ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΩ

Όχι!

Δε θέλω να το βλέπω!
Δεν είναι ανθός να το χωρέσει
Και χελιδόνια να το πιούνε
Πάχνη αστεριών να το κρυώσει
Τραγούδι και κρινοπλημμύρα
Και κρύσταλλο να το ασημώσει
Όχι!
Δε θέλω να το βλέπω!

(Θρήνος για τον χαμότου Ιγνάθιο Μεχία)

1984

Είμαστε μαζεμένοι σε ένα μικρό γραφείο στην Αναπαύσεως. Θυμάμαι την Σου Τάουν, τον Νίκο Χρυσόγελο, τον Σπύρο Ψύχα, και το Σπύρο Σγούρο. Θα ‘μασταν δεν θα ‘μασταν 15 άτομα. Συζητάμε για την ίδρυση της Εναλλακτικής Κίνησης Οικολόγων και ο Σπύρος Σγούρος μας λέει ότι ξενοικιάστηκαν τα παλιά γραφεία του «Σχολιαστή» στην Ισαύρων και Δαφνομήλη και είναι τεράστια ευκαιρία να αποκτήσουμε όμορφα γραφεία.

Κάποιοι φοβούνται ότι είναι πολύ μεγάλα και δεν θα τα βγάλουμε πέρα με το νοίκι. Ο Σπύρος και άλλοι επιμένουμε, ότι εάν τα γραφεία είναι όμορφα, πολύς κόσμος θα θέλει να έρχεται και το νοίκι θα βγαίνει πιο εύκολα από ότι με μικρά και μίζερα γραφεία, που αναγκαστικά θα τα μοιραζόμαστε μεταξύ μας.

Η ζυγαριά γέρνει και η ΕΚΟ γεννιέται στα γραφεία της Δαφνομήλη.

2012

Στα γραφεία των Οικολόγων Πράσινων, κάποιος μου λέει ότι ο Σπύρος έφυγε. Δεν τον πιστεύω!

Γελάω!

Ο Σπύρος δεν κάνει τέτοια! Μπορεί να τσακωθούμε, να βριστούμε, αλλά ο Σπύρος δεν φεύγει. Ακόμα και όταν μου εξηγούν, ότι «έφυγε για πάντα», χρειάζεται να δω μετά από ένα τέταρτο την Γιάννα να κλαίει για να καταλάβω ότι έφυγε για πάντα. Ίσως δεν το έχω καταλάβει ακόμα

ΟΧΙ! ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΩ

το φευγιό σου. Τελευταίος έκλεινες την πόρτα. Σαν χθες η Φαίη και η Σου μαγειρεύανε στην Δαφνομήλη. Τα γραφεία γεμίζουν καθημερινά!

Χελωνάδες, ποδηλάτες, φίλοι του εναλλακτικού κινηματογράφου. Άνθρωποι που δηλώνουν αναρχικοί ή αριστεροί, άλλοι που φτύνουν την πολιτική, άνθρωποι που μας θεωρούν, τους οικολόγους, λίγο ψώνια. Όλοι αυτοί βρίσκουν φιλόξενη στέγη στην Δαφνομήλη.

Συζητάμε, πίνουμε, χορεύουμε, καυγαδίζουμε, αγαπιόμαστε. Κάπως έτσι χτίζονται οι πολιτικές, μαζί με τις φιλίες, τις έχθρες και τους έρωτες. Σαν τον δικό σου έρωτα με την Φαίη, που τελικά από διαχρονική οικοδέσποινα της Δαφνομήλη έγινε οικοδέσποινα της καρδιάς σου.

ΟΧΙ! ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΩ

το αγαπημένο σου υπομειδίαμα, την ώρα που σου διαβάζουν επικήδειους. Έτσι πάντα υπομειδιούσες, όταν δεν συμφωνούσες! Προτιμώ να τσακωνόμαστε για το εάν θα γίνει η πορεία του Τσερνομπίλ Ήσουν πάντα αιρετικός, κερκυραίε ζαβολιάρη, αλλά αυτή την τελευταία ζαβολιά δεν θέλω να την βλέπω.

ΟΧΙ! ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΩ

το διαδίκτυο γεμάτο με το έργο σου. Δεν θέλω να διαβάζω για το έργο σου, την ΔΗΩ, τα Οικολογικά Φεστιβάλ. Είναι πολύ λίγα σε σχέση με όσα ήθελες, φανταζόσουν, και σχεδίαζες. Για όσους δεν σε ήξεραν, η προσφορά σου μοιάζει τεράστια. Για σένα όλα αυτά ήταν μία αρχή, κάτι πολύ μικρό σε σχέση με τα οράματα σου. Τα «πολλά και σπουδαία» των άλλων, εσένα δεν σου αρκούσαν.

ΟΧΙ! ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΩ

το ψηφοδέλτιο των Οικολόγων Πράσινων χωρίς το όνομα σου. Η χώρα δίνει μάχη για την επιβίωση της. Δεν γίνεται να απουσιάζεις. Ποτέ δεν απουσίαζες. Δεν έφυγες! Σ΄ έκλεψε ο Μινώταυρος.

ΟΧΙ! ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΩ

το τελευταίο σου mail στις 9.16 το βράδυ λίγη ώρα πριν σε διακόψει ο θεριστής!

 Το αρχειοθέτησα για να το διαβάσω αργότερα και όλοι σου χρωστάμε μία απάντηση στην πράξη.