Adapt or Die?

Η ομιλία στο συνέδριο του Economist

Αξιότιμες κυρίες και κύριοι

Ευχαριστώ τους διοργανωτές που μου δίνουν την ευκαιρία να απευθύνω λίγες σκέψεις στο συνέδριο σας και να δώσω συγχαρητήρια, που αφιερώνουν την φετινή διοργάνωση στην βιωσιμότητα.

Όπως όλοι γνωρίζουμε η Ελλάδα μετά από 6 χρόνια κρίσης επαναπροσδιορίζει την οικονομία της και μπαίνει σε τροχιά ανάκαμψης. Η κρίση ήταν και μία ευκαιρία αναστοχασμού και ριζικών αλλαγών σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Δεν θεωρώ ανάγκη να επιχειρηματολογήσω για την καταστρεπτική πολιτική των μνημονίων. Οι ίδιοι οι εμπνευστές τους παραδέχονται ότι τα αποτελέσματα ήταν τραγικά για την οικονομία και την κοινωνία. Κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν είχαν υπολογίσει ότι για την χαμηλή παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας δεν έφταιγαν οι «τεμπέληδες» όπως αποκλήθηκαν Έλληνες, αλλά ένα διεφθαρμένο καθεστώς διαπλοκής δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και ένα πολιτικό σύστημα που στηρίχθηκε στις πελατειακές σχέσεις. Ένα καθεστώς που έμεινε σχεδόν αλώβητο μέχρι τον Ιανουάριο του 15

Ωστόσο η μάχη που δίνει με συνέπεια η κυβέρνηση μας ενάντια στην διαφθορά και την διαπλοκή δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε, ότι η κρίση δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Μεγάλες προκλήσεις αναδύονται μπροστά μας και απειλούν τον πλανήτη και ολόκληρη την ανθρωπότητα:

Η γεωπολιτική αστάθεια παραμένει και εντείνεται σε χώρες της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Εγγύς Ανατολής. Θα πρέπει να αποκρούσουμε με σθένος τον ανιστόρητο μύθο ότι αυτές οι

Ιστορική υπογραφή για το κλίμα στην γενική συνέλευση του ΟΗΕ

175 χώρες υπέγραψαν την συμφωνία του Παρισιού

Η στιγμή της υπογραφής

Οι δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα

Το ρεκόρ υπογραφών 175 χωρών της συμφωνίας για το κλίμα δεν πρέπει να επισκιάσει την εξ ίσου σημαντική υιοθέτηση των 17 στόχων για την βιωσιμότητα. Δεν υπάρχει προοπτική, ούτε στην μάχη ενάντια στην κλιματική αλλαγή, εάν δεν πετύχουμε τους στόχους για την βιωσιμότητα. Οι ισότιμες ευκαιρίες στην παιδεία, ο πόλεμος ενάντια στην φτώχεια και τον αποκλεισμό, οι βιώσιμες πόλεις, είναι προαπαιτούμενα για να κερδηθεί και η μάχη για το κλίμα.

Δήθεν πρόβλημα η διαπλοκή κύριε Μητσοτάκη;

Βαρύ ατόπημα του προέδρου της ΝΔ στην Βουλή

Οδυνηρή έκπληξη αποτέλεσε η έναρξη της δευτερολογίας του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας στην συζήτηση για την δικαιοσύνη στην Βουλή στις 29 Μαρτίου. Κατηγόρησε τον πρωθυπουργό για «Προσπάθεια να μεταθέσει την συζήτηση από το πραγματικό πυρήνα του προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα στο δήθεν πρόβλημα της διαφθοράς και της διαπλοκής».

Δηλαδή, κατά τον κύριο Μητσοτάκη, η κατάρρευση της οικονομίας, η ομηρία των μνημονίων, η αποβιομηχάνιση, η άναρχη δόμηση, δεν έχουν σχέση με την διαφθορά και την διαπλοκή!

 Ίσως ευθύνονται οι σύμβουλοι του για το βαρύτατο ατόπημα: Αν, ο κ. Μητσοτάκης παραδεχθεί ότι για τα πραγματικά προβλήματα της χώρας ευθύνεται η διαφθορά και η διαπλοκή τότε  για την κατάρρευση της χώρας είναι αδύνατον να φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό καταργεί το επικοινωνιακό αφήγημα της Νέας Δημοκρατίας, που επιχειρεί να μας πείσει, ότι το κακό άρχισε …τον Ιανουάριο του 2015

commons.wikipedia.org

Δυστυχώς φοβάμαι ότι η παραπάνω φράση δεν είναι μια απλή επικοινωνιακή αερολογία. Δημιουργούνται σοβαρά ερωτήματα:

• Υπόσχεται ο κύριος Μητσοτάκης προστασία στους διαπλεκόμενους αναζητώντας στήριξη στην προσπάθεια του να επανέλθει στην εξουσία;
• Φοβάται ότι μια επιχείρηση «καθαρά χέρια» θα αγγίξει τον στενό πυρήνα των στελεχών της ΝΔ;
• Γιατί συνεχίζει και καλύπτει τον πολυπράγμονα Παπασταύρου και προτιμά να ταυτίσει ολόκληρη την παράταξη της Δεξιάς με την φοροδιαφυγή και τις off shore;

Το σημαντικότερο όμως ζήτημα δεν είναι οι επιλογές του κυρίου Μητσοτάκη, αλλά οι πραγματικές επιπτώσεις της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Παρακάτω θα τεκμηριώσω, ότι το πρόβλημα της διαφθοράς και της διαπλοκής δεν είναι «δήθεν πρόβλημα» αλλά αντίθετα όλα τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και της οικονομίας είναι συμπτώματα της διαφθοράς και της διαπλοκής. Ή λοιπόν η κοινωνία μας θα σκοτώσει αυτή την Λερναία Ύδρα ή κάθε απόπειρα να βγούμε από την υπανάπτυξη θα πέφτει στο κενό.

Ας δούμε λοιπόν συνοπτικά τις πληγές που οδήγησαν στην κατάρρευση την ελληνική οικονομία και τον ρόλο της διαπλοκής.

Η ΑΠΟΒΙΟΜΗΧΑΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 70

Ελάχιστοι δημοσιογράφοι, πολιτικοί ή οικονομολόγοι συζητούν για τις αιτίες που την δεκαετία του 70 η Ελλάδα χάνει σχεδόν το σύνολο του βιομηχανικού της κορμού. Η μία μετά την άλλη οι βιομηχανίες, είτε κλείνουν, είτε εξαγοράζονται από ξένα κεφάλαια και η δραστηριότητα μεταφέρεται στο εξωτερικό. Η Πάτρα, ο Βόλος, το Λαύριο, η Θεσσαλονίκη γέμισαν κουφάρια εργοστασίων και παλιοί βιομήχανοι έγιναν εισαγωγείς. Δεν είμαι ειδικός για να αγγίξω ένα τόσο σύνθετο ζήτημα, αλλά δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να διαπιστώσει αντικειμενικές πραγματικότητες:

•            Είναι ψέμα ότι φταίει το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Η πλειοψηφία των επιχειρήσεων ήταν ήδη προβληματικές πριν το 81 και πολλές κρατικοποιήσεις, όπως τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, έγιναν νωρίτερα.
•            Είναι ψέμα ότι φταίει το ευρώ. Μπορεί το ευρώ να οδήγησε σε κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων, που δεν ήταν ανταγωνιστικές, αλλά κανείς δεν τολμά να εξηγήσει, γιατί και πότε οι ελληνικές επιχειρήσεις έπαψαν να είναι ανταγωνιστικές.

Η πραγματικότητα είναι, ότι ήδη από την δεκαετία του 50 οι ελληνικές επιχειρήσεις πληρώνουν βαρύ τίμημα στο συγκεντρωτικό κράτος της δεξιάς. Δεν ήταν μόνο τα λαδώματα που ανακάλυψε ο Μαυρογιαλούρος στην γνωστή ταινία. Δεν ήταν μόνο οι «εργάτες του νόμου», δηλαδή οι κομμουνιστοφάγοι, που έπρεπε υποχρεωτικά να προσλαμβάνει σε κάποιο ποσοστό κάθε επιχειρηματίας και δεν είχε δικαίωμα να τους απολύσει ανεξαρτήτως απόδοσης. Ήταν η βαριά γραφειοκρατία, που συντηρούσε το μετεμφυλιακό κράτος, που δεν υπηρετούσε την υγιή ανάπτυξη, αλλά τον πόλεμο κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών. Αυτό το κράτος, που δεν στηριζόταν στην κοινωνική συναίνεση, αλλά σε πλήθος κομματαρχών, χαφιέδων και παρακρατικών, έπρεπε να συντηρείται επιβαρύνοντας την πραγματική οικονομία!

Αντάλλαγμα σε αυτόν τον στυγερό έλεγχο και την αφαίμαξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας από το μετεμφυλιακό και αργότερα χουντικό κράτος ήταν η διαπλοκή: Ο ενισχυμένος από το σχέδιο Μάρσαλ κρατικός κορβανάς, μοίραζε τα δημόσια έργα κατά προτίμηση σε καλόβολους  επιχειρηματίες, που πληρώνουν γερή προμήθεια στους κρατούντες, για να  παίρνουν τις δουλειές. Και φυσικά αυτό φουσκώνει τα τιμολόγια και τις κρατικές δαπάνες.

ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ

Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται, γιατρέ, εδώ πέρα η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται

με τη στρατιά που κατεβαίνει προς το κίτρινο ποτάμι

Η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται.

Κι ύστερα, γιατρέ, την κάθε αυγή

την κάθε αυγή, γιατρέ, με τα χαράματα

πάντα η καρδιά μου στην Ελλάδα τουφεκίζεται.

Ναζίμ Χικμέτ

Τούτες τις μέρες ξεχνάμε την Μέρκελ, τον Ερντογάν ή τον Νετανιάχου.  Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για να πληρώνουν άμαχοι επιλογές κρατών.

Όσο νιώθω Παλαιστίνιος κάθε φορά που πεθαίνει ένα παιδί στην Γάζα, άλλο τόσο ένιωσα συγγενής του παιδιού που έχασε τον γονιό του στους δίδυμους πύργους, αδελφός του Τούρκου που σκοτώθηκε στην Κωνσταντινούπολη, πατέρας των παιδιών, που σκοτώθηκαν στο Ιράκ στους "προληπτικούς" πολέμους.

Σήμερα είμαι Γάλλος! Σήμερα έχασα δικούς μου ανθρώπους και πενθώ.

Τούτες τις μέρες ξεχνώ τα καθημερινά σοβαρά προβλήματα της πατρίδας μου αλλά δεν ξεχνώ τις ρίζες του κακού:

• Τα οικονομικά  συμφέροντα που κατέστρεψαν τις κοινωνίες της Μέσης Ανατολής για να αρπάξουν τα πετρέλαια και να συντηρήσουν την "ευμάρεια" της "πολιτισμένης" Δύσης.
• Την αποικιοκρατική αντιμετώπιση των λαών, που δεν συμμετείχαν στην ληστρική "ανάπτυξη" και βαφτίστηκαν υπανάπτυκτοι, απολίτιστοι ή τριτοκοσμικοί.
• Τους "προληπτικούς" πολέμους που τίποτα δεν πρόλαβαν και αντίθετα προκάλεσαν νέους κύκλους βίας.
• Τα όπλα, τα χημικά, τα εκρηκτικά που σκοτώνουν τα αδέλφια μου στο Παρίσι, την Πόλη ή την Γάζα, αλλά φτιάχνονται στις ΗΠΑ, την Γερμανία, την Γαλλία, την Ρωσία.
• Τα 100 εκατομμύρια πρόσφυγες από την κλιματική αλλαγή, επειδή οι πολυεθνικές εμποδίζουν τις αναγκαίες αλλαγές.
• Τους Ναζιστές που σήμερα αναθεματίζουν τους "τρομοκράτες", αποκρύπτοντας ότι ήταν η γενοκτονία των Εβραίων, που έθρεψε τον σιωνιστικό εθνικισμό, οδήγησε στην αυθαίρετη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ και στη χαίνουσα πληγή πληγή στην Παλαιστίνη.
• Τα εκατομμύρια των προσφύγων, οι άμαχοι νεκροί, τα, εκθετικά περισσότερα, θύματα των ακραίων καιρικών φαινομένων ζητάνε δικαίωση. Τα νεκρά αδέλφια μας θα δικαιωθούν εάν είναι τα τελευταία αθώα θύματα. Αν συγκρουστούμε με τις πολιτικές που όπλισαν τους εκτελεστές τους.
• Τους Ταλιμπάν, που όσο πολεμούσαν τους Σοβιετικούς βαφτίζονταν "μαχητές ελευθερίας", σήμερα βαφτίζονται "τρομοκράτες". Όπως και να τους βαφτίσουμε, οι ηγεσίες μας όπλισαν τα χέρια τους. Είναι η Νέμεσις μιας ευμάρειας, θεμελιωμένης στην εκμετάλλευση

Πενθούμε, αλλά το πένθος δεν μπορεί να μας αποσπάσει από το καθήκον να σταματήσουμε την άφρονα πορεία του πολιτισμού μας προς την καταστροφή.

Πενθούμε αλλά δεν φοβόμαστε. Κυκλοφορούμε στην πόλη, γεμίζουμε τις συναυλίες και τα γήπεδα, φιλιόμαστε στα μπαράκια. Διασκεδάζουμε, όπως διασκέδαζαν τα αδέλφια μας στο Παρίσι, και όπως αγωνιζόμαστε να διασκεδάζουν τα αδέλφια μας στην Γάζα.

Οι φονιάδες επιδιώκουν τον τρόμο. Δεν θα τους κάνουμε το χατήρι. Δεν είναι ο τρόμος που θα λύσει τα προβλήματα στην Μέση Ανατολή. Δεν είναι ο τρόμος που θα υποχρεώσει τις κυβερνήσεις της Δύσης να αλλάξουν πολιτικές. Οι δίδυμοι πύργοι απέδειξαν το αντίθετο. Τα θύματα στην Παλαιστίνη δεν δικαιώνονται με νέα θύματα στο Παρίσι ή αλλού.

Δεν φοβόμαστε και δεν θα επιτρέψουμε στην Βία να καθορίσει την ζωή μας.

Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ

Η μεγάλη κοινωνική συμμαχία της Αριστεράς και της Οικολογίας ξεκίνησε από την Ελλάδα τον Ιανουάριο και θα ριζώσει στην Ισπανία σε λίγες εβδομάδες, για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην Ευρώπη.

Ο χαιρετισμός της αντιπροέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πρασίνων στο ευρωκοινοβούλιο  Ska Keller