Ο Παναγιώτης Τσίγκανος έφυγε από κοντά μας, για το ταξίδι
που, άλλος λίγο νωρίτερα και άλλος λίγο αργότερα, όλοι θα κάνουμε.
Ωστόσο ο Παναγιώτης κάθε μέρα μας θύμιζε ότι δεν έχει τόσο
μεγάλη σημασία πότε φεύγουμε, αλλά πώς ζούμε. Και ο Παναγιώτης κέρδιζε την ζωή
του κάθε μέρα. Κάθε μέρα του ήταν ένα χωριστό ταξίδι. Γιατί, από τα 21, από ένα
τροχαίο, έμεινε τετραπληγικός. Και στην Ελλάδα του αποκλεισμού, ένας ΑΜΕΑ ζει
σε …άλλη διάσταση. Τα πεζοδρόμια ανήκουν στα μηχανάκια, ή είναι πολύ στενά. Τα μπαράκια,
που έπαιζαν την αγαπημένη του μουσική, δεν έχουν κατάλληλη τουαλέτα ή έχουν
αδιάβατα σκαλιά.
Παρ’ όλα αυτά κατάφερε να τελειώσει τις σπουδές του στο
Βιολογικό και, το σπουδαιότερο, να ζει ανεξάρτητος. Αυτή η ανεξαρτησία, πέρα
από το ανεξάντλητο χιούμορ, ήταν που τον χαρακτήριζε.
Δεθήκαμε με τον Παναγιώτη, όταν ήμασταν συνυποψήφιοι στην
Αττική Οικολογική Απάντηση. Γιατί ο Παναγιώτης πέρα από τον αγώνα της καθημερινότητας,
ήταν ενεργό μέλος της κοινωνίας των πολιτών. Μέλος περιβαλλοντικών οργανώσεων, όπως
η Greenpeace και το WWF,
αλλά και ενεργό μέλος του Disabled Hellas.
Τώρα ο Παναγιώτης, που δήλωνε λάτρης των ταξιδιών, έφυγε για
άλλους ωκεανούς αφήνοντας μας μία παρακαταθήκη: Το μεγαλύτερο όπλο μας είναι το
γέλιο και η διάθεση για ζωή.
Νίκος Σελλάς, Γιάννης Τσιρώνης
Καλό ταξίδι Παναγιώτη. Να είναι σαν το όνειρο που μας ταξίδευες όταν έπαιζες τη κιθάρα σου, τότε στις πρόβες μας για την ετήσια μουσική εκδήλωση της Ιωνιδείου Σχολής. Σου αφιερώνω το τραγούδι που μας είχες προτείνει να συμπεριλάβουμε στο πρόγραμμα, και του οποίου η τρυφερή μελωδία με συντροφεύει μέχρι σήμερα... "Always somewhere" (Scorpions)... Ιωάννης Ζουμπούλης (κε.Τσιρώνη σε ευχαριστώ για την ανάρτηση που με συγκίνησε, αλλά και για τη μοναδική διδακτική προσφορά της συζύγου σας στη κόρη μου... κάπου όλα συνδέονται..).
ΑπάντησηΔιαγραφή