ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΨΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΥΡΙΕ ΥΠΟΥΡΓΕ;

Ανοιχτή επιστολή προς τον υπουργό παιδείας και θρησκευμάτων.

Κύριε υπουργέ

Ο Αλέξανδρος Μεταξάς εισήχθηκε στο Χημικό Αθήνας το 1977. Λόγω σπάνιας γενετικής πάθησης ήταν σχεδόν τυφλός, γεγονός που δεν τον εμπόδισε να διαβάζει έστω και με την βοήθεια μεγάλων μεγεθυντικών φακών, να είναι άριστος μαθητής  και επιτύχει στις πανελλαδικές εξετάσεις, χωρίς να κάνει χρήση των ευνοϊκών ρυθμίσεων για άτομα με αναπηρία. Με μεγάλη θέληση και επιμονή κατάφερνε να ανταποκρίνεται με σχετική συνέπεια στις σπουδές του.

Ωστόσο η μικρή επαγγελματική προοπτική στο επάγγελμα του χημικού, λόγω της αδύναμης όρασης του, τον οδήγησαν στην μουσική, στην οποία αφιερώθηκε, ιδρύοντας με φίλους ένα από τα πιο αξιόλογα σχήματα της εποχής, τους DE TRACES.

Με την πάροδο του χρόνου και λόγω των επιδεινούμενων προβλημάτων στην όραση του απομακρύνθηκε από τις σπουδές του και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην μουσική, μέχρι την οριστική του τύφλωση το 2011.

Η πλήρης πλέον αδυναμία του να κινείται αυτόνομα, αλλά και η οικονομική κρίση, περιόρισαν τις επαγγελματικές του προοπτικές στον χώρο της μουσικής. Ωστόσο με το «κεφαλλονίτικο» πείσμα του, αντί να υποταχθεί στα εμπόδια, έθεσε ένα νέο όραμα στην ζωή του:

Όντας τυφλός να καταφέρει να ολοκληρώσει τις σπουδές του.

Στην διερεύνηση αυτής της δυνατότητας ανακάλυψε ότι, ενώ η επιστήμη έχει κάνει τεράστια άλματα στην δυνατότητα των τυφλών να σπουδάζουν φυσική, μαθηματικά ή ανθρωπιστικές σπουδές, η διδακτική χημείας σε τυφλούς βρίσκεται διεθνώς στα σπάργανα.

Αυτή η πραγματικότητα, από την μία πλευρά αποτελεί πιθανά αξεπέραστο εμπόδιο, αλλά από την άλλη αποτελεί μία τεράστια επιστημονική πρόκληση.

Έτσι ο Αλέξανδρος Μεταξάς επανεγγράφτηκε στο Χημικό το ακαδημαϊκό έτος 2012-2013. Από την πρώτη στιγμή οι καθηγητές και το γραφείο υποστήριξης φοιτητών με αναπηρίες αγκάλιασαν με ενθουσιασμό την προσπάθεια του, αφού μία πιθανή επιτυχής κατάληξη θα ανοίξει μεγάλες δυνατότητες στην διδακτική της χημείας σε τυφλούς και στην μέση εκπαίδευση.

Λόγω της παντελούς έλλειψης εργαλείων για ανάγνωση χημικών συγγραμμάτων σε σύστημα Μπράιγ, ο Αλέξανδρος αναγκάζονταν να μαγνητοφωνεί τις παραδόσεις. Παρ’ όλα αυτά κατάφερε να παρακολουθήσει ένα από τα 8 μαθήματα που χρωστάει και πέτυχε στις εξετάσεις με 7.

Το επόμενο ακαδημαϊκό έτος δεν κατάφερε να παρακολουθήσει την σχολή για έναν αντικειμενικό λόγο:

Το Πανεπιστήμιο διαθέτει αυτοκίνητο για μεταφορά ανθρώπων με κινητικά προβλήματα, αλλά όχι για τυφλούς, αφού οι τυφλοί με την κατάλληλη εκπαίδευση μπορούν να κινούνται αυτόνομα. Ωστόσο υπάρχει τεράστια αναμονή για αυτή την εκπαίδευση, που στην περίπτωση του Αλέξανδρου θα ξεκινήσει τον Φεβρουάριο του 2015. Το 2012 ο Αλέξανδρος διέθεσε τις πενιχρές του οικονομίες για να πηγαινοέρχεται στην σχολή με ταξί. Ελλείψει οικονομικής δυνατότητας δεν κατάφερε να παρακολουθήσει μαθήματα το 2013-2014.

Αυτή την στιγμή, ένα επιστημονικό στοίχημα με εξαιρετικά ευοίωνες προοπτικές κινδυνεύει να σταματήσει εξ αιτίας ενός προκρούστειου νόμου, που αφαιρεί από τα πανεπιστήμια το δικαίωμα να κρίνουν με αυστηρά διδακτικά κριτήρια εάν ένας φοιτητής, που εγκατέλειψε προσωρινά τις σπουδές του, αξίζει να συνεχίσει τις σπουδές του ή πρέπει να διαγραφεί.

Κύριε Υπουργέ

Ίσως θεωρήσετε ότι η περίπτωση του Αλέξανδρου είναι μία εξαίρεση. Προφανώς η μεγάλη πλειονότητα των «αιώνιων φοιτητών» δεν ενδιαφέρονται να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και δεν θα ενοχληθούν εάν διαγραφούν από τα μητρώα των σχολών.

Εκατοντάδες όμως άλλοι επιθυμούν έστω και με διαφορετικούς ρυθμούς να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους:

·         Άνθρωποι που για οικογενειακούς λόγους μετακόμισαν σε άλλη πόλη ή άλλη χώρα και επέστρεψαν.

·         Άνθρωποι, που αναγκάστηκαν να εργαστούν και να συντηρούν οικογένειες.

·         Γυναίκες που επέλεξαν την μητρότητα και αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους για να αναθρέψουν τα παιδιά τους

·         Άνθρωποι με προβλήματα υγείας, όπως ο Αλέξανδρος.

Όλοι αυτοί κύριε υπουργέ δεν εισήχθησαν στα ΑΕΙ με μία απλή αίτηση, αλλά μετά από σκληρές πανελλαδικές εξετάσεις.

Όλοι αυτοί δικαιούνται μίας κρίσης από την ακαδημαϊκή κοινότητα, για το εάν θα διαγραφούν. Δικαιούνται να εκθέσουν το πρόβλημα τους και να κριθούν από ανθρώπους και όχι από έναν αυτοματισμό.

Η διάταξη του νόμου για τις διαγραφές είναι αντισυνταγματική για δύο λόγους:

·         Παραβιάζει την αυτοτέλεια των ΑΕΙ: Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε εκπαιδευτικού ιδρύματος να προσδιορίζει τους όρους με τους οποίους θα αποβάλλονται φοιτητές. Εάν κάποια πανεπιστήμια δεν θέλουν να δίνουν πτυχία σε 60ρηδες, κάποια άλλα δεν έχουν κανένα πρόβλημα.

·         Παραβιάζει τις βασικές αρχές του δικαίου. Δεν είναι δυνατόν να επιβάλλεται μία ποινή, χωρίς την δυνατότητα του ενδιαφερόμενου να απολογηθεί και να κριθεί από σώμα ανθρώπων. Ακόμα και ο επαχθέστερος εγκληματίας έχει δικαίωμα να κριθεί από δικαστές, που θα κρίνουν τις ειδικές συνθήκες κάθε περίπτωσης.

Κύριε Υπουργέ

Ακόμα και εάν επιμένετε στην διάταξη του νόμου για διαγραφές, οφείλετε να προβείτε σε βελτιώσεις, που θα προλάβουν σοβαρές αδικίες. Υπάρχουν εναλλακτικές:

·         Μετά την παρέλευση ενός χρονικού ορίου, να υπάρχει δυνατότητα συνέχισης των σπουδών με την καταβολή διδάκτρων.

·         Να υπάρχει δυνατότητα προσωρινής διακοπής σπουδών και επανεγγραφής.

Σε κάθε περίπτωση το υπουργείo οφείλει να θέτει ένα πλαίσιο, που η κάθε σχολή δικαιούται να εξειδικεύσει: Εάν για παράδειγμα στην Ιατρική Σχολή είναι αδύνατον να επανέλθουν όλοι οι «αιώνιοι φοιτητές» και να ζητήσουν να παρακολουθήσουν τα εργαστήρια της ανατομίας, στην φιλοσοφική σχολή δεν υπάρχει κανένα τέτοιο πρόβλημα.

Κύριε Υπουργέ

Είναι σύνηθες η πλειοψηφία της βουλής να νομοθετεί και η κυβέρνηση να υλοποιεί πολιτικές, την ίδια ώρα που η αντιπολίτευση αντιστέκεται και καταγγέλλει.

Είναι σύνηθες κάθε νέα κυβέρνηση να ανατρέπει πολιτικές επιλογές προηγούμενων κυβερνήσεων.

Κάποιες όμως επιλογές είναι μη αναστρέψιμες και επηρεάζουν έντονα τις ζωές ανθρώπων. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν χωράει η λογική «πλειοψηφία-μειοψηφία».

Οι όροι διαγραφής φοιτητών από τα ΑΕΙ δεν έχουν καμία επίπτωση στην ευρύτερη δημοσιονομική πολιτική. Είναι προς όφελος της κοινωνίας να βρεθεί μία κοινά αποδεκτή λύση, χωρίς νικητές και ηττημένους.

Γιάννης Τσιρώνης