Η παρακμή των παρηκμασμένων

Αναδημοσίευση από άρθρο μου στην "Νέα Σελίδα" στις 19/9/17

εικόνα από GreenCarfuel

Ενόχλησε τον κύριο Πάσχο Μανδραβέλη η δήλωση μου ότι για την πετρελαϊκή ρύπανση φταίει η εξάρτηση από το πετρέλαιο και βγάζει τα ζοφερά συμπεράσματα του στο άρθρο του «Σε τροχιά παρακμής».

Γράφει λοιπόν: Όπως θα έλεγε και ο οικολόγος-υπουργός Γιάννης Τσιρώνης, πρέπει να αλλάξει η κοινωνία, να απεξαρτηθεί από το πετρέλαιο (δηλαδή να μην έχουμε αυτοκίνητα, βάρκες, πλοία, καλοριφέρ κ.λπ.) για να μπορούμε να κάνουμε μπάνιο στη Γλυφάδα.

Θυμίζει ο κύριος Μανδραβέλης τους αριστοκράτες-γαιοκτήμονες στην σειρά του BBC «ο πύργος του Ντάουντον» που αδυνατούσαν να αφομοιώσουν τις επαναστατικές αλλαγές της εποχής τους, την γυναικεία χειραφέτηση, την μισθωτή εργασία, τα εργασιακά δικαιώματα. Βλέποντας λοιπόν τον κόσμο τους να χάνεται, έβλεπαν παντού παρακμή. Πράγματι υπήρχε παρακμή, αλλά δεν παρήκμαζε η κοινωνία, αλλά ο κόσμος της φεουδαρχίας, ενώ αντίθετα ήκμαζε η αστική τάξη. Φυσικά οι γαιοκτήμονες ήταν αδύνατον να βιώσουν τη νέα πραγματικότητα. Από την δική τους οπτική, η δική τους παρακμή ταυτιζόταν με την παρακμή ολόκληρης της κοινωνίας.

Άρχοντες και υπηρέτες
Αναδημοσίευση από Dawnton Abbey/Netflix

Βέβαια η βρετανική αριστοκρατία είχε ένα μεγαλείο. Στηριζόταν σε δόξα αιώνων και σε κοινωνικές σταθερές που είχαν μείνει αμετάβλητες για πολλές γενιές. Η νοσταλγία λοιπόν της βρετανικής υπαίθρου και του κόσμου που χάθηκε με την αστική επανάσταση είναι σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένη και έχει εμπνεύσει δεκάδες λογοτεχνικά έργα. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και οι υπηρέτες των γαιοκτημόνων, συχνά αδυνατούσαν να  αντιμετωπίσουν την νέα πραγματικότητα της εργασιακής ελευθερίας και ανασφάλειας. Συνέβαινε λοιπόν οι υπηρέτες του πρίγκιπα, να είναι πιο πιστοί στην φεουδαρχία από τον ίδιο τον πρίγκιπα.

Αντίθετα η μετεμφυλιακή Ελλάδα δεν έχει να επιδείξει κανένα μεγαλείο:

·         Εκατομμύρια άνθρωποι εκόντες άκοντες εγκατέλειψαν την ύπαιθρο και τα παραδοσιακά τους επαγγέλματα. Είμαστε ίσως η μοναδική χώρα, όπου η έννοιες «χωριάτης, επαρχιώτης, τσοπάνος» εξευτελίστηκαν και έγιναν συνώνυμα της μειωμένης ευφυΐας. Η έννοια «παράδοση» που επί αιώνες ήταν ταυτόσημη της νεωτερικότητας ταυτίστηκε με την συντήρηση και την οπισθοδρόμηση.

·         Ο δοσιλογισμός και το «κοίτα την δουλειά σου» κυριάρχησαν στην κοινωνική ζωή.

·         Η παγκόσμια πολιτιστική επανάσταση της γενιάς του 60, στην Ελλάδα μπήκε στον γύψο των συνταγματαρχών.

Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος
στον ρόλο του κομματάρχη
Γκρούεζα
Εικόνα από το tainiothiki.gr

·         Μέχρι το 80 οι παρατρεχάμενοι των Μαυρογυαλούρων ήταν μία μικρή μειοψηφία με λευκό
πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων. Ήταν ο στενός πυρήνας της επάρατου Δεξιάς. Αυτό το μικρό καρκίνωμα επί ΠΑΣΟΚ κάνει διαρκείς μεταστάσεις στο σύνολο σχεδόν του κοινωνικού γίγνεσθαι: η λαμογιά και ο παρασιτισμός ταυτίζονται με την καπατσοσύνη.

Η κατάρρευση της μετεμφυλιακής Ελλάδας ήταν προδιαγεγραμμένη. Καθυστέρησε μάλιστα, γιατί είμαστε μία  ευλογημένη χώρα.

Μέχρι την κατάρρευση το πελατειακό σύστημα:

·         Από το 1951 υφάρπαξε το σύνολο των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων.

·         Στήριξε και στηρίχθηκε στους καταπατητές «φιλέτων» της ελληνική γης και εξέθρεψε την άναρχη δόμηση.

·         Ευνόησε την τουριστική αρπαχτή με τριτοκοσμικές υπηρεσίες και καταστροφή του φυσικού και πολιτιστικού τοπίου.

·         Κατασπατάλησε στα πελατειακά κυκλώματα τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις.

·         Εν τέλει διέλυσε την υγιή επιχειρηματικότητα και τον πρωτογενή τομέα με ορατή την αποβιομηχάνιση ήδη από την δεκαετία του 70.

Έτσι στην σοβαρή παγκόσμια κρίση του 2008 δεν υπήρχε κάτι άλλο να υφαρπάξει και κατέρρευσε.

Η παγκόσμια οικονομική ελίτ ήταν επόμενο να επιδιώξει αφ’ ενός να ελαχιστοποιήσει τον αντίκτυπο της κατάρρευσης στην υπόλοιπη Ευρώπη και αφ’ ετέρου να αρπάξει με τους ευνοϊκότερους όρους το πιθανά καλύτερο οικόπεδο του πλανήτη. Το Grexit σχεδιάστηκε πριν το 2012, κατά τα πρότυπα της διείσδυσης επιθετικών funds στις καταρρέουσες χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού. Αυτόν τον σκοπό υπηρετούσαν τα μνημόνια και όχι την σωτηρία της ελληνική κοινωνίας, όπως ήδη είχα επισημάνει το 2012 στο άρθρο μου «Ποιοι θέλουν την Ελλάδα εκτός Ευρώ».

Το ελληνικό οικολογικό κίνημα ήδη από την δεκαετία του 80 είχε έγκαιρα επισημάνει ότι η χώρα οδηγείται στα βράχια, αλλά το πελατειακό καθεστώς, εθισμένο στο να τρώει τα έτοιμα μαζί με τα μελλούμενα, κώφευσε, όπως κώφευσαν οι, κακοηθώς εξαλλαγμένοι σε πελάτες, πολίτες

Αλλά και όταν η Ελλάδα διχάστηκε σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαμε βροντοφωνάξει: ΔΕΝ ΝΟΣΤΑΛΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΙΝ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΕΠΟΧΗ

Θα ήταν λοιπόν ιλαρή, εάν δεν ήταν τραγική,  η νοσταλγία του κυρίου Μανδραβέλη για το πτώμα της προμνημονιακής Ελλάδας και η ταύτιση της «παρακμής» με την σημερινή κυβέρνηση. Και είναι τραγική γιατί οι οξυδερκείς πολίτες μιλούσαμε για τροχιά παρακμής πολύ πριν την κορωνίδα της ύβρεως: την ολυμπιακή αρπαχτή του 2004. Σήμερα πλέον αγωνιζόμαστε για να αποφύγουν οι πολίτες και η οικονομία μας τις συνέπειες της προχωρημένης σήψης

Και ακόμα μεγαλύτερη θυμηδία προκαλεί η πρόβλεψη ότι όταν απεξαρτηθούμε από το πετρέλαιο δεν θα έχουμε αυτοκίνητα, βάρκες, πλοία και ….καλοριφέρ. Για να ακολουθήσω τον ειρμό της σκέψης του κυρίου Μανδραβέλη μάλλον θα κάνουμε μπάνιο γυμνοί στην Γλυφάδα, γιατί και τα μαγιό από πετρέλαιο κατασκευάζονται.

Αναδημοσίευση από Pixbay.com

Την καλύτερη απάντηση στον κύριο Μανδραβέλη δίνει το άρθρο της «Σημερινής» στις 18/9/17 με τίτλο: «Έρχεται το τέλος της εποχής του πετρελαίου» Στον υπότιτλο το άρθρο μνημονεύει έκθεση του ΔΝΤ, για την επανάσταση που βρίσκεται σε εξέλιξη στον χώρο των μεταφορών.

Εκεί λοιπόν όπου στην παγκόσμια οικονομία συντελείται μία επανάσταση με ηλεκτρικά αυτοκίνητα και νεωτερικές κατοικίες με μηδενικές ενεργειακές ανάγκες, οι υπηρέτες του πελατειακού συστήματος είναι φυσιολογικό να βλέπουν παρακμή: την παρακμή της εποχής τους.

Ας κλείσουμε με την μνημόνευση της προφητικής ρήσης του σεΐχη Γιαμανί πρώην υπουργού πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας, που εύστοχα μνημονεύει ο συντάκτης της «Σημερινής»:  "η λίθινη εποχή δεν τελείωσε λόγω της έλλειψης λίθων και η εποχή του πετρελαίου θα τελειώσει, αλλά όχι λόγω της έλλειψης πετρελαίου".