Γενιά Πολυτεχνείου vs Γενιά «Μαζί τα φάγαμε»*

Ποιοι τελικά χρεοκόπησαν την χώρα;

Η «γενιά του Πολυτεχνείου», τα τελευταία χρόνια υφίσταται συστηματική σπίλωση, που στόχο έχει την δυσφήμηση της ίδιας της εξέγερσης και του επίκαιρου νοήματος της:

• Διαβάζουμε ότι δεν υπήρξε «γενιά Πολυτεχνείου»
• Διαδίδεται η αχρειότητα, ότι η «γενιά» αυτή «χρεοκόπησε τη χώρα».

Η ειρωνεία είναι ότι αμφότερα προέρχονται από τον ιδεολογικό χώρο του «κοίτα τη δουλειά σου». Πώς είναι δυνατόν μια «γενιά» που …δεν υπήρξε να χρεώνεται την χρεοκοπία;

Κατ’ αρχάς «γενιά Πολυτεχνείου» υπήρξε. Όχι ως ηλικιακή ομάδα, αφού η εξέγερση του Πολυτεχνείου
διήρκεσε ελάχιστα εικοσιτετράωρα, οπότε δεν χαρακτήρισε ηλικιακή γενιά, όπως λέμε «η γενιά της Αντίστασης» ή η «γενιά της μικρασιατικής καταστροφής». Η αρχόμενη μαζικοποίηση ανεκόπη βίαια από το αιματοκύλισμα. Ωστόσο η «γενιά Πολυτεχνείου» δεν περιορίζεται σε όσους συμμετείχαν.

Όπως αναφερόμαστε στην «γενιά του Μάη του 68», «γενιά Πολυτεχνείου» χαρακτηρίζονται κυρίως όσοι γαλουχήθηκαν από το όραμα της εξέγερσης. Αυτό το όραμα, που συγκρούστηκε με το χουντικό «Κοίτα την δουλειά σου» προκαλούσε και εξακολουθεί να προκαλεί τεράστια αμηχανία στο πολιτικό κατεστημένο, που επιχειρεί να το δυσφημήσει.

Η γενιά του Πολυτεχνείου υπήρξε φάρος αφύπνισης για τις ηττημένες μετεμφυλιακές γενιές, που καταναγκάστηκαν σε πελατειακή εξάρτηση από ένα μισαλλόδοξο καθεστώς, για να εργαστούν, να χτίσουν σπίτι ή να στήσουν μία επιχείρηση.  

Το να χρεώνεται αυτή η «γενιά» την χρεοκοπία, είναι ανιστόρητη αχρειότητα. Είχε ελάχιστη συμμετοχή στα πολιτικά και οικονομικά δρώμενα. Ας θυμηθούμε ότι:

ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Οργή για τον άδικο πόλεμο! Υπάρχει όμως "δίκαιος" πόλεμος;

 

Αυτές τις μέρες θυμήθηκα τον μοτοσικλετιστή, που αδικοσκοτώθηκε, από αυτοκίνητο της Μπακογιάννη. Η επιβεβλημένη τιμωρία των υπαιτίων δεν θα τον φέρει πίσω. Για όσους οδηγούμε μηχανή, ΠΡΩΤΗ ΜΑΣ ΜΕΡΙΜΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ, παρά η καταδίκη του υπαίτιου!

Γιατί το νεκρό παλικάρι, θυμίζει την τραγωδία των Ουκρανών;

 Η δυτική προπαγάνδα, κάνει σημαία την αυτονόητη απόλυτη
ευθύνη του Πούτιν, που κατασφάζει έναν λαό για να «προστατεύσει» τη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Πράγματι ο πόλεμος του Πούτιν είναι μία άθλια, δειλή ενέργεια, γιατί η Ουκρανία δεν αποτελούσε απειλή για τη Ρωσία! Απλά πληρώνει τις συνέπειες του επεκτατισμού των ΗΠΑ, με τις οποίες ο Πούτιν δεν τολμά να συγκρουστεί.

Προσωπικά εξεγείρομαι από τα «αυτονόητα» της δυτικής προπαγάνδας. Όχι επειδή η ευθύνη του Πούτιν δεν είναι απόλυτη.

Εξεγείρομαι επειδή:

• Η Δύση καταδικάζει τον αναθεωρητισμό, στην Ουκρανία, αλλά όχι στην Κύπρο ή τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.

ΑΚΡΙΒΕΙΑ! Τα κυβερνητικά παυσίπονα και οι πράσινες θεραπείες.

Πρόσφατα η ΕΕ ενέκρινε ένα σημαντικό πρόγραμμα για την ανακούφιση των συνεπειών της πανδημίας, το Ταμείο Ανθεκτικότητας και Ανάκαμψης (ΤΑΑ), το οποίο ορθώς εστιάζει στην Πράσινη και Ψηφιακή Μετάβαση.

Αποδεικνύεται δυστυχώς ότι τα ανακλαστικά των ευρωπαϊκών θεσμών είναι αργά: Η επανεμφάνιση των πληθωριστικών τάσεων και η αύξηση του κόστους της ενέργειας και των καταναλωτικών προϊόντων, είναι ουσιαστικά απόρροιες της πανδημίας και των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν και η ΕΕ αποδεικνύεται ξανά ευάλωτη και ανίκανη να υπερασπιστεί την ευημερία των πολιτών απέναντι στην παγκόσμια αστάθεια. 

Δυστυχώς η κυβέρνηση εξήγγειλε στη ΔΕΘ …παυσίπονα. Η μεσαία τάξη στην οποία στήριξε την εκλογή του το κυβερνόν κόμμα, φτωχοποιείται με όξυνση κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων. Σε ακόμα δυσμενέστερη θέση βρίσκονται οι ξεχασμένες από την κυβέρνηση ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Το εθνικό πρόγραμμα του ΤΑΑ «Ελλάδα 2.0», δεν προσανατολίζεται στην ενίσχυση της εργασίας και αποκλείει πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ιδιαίτερα όσες  έχασαν την πιστοληπτική ικανότητα λόγω πανδημίας και κινδυνεύουν με λουκέτο.

Στο άρθρο αυτό θα θυμίσουμε μερικά πράσινα οικονομικά εργαλεία, που έχουν αποδειχθεί ασπίδες ενάντια στην φτωχοποίηση:

• Ας ξεκινήσουμε από την ενίσχυση της εργασίας: Η επισκευή ενός φερμουάρ κοστίζει 2€.

ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΤΩΝ ΑΡΝΗΤΩΝ [i]

Η πανδημία ανέδειξε μια ακραία επιφυλακτικότητα απέναντι στους θεσμούς. Αν οι αρνητές πανδημίας και εμβολίων έφτιαχναν κόμματα, σε κάποιες χώρες πιθανά θα κέρδιζαν εκλογές.

Η επιστήμη δυστυχώς υπηρετεί το κέρδος και ενοχοποιείται για εκατοντάδες αστοχίες. Σέβομαι όσους φοβούνται ενδεχόμενες παρενέργειες των εμβολίων(όχι τις ασυναρτησίες των αρνητών), αλλά όσοι υποτάσσονται στον φόβο, ας μην πίνουν ποτά ή καπνίζουν. Ακόμα χειρότερα, ας μην καταναλώνουν το 99% των τροφίμων.  Ας μην αγοράζουν πλαστικές συσκευασίες, παίρνουν φάρμακα, κάνουν αξονικές τομογραφίες ή χειρουργούνται, αφού το πιο αθώο αναισθητικό ξεπαστρεύει πολλαπλάσιους ανθρώπους από τα εμβόλια για Covid-19. Θα πρέπει να μετακομίσουν σε χωριά, αφού στην Ελλάδα  η ατμοσφαιρική ρύπανση έχει πάνω από 8000 νεκρούς ετησίως[ii].

Γιατί όμως η άρνηση έχει τόση διεισδυτικότητα; Γιατί κάποιοι φαντάζονται ότι υπάρχουν τσιπάκια που χωράνε σε βελόνα ένεσης;

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΚΑΘΕ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΟΣ

Το πρωτοσέλιδο της Καθημερινής για
τη δολοφονία που σόκαρε την Ελλάδα

Συγκλόνισε την κοινωνία ο χαμός της 20χρονης Καρολάιν στα Γλυκά Νερά. Το νήμα της ζωής μίας νεαρής μητέρας κόπηκε άδικα. Δικαίως τα ΜΜΕ αφιέρωσαν πρωτοσέλιδα στη στυγερή δολοφονία. Η κοινή γνώμη απαιτεί τη σύλληψη και την παραδειγματική τιμωρία των δολοφόνων, που στέρησαν τη μητρική στοργή από ένα αθώο μωράκι.

Δυστυχώς λίγες μέρες πριν ο υγιέστατος 38χρονος Θανάσης άφησε την τελευταία του πνοή χτυπημένος από τον κορωνοϊό, αφήνοντας ορφανά δύο αγγελούδια. Πριν λίγους μήνες η κοινωνία θα συγκλονιζόταν από τον άδικο χαμό του. Δυστυχώς όχι πια! Αυτός και άλλοι 50-60,ακόμα και 100, συμπατριώτες μας δεν χωράνε καθημερινά στα πρωτοσέλιδα.

Με αφορμή την τραγωδία της Καρολάιν, αυτές οι γραμμές είναι αφιερωμένες σε κάθε αδικοχαμένο. Κάθε απώλεια ας γίνεται δίδαγμα για να μην επαναληφθεί. Για αυτό το, τεράστιας σημασίας, ζήτημα κορυφαίο ρόλο έχουν τα ΜΜΕ. Αυτά ενημερώσουν την κοινή γνώμη για κάθε ολιγωρία της πολιτείας που οδηγεί σε άδικους θανάτους. Τα ΜΜΕ είναι η μόνη μας ασπίδα, για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους οι κατέχοντες εξουσία.

Δυστυχώς υπάρχουν περιπτώσεις συγκάλυψης, όταν τα θύματα μετατρέπονται σε …στατιστικές.

ΔΙΧΑΣΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ

 Την ώρα που ο κορωνοϊός καλπάζει, η κυβέρνηση, και τα μιντιακά λιβανιστήρια της, εξακολουθούν να αναπαράγουν το μύθευμα ότι «τα πάμε μια χαρά», με την μικρή υποσημείωση «καλύτερα από άλλες χώρες» μόνο που αυτές οι χώρες είναι όλο και λιγότερες.

Οι τραγικές αστοχίες της κυβερνητικής πολιτικής είναι συγκεκριμένες και δεν μπορούν πλέον να εξωραϊστούν:

• Το καλοκαίρι του 2020, μετέτρεψε την χώρα σε εστία κορωνοϊού, όπως αναφέρουν βρετανικές έρευνες, αφού δεν επέβαλε τεστ στους ξένους επισκέπτες.
• Δεν εξασφάλισε λεωφορεία και οδηγούς, ώστε να μην επικρατεί δολοφονικός συνωστισμός.
• Δεν εξασφάλισε έκτατους εκπαιδευτικούς και αίθουσες, ώστε να ανοίξουν με ασφάλεια τα σχολεία.
• Δεν επέβαλε υποχρεωτικά δωρεάν τεστ στο περιβάλλον του κάθε νέου κρούσματος, ώστε να σταματήσει η διασπορά του ιού.
• Δεν άνοιξε το συνοικιακό λιανεμπόριο, ανάσα για τον εμποράκο, αλλά και για τον πολίτη για να πάει με τα πόδια να αγοράσει παπούτσια, μία λάμπα ή ένα λαστιχάκι για το καζανάκι του που τρέχει.

Σπασμωδικές και αντικρουόμενες ανακοινώσεις και απαγορεύσεις διέλυσαν την εμπιστοσύνη του κόσμου στην πολιτεία.

Αποτέλεσμα: Βλέπουμε καθημερινά δύο Ελλάδες:

Ατομική ευθύνη ή κυβερνητική ανευθυνότητα;

 

Ανέκαθεν ήμουν λάτρης της ατομικής ευθύνης. Με ενοχλούν οδηγοί, που παραβιάζουν τα σήματα της τροχαίας ή πετούν σκουπίδια στον δρόμο και όσοι κλέβουν στην ουρές. Όσοι δηλαδή ικανοποιούν τη δική τους ανάγκη, βιάση ή βολή σε βάρος των υπολοίπων(1).

Η ατομική ευθύνη είναι προϋπόθεση της αρμονικής κοινωνικής συνύπαρξης. Να μην κάνουμε δηλαδή στους άλλους, ό,τι  δεν θέλουμε να μας κάνουν.  Στην εποχή της πανδημίας η ανευθυνότητα ορισμένων μπορεί να κοστίσει και ζωές.

Είναι όμως αρκετή η επίκληση της ατομικής ευθύνης; Σε ουτοπική κοινωνία, μπορεί να ήταν αρκετή. Ζούμε όμως σε κοινωνία αγγέλων; Για παράδειγμα, σύμφωνα με στατιστικές, οι ανεύθυνοι οδηγοί δεν ξεπερνούν το 3%. Όταν όμως καθημερινά διασταυρωνόμαστε με 200 οχήματα, οι 6 ανεύθυνοι που θα μας «κόψουν την χολή» είναι αρκετοί για να γίνει η ζωή μας κόλαση. Τι θα κάνει μία υπεύθυνη κυβέρνηση; Θα καταργήσει τους τροχονόμους και θα δώσει μερικά εκατομμύρια στους καναλάρχες, για να μας πείσουν να οδηγούμε όλοι συνετά, ώστε να σωθούν ζωές;;;

 Πόσο ρεαλιστικό θα ήταν:

• να μειώσουμε δραστικά τα σώματα ασφαλείας κάνοντας εκκλήσεις στους πολίτες να ...μην κλέβουν, ληστεύουν ή γενικώς εγκληματούν;
• να παροτρύνουμε τους πολίτες να μην αντιδικούν ώστε να μειώσουμε τους δικαστές;
• να παροτρύνουμε τους χούλιγκαν να μην τα σπάνε;

Σε κάθε κοινωνία υπήρχαν ανέκαθεν αντικοινωνικές συμπεριφορές, κλέφτες, απατεώνες, κακοί γείτονες, νταήδες, εγκληματίες.  Στον βαθμό που αποκλείεται να αυτοπειθαρχεί το 100% των

Υπάρχει μέλλον για τους «κουμπούρες» κυρία Κεραμέως;

Ή τα ταλέντα, κατά τη γνώμη σας, εξαρτώνται από ...την τσέπη των γονιών; 

Μαζί με  την κυνηγετική περίοδο, ξεκίνησε και το κυνήγι …των «κακών μαθητών». Με την ανακοίνωση των βάσεων των πανελληνίων εξετάσεων ξεκίνησαν ομαδόν οι τουφεκιές από τα εξαπτέρυγα του νεοφιλελευθερισμού:

•          Θα ντρέπεται ο Πυθαγόρας που θα εισέλθει στο μαθηματικό Σάμου φοιτητής με 3125 μόρια!
•          Θα χτίζει σπίτια όποιος  μπήκε σε σχολή Πολιτικών Μηχανικών με 7600 μόρια;

Αφηγήματα δεκαετιών, όταν οι … «κουμπούρες» κατέληγαν να σπουδάσουν στην Ιταλία, την Βουλγαρία ή οι πιο ευκατάστατοι, στις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Τελικά πολλοί «κουμπούρες» αποδείχθηκαν καλύτεροι επιστήμονες από τους αριστεύσαντες στις εισαγωγικές.

Φοβάμαι ότι αναπαράγεται η ίδια ανυπόστατη και προσβλητική ανοησία: Οι αποτυχόντες στον διαγωνισμό που αποκαλείται «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ» υφίστανται τον στιγματισμό του «ανίκανου».

Τι σημαίνει όμως η αποτυχία στις Πανελλήνιες;

•           Πιθανόν σημαίνει ότι το συγκεκριμένο παιδί είχε ατυχία στα δύο πρώτα μαθήματα και τα παράτησε.
•           Το πιθανότερο: Ήταν απλά αδιάβαστο, απεχθανόταν το σχολείο, δεν πρόσεχε στην τάξη και αντιμετώπιζε με φρίκη τα διαγωνίσματα.

Πιθανότατα λοιπόν τα 3125 μόρια να είναι δίκαιος βαθμός. Αυτό όμως σημαίνει ότι το παιδί είναι ανίκανο να γίνει πολιτικός μηχανικός, οδοντίατρος ή νομικός; Όποιος κάνει τέτοια λογικά άλματα είναι πιθανότατα άσχετος σε ζητήματα εκπαίδευσης και εάν κατέχει θέσεις επιρροής (δημοσιογράφος, πολιτικός) είναι δυνάμει και επικίνδυνος.

Ο βαθμός των πανελληνίων δεν είναι κριτήριο ταλέντου ή γνωστικής ικανότητας:

 

ΠΡΟΤΥΠΑ ΣΧΟΛΕΙΑ: ΑΣΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΩΝ

Τα «πρότυπα» σχολεία που προβλέπει ο νέος νόμος  για την εκπαίδευση, όπου θα γίνονται δεκτά «άριστα παιδιά» κατόπιν εξετάσεων είναι οπισθοδρόμηση. Tα «πρότυπα» σχολεία δεν έχουν σχέση με τα πειραματικά, όπου δοκιμάζονται οι καινοτόμες εκπαιδευτικές διαδικασίες. Στα πειραματικά τα παιδιά επιλέγονται με κλήρωση, ώστε να είναι αξιόπιστη η εξαγωγή συμπερασμάτων από κάθε πειραματική εκπαιδευτική διαδικασία.

Γιατί όμως τα «πρότυπα» είναι ξεπερασμένα σύμφωνα με τις σύγχρονες εκπαιδευτικές αντιλήψεις; Δεν αξίζουν τα χαρισματικά παιδιά  περιβάλλον κατάλληλο για τα ταλέντα τους;  Η σύγχρονη έρευνα έχει απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα[i]

Πράγματι τα χαρισματικά παιδιά συχνά πλήττουν στην τάξη, κοινωνικοποιούνται δυσκολότερα ή γίνονται θύματα εκφοβισμού. Είναι όμως λύση η γκετοποίηση; Ο διαχωρισμός δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει, όπως λαθεμένη αποδείχθηκε η ασυλοποίηση παιδιών που χρήζουν ειδικής αγωγής. Η σύγχρονες αντιλήψεις επιδιώκουν την ενσωμάτωση και όχι τον, βολικό για τους ενηλίκους, διαχωρισμό.

Ας εξετάσουμε νηφάλια τα σοβαρά προβλήματα των «προτύπων»:

Πρωτογενής τομέας, απανθρακοποίηση και κοινωνική αλληλέγγυα οικονομία, εφαλτήρια βιώσιμης ανάπτυξης

Ομιλία μου στο αναπτυξιακό συνέδριο της Νισύρου στις 19/9/18

Καλημέρα σε όλες και όλους

Κατ’ αρχάς οφείλω να συγχαρώ τους διοργανωτές και τον δήμο Νισύρου για την πρωτοβουλία και την θερμή φιλοξενία.

Η πρωτοβουλία είναι εξαιρετικά σημαντική και θα έλεγα εθνικής σημασίας,  εάν αναζητήσουμε νηφάλια τις πραγματικές αιτίες που η χώρα μας οδηγήθηκε στη χρεοκοπία.

Επιτρέψτε μου πολύ σύντομα να θυμίσω τις αιτίες αυτές:

Ο πληθυσμός της Νισύρου το 1950 ήταν 2516, ενώ το  2011 έπεσε στους 987 κατοίκους.

Αυτή η κατάρρευση δεν έχει στενά χωρικά χαρακτηριστικά, αλλά και επαγγελματικά χαρακτηριστικά. Βλέπουμε για παράδειγμα ότι οι πληθυσμοί των νησιών καταρρέουν μέχρι το 1981, αλλά μετά ανακάμπτουν. Στις μη τουριστικές περιοχές η κατάρρευση συνεχίστηκε. Η βασική λοιπόν αιτία της πληθυσμιακής κατάρρευσης είναι η κατάρρευση του πρωτογενούς τομέα.

Παγκοσμίως υπάρχει μείωση του αγροτικού πληθυσμού, αλλά αυτή η μείωση δεν οδηγεί στην ακραία αστυφιλία που έζησε η Ελλάδα. Αλλού μπορούσε θαυμάσια ο γιος ενός αγρότη να ασχοληθεί με τη μεταποίηση ή τις υπηρεσίες, χωρίς να εγκαταλείψει τον τόπο του. Στην Ελλάδα αντίθετα υπήρξε συνειδητή ιδεολογική επίθεση στην περιφέρεια. Οι χωριάτες, οι παραδόσεις, οι χοροί μας, λοιδορήθηκαν και εξευτελίστηκαν από μία επίθεση συνειδητή μετά τον εμφύλιο, ώστε να εξαναγκαστούν οι κάτοικοι να εγκαταλείψουν την ύπαιθρο, όπου ο πολιτικός έλεγχος του μετεμφυλιακού κράτους ήταν δυσχερής.

Ο δήμαρχος Νισύρου Χριστοφής Κορωναίος
στο βήμα του συνεδρίου

Η πληθυσμιακή αυτή κάμψη οδήγησε αργότερα, τις δεκαετίες 70-90 σε ένα δεύτερο κύμα εγκατάλειψης, που δεν είχε πλέον πολιτικά ή οικονομικά κίνητρα: η αρχική μείωση του πληθυσμού στέρησε τους εναπομείναντες από βασικές υπηρεσίες υγείας-παιδείας και άλλων. Η διεκπεραίωση φορολογικών υποθέσεων, οι αθλητικές δραστηριότητες των νέων, είναι εφικτές σε μία κοινωνία 2500 κατοίκων, αλλά πολύ δυσχερέστερη σε μία κοινωνία 1000 κατοίκων. Αντίστοιχα ακριβαίνουν προϊόντα, ανταλλακτικά πετρέλαιο κ.λπ. Αυτή οι δυσχέρειες υποχρέωσαν νέους κυρίως ανθρώπους σε μία μετανάστευση για να σπουδάσουν, να κάνουν παιδιά, να κοινωνικοποιηθούν.

Η νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της παγκόσμιας οικονομίας, τη δεκαετία του 70, ήταν η χαριστική βολή για τις νησιωτικές-ορεινές μειονεκτικές περιοχές: Η διαρκής συμπίεση των κρατικών κοινωνικών δαπανών και οι ιδιωτικοποιήσεις στερούν από τους κατοίκους μικρών κοινοτήτων πλειάδα υπηρεσιών που ο ιδιώτης δεν προτιμάει να ασκήσει σε μία μικρή αγορά. Η συγχώνευση για παράδειγμα δύο σχολείων στο Περιστέρι, λόγω μείωσης του προϋπολογισμού του υπουργείου παιδείας, μπορεί να οδηγήσει κάποια φτωχά παιδιά να περπατήσουν λίγο περισσότερο και κάποιους πιο ευκατάστατους γονείς να προτιμήσουν την ευκολία του ιδιωτικού. Το κλείσιμο όμως ενός σχολείου στην ορεινή Ναυπακτία οδηγεί στην ερήμωση ενός χωριού. Αντίστοιχα η μετατροπή ενός διθέσιου δημοτικού σε μονοθέσιο πιθανά να αναγκάσει μια οικογένεια της Νισύρου να μετακομίσει στη Κω ή ακόμα και στην Αθήνα, γιατί κανένας επιχειρηματίας δεν πρόκειται να καλύψει αυτή την συρρίκνωση του δημοσίου!

Αλλά η εγκατάλειψη της υπαίθρου είχε με τη σειρά της σοβαρές επιπτώσεις σε όλη τη δομή της κοινωνίας και της οικονομίας .Υπήρξε βασική αιτία για την εδραίωση του πελατειακού κράτους και επακόλουθα για στη χρεοκοπία με διαδοχικές κακοήθεις εξαλλαγές της κοινωνίας και της οικονομίας:

Μητσοτάκης στη ΔΕΘ*

Η παλαιοκομματική αυτοκρατορία αντεπιτίθεται!

Άκουσα προσεκτικά την ομιλία του κ. Μητσοτάκη στη ΔΕΘ. Η αρχική όχληση ήταν αισθητικής φύσεως. Αποκαλούν τους πολιτικούς «κακούς ηθοποιούς», αλλά η πολιτική διαφέρει από την ηθοποιία. Ο ρόλος του ηθοποιού έχει υποβληθεί από συγγραφείς και σκηνοθέτες, ενώ ο πολιτικός και ιδιαίτερα ο αληθινός ηγέτης είναι ο ίδιος δημιουργός. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ή ο Γεώργιος Παπανδρέου, ανεξαρτήτως συμφωνίας με τις απόψεις τους, εξέφραζαν με το αφήγημα τους το προσωπικό τους σενάριο για την πορεία της χώρας. Η ομιλία Μητσοτάκη δεν πείθει ότι είναι επιλογή του ιδίου. Θυμίζει μαθητή που δεν εμπέδωσε καλά το μάθημα! Ακούγοντας τον, νιώθω ότι ακούω κάποιον, αγνώστου ταυτότητας, υποβολέα. Ακόμα και οι κορώνες μοιάζουν να υπαγορεύτηκαν!

Η ουσία όμως της ομιλίας είναι χειρότερη της αισθητικής της.

Πώς να σχολιάσω την ιδεοληψία για την υποκατάσταση της δημόσιας από ιδιωτική ασφάλιση; Υπηρέτησα την ιδιωτική ασφάλιση με συνέπεια για 28 χρόνια, ποτέ όμως ως υποκατάστατο της δημόσιας! Δεν έχει διαβάσει ο κ. Μητσοτάκης για το σκάνδαλο της ENRON; Παρασιωπά τα δισεκατομμύρια αποθεματικά ασφαλισμένων που χάθηκαν παγκοσμίως, από τα τοξικά επενδυτικά πακέτα, που οδήγησαν στο κραχ του 2008. Κράτη όπως η Ιρλανδία κινδύνεψαν να χρεοκοπήσουν, γιατί ανέλαβαν να καλύψουν την απληστία ιδιωτών κερδοσκόπων. Το αμερικανικό δημόσιο διέσωσε με χρήματα φορολογουμένων την μεγαλύτερη παγκοσμίως ασφαλιστική, την AIG!

Δεν χρειάζεται να σχολιάσω τις προτάσεις Μητσοτάκη για την παραγωγική ανασυγκρότηση της  χώρας, γιατί δεν υπήρξαν! Φαντάζεται ο κ. Μητσοτάκης ότι για να παραχθούν αγροτικά και βιομηχανικά προϊόντα αρκεί να μειωθεί το δημόσιο, να μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές, να κυβερνάει η Δεξιά, που …την εμπιστεύονται οι επενδυτές,  και να λέμε στιχάκια για το πόσο ευλογημένη χώρα είμαστε! Αρκεί να μελετήσουμε την περίοδο 2009-2014 για να δούμε το πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η αυταπάτη.

Για την δημοσιονομική πολιτική ο κ. Μητσοτάκης, ισχυρίστηκε ότι «ξέρουμε πώς να το κάνουμε». Η μείωση φορολογικών συντελεστών, θα μπορούσε να οδηγήσει στην αύξηση των εσόδων, εάν  οι μειωμένες υποχρεώσεις οδηγήσουν σε μεγαλύτερη συνέπεια. Μια τέτοια σεμνή διαπίστωση, θα δημιουργούσε ελπίδα ότι η ΝΔ έχει πλέον έναν ηγέτη που δεν θα χαριστεί στο πελατειακό σύστημα. Αντίθετα το υπερφίαλο «ξέρουμε πώς να το κάνουμε», συνδέει άμεσα τον κ. Μητσοτάκη με την άθλια περίοδο της δημοσιονομικής ασυνέπειας. Να θυμίσουμε ότι το 2014, η χώρα είχε δεσμευτεί για πρωτογενή πλεονάσματα 2,3% του ΑΕΠ και πέτυχε μόνο 0,4%. Έχουν βαρύτατης ευθύνες, εάν ήξεραν πώς να το κάνουν, αλλά δεν το έκαναν.

Ακούσαμε, ότι η απαίτηση των θεσμών για υψηλά πλεονάσματα οφείλεται σε έλλειψη εμπιστοσύνης και υπερφίαλα υπόσχεται να τους πείσει ότι… κάνουν λάθος! Μα ήταν οι κυβερνήσεις  της διαφθοράς και της διαπλοκής που υπόσχονταν πολλά που ουδέποτε πέτυχαν. Ήταν το μεσοπρόθεσμο της κυβέρνησηςΣαμαρά Βενιζέλου που υποσχόταν στους θεσμούς 2,3% για το 2014, 2,5% για το 2015, 4,5% για το 2016, 4,6% για το 2017 και το ανήκουστο 5,3%  για το 2018, όταν υποτίθεται το μνημόνιο τελείωνε το 2014. Πώς να εμπιστευτούν οι θεσμοί τον κ. Μητσοτάκη όταν υποσχόταν τον Απρίλιο του 14 αυτά τα εξωφρενικά πλεονάσματα και σήμερα, από την ασφάλεια της αντιπολίτευσης, διαρρηγνύει τα ιμάτια του, ότι το 3,5% είναι ανέφικτο;;

Αλλά κορωνίδα του θράσους, που συνάδει περισσότερο με 18χρονο ΔΑΠΙΤΗ παρά με έμπειρο και

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΥΘΥΝΗΣ*

Καλημέρα σε όλες και όλους

Πριν τρία χρόνια, η τελευταία κυβέρνηση του πελατειακού συστήματος προκήρυξε πρόωρα την εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας, ώστε η αναπόφευκτη κατάρρευση της χώρας, το περίφημο πιστωτικό γεγονός, να σκάσει στα χέρια μιας κυβέρνησης της Αριστεράς.

Στους Οικολόγους Πράσινους ακούστηκαν απόψεις, να αποφύγουμε τη συμμετοχή σε μία κυβέρνηση που είχε αμελητέες πιθανότητες να σώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία. Εμείς όμως τολμήσαμε να αναλάβουμε τη συνευθύνη. Τη συνευθύνη να ανορθώσουμε την οικονομία μέσα στην ευρωζώνη. Τη συνευθύνη να αποφύγουμε το Grexit ώστε να μην εξαγοραστεί η χώρα για ένα κομμάτι ψωμί.

Σήμερα νιώθουμε περήφανοι που ήμασταν μέρος της λύσης και δεν κρυφτήκαμε στην ασφάλεια της αντιπολίτευσης.

Η Ελλάδα σήμερα δεν απειλείται με πιστωτικό γεγονός και πάνω από 300.000 συμπολίτες μας ξαναβρήκαν δουλειά, το 90% με θέσεις πλήρους απασχόλησης. Οι πληγές από την κρίση δεν έχουν κλείσει, αλλά αρχίζουμε να πατάμε στα δικά μας πόδια.

Ωστόσο το στοίχημα της συμμετοχής δεν ήταν απλά να αποφύγουμε την κατάρρευση. Ίσως μια έντιμη σοσιαλδημοκρατική ή ακόμη και μία δεξιά κυβέρνηση θα μπορούσαν να βγάλει τη χώρα από την κρίση, εάν αποφάσιζαν να συγκρουστούν με το διαπλεκόμενο σύστημα, το οποίο, ακόμα και αν δεν είχαν δημιουργήσει, σίγουρα το υπέθαλψαν όλα αυτά τα χρόνια σε βάρος της πραγματικής οικονομίας. Θα μπορούσαν από την αρχή της κρίσης να έχουν κάνει τη ρήξη με το φαύλο παρελθόν, αλλά δεν το θέλησαν, και συνέχιζαν να βυθίζουν τη χώρα σε αδιέξοδα. Για αυτό οι ευθύνες τους είναι βαρύτατες.

Η αλλαγή που έγινε δεν ήταν μια ακόμη αλλαγή κυβέρνησης.

 Ήταν αλλαγή πορείας.

Ήταν ρήξη με το παρασιτικό καθεστώς στρεβλώσεων και ημετέρων, που δεν άφηνε κανένα περιθώριο, όχι ανάκαμψης αλλά ούτε επιβίωσης της οικονομίας και της κοινωνίας.

Αυτά τα χρόνια δεν προσπαθήσαμε απλά να διαχειριστούμε την κρίση στην οποία μας έφεραν.

 Δώσαμε μεγάλες μάχες για να σπάσουμε κατεστημένα, για να μπορέσουμε να ανοίξουμε χώρο στην πραγματική οικονομία να αναπνεύσει και να παραγάγει. Γιατί ο μόνος δρόμος για να βγούμε από την κρίση είναι η πραγματική οικονομία και η ανασυγκρότηση μας βιώσιμης παραγωγής πού σέβεται το περιβάλλον και τον άνθρωπο.

Η δική μας ωστόσο συμμετοχή έπρεπε να βάλει και ένα λιθαράκι στην κατεύθυνση των πράσινων αξιών.

Αναφέρω λοιπόν συνοπτικά σε τίτλους όσα πετύχαμε, με σκληρή σύγκρουση με κατεστημένες δομές!

ΔΑΣΙΚΟΙ ΧΑΡΤΕΣ

Από Pixabay

Η Ελλάδα έχει σήμερα δασικούς χάρτες χάρη σε δικό μας νόμο. Ας μην ακούσω το φαιδρό αφήγημα ότι δήθεν ήταν μνημονιακή υποχρέωση, γιατί ήταν μνημονιακή υποχρέωση, από το πρώτο μνημόνιο αλλά ουδέποτε υλοποιήθηκε. Όταν αναλάβαμε είχε κυρωθεί μόνο το 0,8 της επικράτειας και αυτό πριν τα μνημόνια. Ούτε ένα στρέμμα δεν κυρώθηκε επί των μνημονιακών κυβερνήσεων.

ΠΕΡΙΟΧΕΣ NATURA

Μνήμες του πελατειακού κράτους οι κατεδαφίσεις που επικαλείται ο κ. Μανιάτης

από freeimages.com

    Εγκαλεί τον πρωθυπουργό ο κ. Μανιάτης, για την αποσυρθείσα τροπολογία που θα ανέβαλε τις κατεδαφίσεις εντός δασικών εκτάσεων, μέχρι να αναρτηθούν οι δασικοί χάρτες. Ο κύριος Μανιάτης παριστάνει τον οικολογικά ευαίσθητο, ενώ επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ ΝΔ ελάχιστα κτίσματα, συνήθως εγκαταλελειμμένα, κατεδαφίστηκαν. Την ίδια  ώρα ο κύριος Μανιάτης και η κυβερνήσεις τους υπήρξαν ηθικοί αυτουργοί της άναρχης δόμησης περισσότερων από 500.000 ακινήτων.

    Ας δούμε λοιπόν τι εξυπηρετούσαν τα πρωτόκολλα κατεδάφισης που επικαλείται ο κύριος Μανιάτης:

    Στον βαθμό που η κυβέρνησή του υπονόμευσε επί δεκαετίες την ανάρτηση και την κύρωση δασικών χαρτών ο μόνος τρόπος για να χτίσει κάποιος νόμιμα ήταν να πάρει πράξη χαρακτηρισμού. Όμως οι πράξεις χαρακτηρισμού δεν αφορούν εκτάσεις με ενιαία δασικά χαρακτηριστικά, αλλά κάθε μεμονωμένη ιδιοκτησία χωριστά. Ήταν προσωρινή λύση ώστε να αποφαίνεται η δασική υπηρεσία για το εάν ένα οικόπεδο έχει δασικό χαρακτήρα, μέχρι να ολοκληρωθεί ο χάρτης και περιέγραφε αποκλειστικά αυτό το οικόπεδο χωρίς να αναφέρει τίποτα για την περιβάλλουσα έκταση. Για εκατό λοιπόν γειτονικά οικόπεδα έβγαιναν 100 διαφορετικές πράξεις, σε άσχετες χρονικές στιγμές από διαφορετικούς υπαλλήλους.

    Πάνω σε αυτή τη λεπτομέρεια, παράλληλα με τα εκατοντάδες χιλιάδες αυθαίρετα χτίστηκαν πολιτικά τζάκια και περιουσίες. Πάνω σε αυτή τη λεπτομέρεια στηρίχθηκε η διαπλοκή και η διαφθορά:

 

ΕΝΩΝΟΝΤΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΥΡΩΠΗ

Η εισήγηση μου στο Προοδευτικό Φόρουμ στις 16-17 Μαρτίου 2018

Καλημέρα σε όλες και όλους και ευχαριστώ τους διοργανωτές για την σημαντική πρωτοβουλία τους.

Θα ήθελα να διορθώσω τον τίτλο της σημερινής μας συνάντησης και να μιλήσω, όχι για ΕΝΩΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΥΡΩΠΗ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΕΝΩΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ

Σε αυτή την συζήτηση κάποιες και κάποιοι μπορούν να πιάσουν το νήμα από διαφορετικές οπτικές γωνίες.

• Για παράδειγμα οι Ευρωπαίοι Πράσινοι θα ξεκινήσουν από την κλιματική αλλαγή: Αν οι πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη κλυδωνίστηκαν από 100.000 πρόσφυγες, μπορούμε να διανοηθούμε τι θα συμβεί από 50.000.000 κλιματικούς πρόσφυγες;
• Αριστεροί διανοητές ξεκινούν από την αντικειμενική φτωχοποίηση ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, και την διαρκώς εντεινόμενη συσσώρευση του πλούτου στα χέρια ελαχίστων.
• Ορθόδοξα λενινιστικά ή τροτσκιστικά κόμματα νιώθουν απόλυτα δικαιωμένα: Ο καπιταλισμός από το 1989 και ύστερα δείχνει το πιο κυνικό του πρόσωπο. Παραδόξως η εκλογική τους δύναμη είναι αμελητέα.

Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

Ωστόσο ο νεοφιλελευθερισμός παραμένει η κυρίαρχη πολιτική δύναμη και πρέπει να διαπιστώσουμε τις αιτίες.

Ο καπιταλισμός δεν κυριάρχησε τυχαία.

Αν υπολογίσουμε πόσοι άνθρωποι πέθαιναν στον πλανήτη από αρρώστιες, πολέμους και πείνα σε όλα τα προηγούμενα οικονομικά συστήματα και πόσοι πεθαίνουν τώρα, θα συνειδητοποιήσουμε ότι μόλις πριν 200 χρόνια οι αρρώστιες η πείνα και οι πόλεμοι ήταν η φυσική τάξη πραγμάτων, ενώ σήμερα είναι μία απεχθής εξαίρεση.

Ταυτόχρονα ο θρησκευτικός σκοταδισμός υποχώρησε δραματικά: Μία μοναδική στα ιστορικά χρονικά πλειοψηφία παιδιών πάει σχολείο και μαθαίνει να σκέφτεται ορθολογικά, είτε πάει σχολείο στην Κίνα, είτε στη Νιγηρία, είτε στη Νορβηγία.

Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Ενώ όμως ο φιλελευθερισμός μοιάζει κυρίαρχος, ξαφνικά βλέπουμε τους εραστές του Άουσβιτς να σηκώνουν με θράσος το κεφάλι, άλλοτε συγκεκαλυμμένα και άλλοτε απροκάλυπτα και να αποτελούν μία υπολογίσιμη πολιτική δύναμη.

ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΙΤΙΩΝ

Κατά την ταπεινή μου γνώμη πριν απαντήσουμε στο τι Ευρώπη θέλουμε, αξίζει να απαντήσουμε πρώτα σε κάποια πιο θεμελιώδη ερωτήματα:

1.    Είναι ο καπιταλισμός αιώνιος; Βιώνουμε το τέλος της ιστορίας; Προσέξτε: Δεν ρωτάω εάν ο καπιταλισμός εξασφαλίζει την ανθρώπινη ευημερία. Ούτε η Αίγυπτος των Φαραώ εξασφάλιζε στους κατοίκους ευημερία, αφού οι περισσότεροι ήταν δούλοι και ζούσαν σε άθλιες συνθήκες, αλλά αυτό δεν εμπόδισε το καθεστώς αυτό να επιβιώσει για μερικές χιλιάδες χρόνια. Είναι λοιπόν διαφορετικής φύσης το ερώτημα εάν μία κοινωνία είναι δίκαιη από το εάν μία κοινωνία είναι βιώσιμη για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.

2.    Εάν αποδείξουμε, ότι ο καπιταλισμός δεν είναι βιώσιμος, τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι μία όσμωση δυνάμεων της Αριστεράς και της Οικολογίας μπορεί να είναι μέρος της λύσης;

Το "φθινόπωρο" της Κεντροαριστεράς

Έντουαρντ Μπερνστάιν,
από τους βασικούς θεμελιωτές
της σοσιαλδημοκρατίας

Τα κιτρινα φύλλα πρέπει να σαπίσουν για να ανθίσει το δάσος*

Με πενιχρό** ενδιαφέρον παρακολουθεί η ελληνική κοινωνία την προσπάθεια δημιουργίας κεντροαριστερού κόμματος. Πέρα από την γενικά εντεινόμενη αποστασιοποίηση των πολιτών από την πολιτική, εκτιμώ ότι η παρακμή της «κεντροαριστεράς» έχει αντικειμενικές και παγκόσμιες αιτίες.

Στο υπό έκδοση βιβλίο μου αναφέρομαι στις αιτίες που οδηγούν τη σοσιαλδημοκρατία σε ιστορικό τέλος, ανάλογο με το τέλος του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αντίστοιχα τεκμηριώνεται η παρακμή του νεοφιλελευθερισμού, που απειλεί με κατάρρευση την κοινωνία και τον πλανήτη.

Στη τηλεοπτική σειρά Downton Abbey
περιγράφεται με γλαφυρότητα η
φοβική στάση των γαιοκτημόνων για τον
αστικό τρόπο ζωής

Ίσως τα παραπάνω ακούγονται απαισιόδοξα και εσχατολογικά. Ισχύει το ακριβώς αντίθετο: Η ιστορία ανέκαθεν προχωρούσε, προχωράει και θα προχωράει με άλματα και κάθε άλμα αναπόφευκτα γεννά «νοσταλγούς». Στο άρθρο μου «Η παρακμή των παρηκμασμένων»^***, μνημονεύω αυτή την αναπόφευκτη πτυχή της ανθρώπινης φύσης:
Οι φεουδάρχες βίωναν την άνθιση του καπιταλισμού, ως παρακμή της κοινωνίας και όχι ως παρακμή της φεουδαρχίας.

Η παρακμή των οικονομικών μοντέλων του 20^ου αιώνα γεννά κινδύνους και προκλήσεις, αλλά είναι στο χέρι μας να απαντήσουμε στην παρακμή με ένα νέο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο που να σέβεται την φύση και τον άνθρωπο.

Ας παρουσιάσουμε συνοπτικά τα κεφάλαια του βιβλίου που αναφέρονται στην άνθιση και το ιστορικό τέλος της σοσιαλδημοκρατίας.

Ο οικονομικός παράγοντας: Κεϋνσιανισμός

Αφίσα της Tennessee ValleyAythority,
δημόσιας εταιρίας
που ίδρυσε ο Ρούσβελτ
για να αντιμετωπίσει
τις συνέπειες της μεγάλης
ύφεσης

Η σοσιαλδημοκρατία, γεννιέται κατά το κραχ του 29, αλλά κυριαρχεί στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με την διάσκεψη του Bretton Woods, ως απάντηση του δυτικού κόσμου στην ανάγκη ανοικοδόμησης της κατεστραμμένης Ευρώπης και την ανάγκη απόδειξης, ότι η ευημερία των εργατών δεν είναι προνόμιο του υπαρκτού σοσιαλισμού. Με στόχο την ανοικοδόμηση και την αποφυγή μελλοντικών κραχ, οι δυτικές κυβερνήσεις προχωρούν σε γενναίες δημόσιες επενδύσεις και στην ίδρυση του ΔΝΤ, (που μέχρι το 1973 εκπληρώνει τον θεσμικό του ρόλο, ενίσχυσης χωρών με πρόβλημα ρευστότητας, χωρίς επιβολή νεοφιλελεύθερων πολιτικών). Μόνο η αμερικανική βοήθεια προς την Ευρώπη ξεπέρασε τα 5 δις $, όταν ολόκληρος ο προϋπολογισμός του ΟΗΕ δεν ξεπερνούσε τα 100 εκ.

Η πετρελαϊκή κρίση του 73 οδηγεί τον Κεϋνσιανισμό στο τέλος του. Η ραγδαία αύξηση της τιμής του πετρελαίου στραγγαλίζει τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Η Μ. Βρετανία αναγκάζεται να προσφύγει στο ΔΝΤ και λίγα χρόνια αργότερα αναλαμβάνει η Θάτσερ.

Γεωπολιτικός παράγοντας: Ψυχρός πόλεμος και αυξανόμενη επιρροή της ΕΣΣΔ

Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία

Η ενσάρκωση ενός ονείρου

Ξεκίνησε σαν μία εναλλακτική ιδέα. Σαν ένας διαφορετικός τρόπος να εργαζόμαστε. Οι περισσότεροι απλά το εφαρμόσαμε στην δουλειά μας, χωρίς κάποιο θεσμικό πλαίσιο: Απλά μοιράζαμε όλα τα κέρδη, αναλογικά με τις ώρες που είχαμε εργαστεί. Κάποιοι, πιο ονειροπόλοι αφιερώθηκαν στον εθελοντισμό και απλά μοιράζονταν ένα μικρό εισόδημα για να καλύπτουν τα χρειώδη.

Στην πιο απόλυτη μορφή, κάποιοι άλλοι απαρνήθηκαν τις καριέρες και τον αστικό τρόπο ζωής και επιχείρησαν μια κοινοβιακή ζωή στην φύση.

Για πολλά χρόνια η εναλλακτική ιδέα ξεκινούσε από την άρνηση της καριέρας, την άρνηση του βιασμού της φύσης, την άρνηση του καταναλωτισμού, την άρνηση του άγριου ρυθμού της μεγαλούπολης.

Η υπόλοιπη κοινωνία αντιμετώπιζε αυτόν τον πειραματισμό με ποικίλα συναισθήματα: Ειρωνεία, συγκατάβαση, συμπάθεια ανάμικτη με περιφρόνηση, όπως συμπαθούμε τον άκακο τρελό του χωριού. Άλλωστε η υπόλοιπη κοινωνία «ζούσε καλύτερα» «κέρδιζε περισσότερα» «ντυνόταν καλύτερα». Η υπόλοιπη κοινωνία βίωνε το κύρος του τελευταίου μοντέλου αυτοκινήτου, της σύγχρονης κατοικίας στο καλό προάστιο, τα delicatessen, τις φωτογραφίες που τραβήξαμε με την υπερσύγχρονη κάμερα στα τουριστικά θέρετρα!

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

Μεγαλύτερος ο εφιάλτης της χρήσης ή της απαγόρευσης;*

Κατά τον μεσοπόλεμο ξεκινά στις ΗΠΑ η απαγόρευση ψυχοτρόπων ουσιών. Μέχρι τότε το αλκοόλ, η ηρωίνη ή η κάνναβη διακινούντο ελεύθερα, ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις στην υγεία. Οι πωλήσεις της ηρωίνης (χημικά τροποποιημένης μορφίνης), εφεύρεσης της Bayer, κατέστησαν τη γερμανική φαρμακοβιομηχανία κολοσσό, αφού επί δεκαετίες ήταν το βασικό φάρμακο απεξάρτησης μορφινομανών βετεράνων πολέμου.

από Common Wikipedia
Ξεπερνούν τα όρια αυτού του άρθρου εύλογα ερωτήματα: Γιατί απαγορεύτηκε η ηρωίνη¹ και όχι η, πολύ πιο επικίνδυνη, μορφίνη; Γιατί απαγορεύτηκε η κάνναβη² και όχι το πολύ πιο επικίνδυνο τσιγάρο;

Το κρίσιμο όμως ερώτημα είναι, εάν η απαγόρευση μείωσε την χρήση ουσιών και προστατεύει τα παιδιά μας. Σχεδόν έναν αιώνα μετά, τα αποτελέσματα είναι τραγικά, όπως μνημονεύει και ο ψυχίατρος Κλεάνθης Γρίβας.

Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ποτοαπαγόρευση³, που δεν μείωσε ούτε στο ελάχιστο τη κατανάλωση αλκοόλ. Αντίθετα προσέφερε πακτωλό κερδών στην Μαφία και απίστευτη εγκληματικότητα: ...ένα ποτηράκι, προϋπέθετε συναγελασμό με εγκληματίες. Θάνατοι και βαριές παθήσεις πολλαπλασιάστηκαν από ανεξέλεγκτα ποτά παράνομων αποστακτηρίων. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι το αλκοόλ ωφελεί! Είναι εξαιρετικά τοξικό και βλαβερό με πιθανά χειρότερη εξάρτηση, από τα υπόλοιπα ψυχοτρόπα. Πολλές οικογένειες βιώνουν τον εφιάλτη ενός αλκοολικού συγγενή, ή θρηνούν παλικάρια, χαμένα στην άσφαλτο. Συνυπολογίζοντας τους καρκίνους και τις ηπατοπάθειες, βγαίνει το αυτονόητο συμπέρασμα: Το αλκοόλ είναι μάστιγα με πρωτοκαθεδρία στους άμεσους και μακροχρόνιους θανάτους σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας

Ιδού λοιπόν το αμείλικτο ερώτημα: Μας απάλλαξε η ποτοαπαγόρευση από την μάστιγα, ή απλά την έβαλε στα χέρια της μαφίας;

Ορθή διατροφή

Ένστικτο αυτοσυντήρησης ή δημόσιο αγαθό;*

Από Pixabay

Η τροφή επί χιλιάδες χρόνια αποτελεί βάση επιβίωσης. Οι ανώτεροι οργανισμοί έχουν εγγεγραμμένη στο DNA τους την πείνα, δηλαδή εκείνη την αίσθηση που τους παροτρύνει να ρισκάρουν για να εξασφαλίσουν τροφή στους ίδιους και τα παιδιά τους. Ακόμα και η γεύση υπηρετεί αυτή την αναγκαιότητα: ο οργανισμός έχει τακτική ανάγκη από γλυκόζη (περίπου κάθε 6 ώρες). Ετσι, η γλυκιά γεύση είναι περιζήτητη.

Οι διάφοροι πολιτισμοί ενέταξαν τις διατροφικές ανάγκες στα πολιτισμικά ήθη: τα μέλη κάθε κοινότητας διδάσκονται επιταγές και απαγορεύσεις, που εντέλει γίνονται συνήθειες. Τα παραδείγματα, πολλά:

• Οι ανθρωπολόγοι συνδέουν τα έθιμα ανθρωποφαγίας με κοινωνίες που ζούσαν σε περιοχές με έλλειψη πρωτεϊνούχων τροφών.
• Αντίστροφα, στις περισσότερες κοινωνίες έχει εδραιωθεί μια απέχθεια στο κυνήγι ανώτερων θηρευτών: δεν τρώμε γεράκια, λύκους, λιοντάρια, κοράκια. Σήμερα γνωρίζουμε ότι στο κρέας των ανώτερων θηρευτών συγκεντρώνεται αθροιστικά κάθε πιθανή τοξίνη που βρισκόταν στο κρέας των θηραμάτων τους. Ετσι, για παράδειγμα, η ρύπανση από υδράργυρο πιθανά να είναι αμελητέα στις σαρδέλες, αλλά όχι αμελητέα σε έναν τόνο που έχει καταναλώσει χιλιάδες σαρδέλες.



commons wikipedia

• Οι διατροφικοί περιορισμοί συχνά διαδόθηκαν ως θρησκευτικές επιταγές. Η νηστεία, πέρα από ψυχική εγκράτεια, είναι ευεργετική και για την υγεία. Στο παρελθόν είχα ρωτήσει έναν μουσουλμάνο: «Πώς αυτοπειθαρχείς και στερείσαι το χοιρινό;». Και μου απάντησε με φυσικότητα: «Εσένα σου λείπει το κρέας των ποντικών;». Συνειδητοποίησα ότι ο χοίρος, ζώο παμφάγο, στα θερμά κλίματα πιθανά να μεταφέρει ασθένειες και είναι φυσικό το κρέας του να θεωρείται βρώμικο.

Ετσι, κατά τη διάρκεια χιλιετιών, οι διατροφικές συνήθειες ενσωμάτωσαν τη συλλογική εμπειρία,
που διευκόλυνε την επιβίωση και την υγεία σε συνθήκες δύσκολες.

Στη σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία η υγιεινή διατροφή δεν είναι κάτι αυτονόητο. Τα παραδείγματα, πολλά:

Η παρακμή των παρηκμασμένων

Αναδημοσίευση από άρθρο μου στην "Νέα Σελίδα" στις 19/9/17

εικόνα από GreenCarfuel

Ενόχλησε τον κύριο Πάσχο Μανδραβέλη η δήλωση μου ότι για την πετρελαϊκή ρύπανση φταίει η εξάρτηση από το πετρέλαιο και βγάζει τα ζοφερά συμπεράσματα του στο άρθρο του «Σε τροχιά παρακμής».

Γράφει λοιπόν: Όπως θα έλεγε και ο οικολόγος-υπουργός Γιάννης Τσιρώνης, πρέπει να αλλάξει η κοινωνία, να απεξαρτηθεί από το πετρέλαιο (δηλαδή να μην έχουμε αυτοκίνητα, βάρκες, πλοία, καλοριφέρ κ.λπ.) για να μπορούμε να κάνουμε μπάνιο στη Γλυφάδα.

Θυμίζει ο κύριος Μανδραβέλης τους αριστοκράτες-γαιοκτήμονες στην σειρά του BBC «ο πύργος του Ντάουντον» που αδυνατούσαν να αφομοιώσουν τις επαναστατικές αλλαγές της εποχής τους, την γυναικεία χειραφέτηση, την μισθωτή εργασία, τα εργασιακά δικαιώματα. Βλέποντας λοιπόν τον κόσμο τους να χάνεται, έβλεπαν παντού παρακμή. Πράγματι υπήρχε παρακμή, αλλά δεν παρήκμαζε η κοινωνία, αλλά ο κόσμος της φεουδαρχίας, ενώ αντίθετα ήκμαζε η αστική τάξη. Φυσικά οι γαιοκτήμονες ήταν αδύνατον να βιώσουν τη νέα πραγματικότητα. Από την δική τους οπτική, η δική τους παρακμή ταυτιζόταν με την παρακμή ολόκληρης της κοινωνίας.

Άρχοντες και υπηρέτες
Αναδημοσίευση από Dawnton Abbey/Netflix

Βέβαια η βρετανική αριστοκρατία είχε ένα μεγαλείο. Στηριζόταν σε δόξα αιώνων και σε κοινωνικές σταθερές που είχαν μείνει αμετάβλητες για πολλές γενιές. Η νοσταλγία λοιπόν της βρετανικής υπαίθρου και του κόσμου που χάθηκε με την αστική επανάσταση είναι σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένη και έχει εμπνεύσει δεκάδες λογοτεχνικά έργα. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και οι υπηρέτες των γαιοκτημόνων, συχνά αδυνατούσαν να  αντιμετωπίσουν την νέα πραγματικότητα της εργασιακής ελευθερίας και ανασφάλειας. Συνέβαινε λοιπόν οι υπηρέτες του πρίγκιπα, να είναι πιο πιστοί στην φεουδαρχία από τον ίδιο τον πρίγκιπα.

Αντίθετα η μετεμφυλιακή Ελλάδα δεν έχει να επιδείξει κανένα μεγαλείο:

·         Εκατομμύρια άνθρωποι εκόντες άκοντες εγκατέλειψαν την ύπαιθρο και τα παραδοσιακά τους επαγγέλματα. Είμαστε ίσως η μοναδική χώρα, όπου η έννοιες «χωριάτης, επαρχιώτης, τσοπάνος» εξευτελίστηκαν και έγιναν συνώνυμα της μειωμένης ευφυΐας. Η έννοια «παράδοση» που επί αιώνες ήταν ταυτόσημη της νεωτερικότητας ταυτίστηκε με την συντήρηση και την οπισθοδρόμηση.

·         Ο δοσιλογισμός και το «κοίτα την δουλειά σου» κυριάρχησαν στην κοινωνική ζωή.

ΑΡΙΣΤΕΙΑ

Επιδίωξη βελτίωσηςκαι αυτοβελτίωσης ή διχαστικό θέαμα;*

*Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα Συντακτών στις 9-7-17

«...γιατί φαντάζομαι [Μητρόδωρε]πως θα ‘χεις ν’ αναφέρεις ένα σωρό τέτοιες περιπτώσεις, ανθρώπων που παρατήρησες ότι προσλαμβάνουν με τρόπο κάπως γελοίο τις λέξεις, δίνοντάς τους οποιοδήποτε άλλο νόημα πέρα από αυτό που πραγματικά έχουν....»

Επίκουρος

Μαθητές στην ημέρα Ανεξαρτησίας
στις ΗΠΑ

Το 1967 ο Γκυ Ντεμπόρ στη «Κοινωνία του Θεάματος», επισημαίνει την κυριαρχία του θεάματος σε βάρος των πραγματικών αξιών. Η νεοελληνική κοινωνία βρίθει δυστυχώς παραδειγμάτων, όπου θεμελιακές αξίες εξευτελίζονται υποκαθιστάμενες από κούφια θεάματα.

Παράδειγμα η χουντική εφημερίδα με τίτλο ...«Ελεύθερος Κόσμος».

Aλλά και μεταπολιτευτικά το φαίνεσθαι παραχάραξε την ουσία:

• Τι σχέση έχει η έννοια του σοσιαλισμού με τους ημέτερους του ΠΑΣΟΚ;
• Τι σχέση έχει η «ιδιωτική πρωτοβουλία» με το πελατειακό περιβάλλον της ΝΔ, όπου δήθεν επιχειρηματίες απομύζησαν τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων, τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και δημόσια περιουσία;

Ο θυμόσοφος λαός περιγράφει το χάσμα ανάμεσα στην ουσία και το «θεαματικό περιτύλιγμα» λέγοντας ότι ...«στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις».

Πρόσφατη παραχάραξη αξιακής έννοιας είναι η «αξιολόγηση»: Οι δημιουργοί του πελατειακού κράτους δηλώνουν «εξυγιαντές» και «πρωτεργάτες της αξιοκρατίας». Η πραγματική επιδίωξη ήταν, να γίνουν εξιλαστήρια θύματα της κρίσης όσοι άτυχοι δεν είχαν κατάλληλο «μέσον» για να «αξιολογηθούν» ευνοϊκά.

Υποστηρίζω σθεναρά, ότι η αξιολόγηση είναι μονόδρομος για βελτίωση της απόδοσης και ολική ποιότητα, δηλαδή για ένα αποδεκτό ποιοτικό επίπεδο όλων των κρίκων κάθε δημόσιας λειτουργίας. Θεμελιώδης στόχος της σύγχρονης διοίκησης είναι το βέλτιστο συνολικό αποτέλεσμα από ανθρώπους διαφορετικών προσόντων. Αντίστροφα: αξιολόγηση που οδηγεί σε ανθρώπινο δυναμικό δύο ταχυτήτων, καταλήγει σε κακή ολική ποιότητα! Δεν είναι τυχαία η αρνητική αντίδραση ιδιοκτήτη ενός από τα καλύτερα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια στον νόμο Μητσοτάκη 4250/14: Η αξιολόγηση οφείλει να οδηγεί όλους ανεξαιρέτως τους δασκάλους σε ένα αποδεκτό ποιοτικό επίπεδο και όχι κάποια «τυχερά» παιδιά να έχουν ικανούς δασκάλους και κάποια άλλα λιγότερο ικανούς και κακοπληρωμένους.

Την ίδια παραχάραξη υφίσταται μία θεμελιώδης για την εκπαιδευτική λειτουργία έννοια: Η Αριστεία!