Θα δώσω δίκιο στους δημοσιογράφους, όσον αφορά τα spreads, γιατί πράγματι ήταν μικρότερα από τα σημερινά, όπως φαίνεται στην τριμηνιαία επιθεώρηση της Τράπεζας της Ελλάδος, της οποίας απόσπασμα είναι η παραπάνω πίνακας, που βρίσκεται στην σελίδα 93 της συγκεκριμένης επιθεώρησης.Να θυμίσω στους αναγνώστες που δεν παρακολουθούν οικονομικές στήλες, ότι τα spreads αφορούν στην διαφορά απόδοσης ανάμεσα στα γερμανικά και ελληνικά ομόλογα.
Εύκολα όμως μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι τα spreads ήταν μικρά, γιατί την περίοδο εκείνη είχαν αυξηθεί σημαντικά και τα γερμανικά επιτόκια. Η χώρα λοιπόν δανειζόταν με επιτόκια που τον Ιανουάριο του 2006 ήταν περίπου 3,5% και σύντομα ξεπέρασαν το 4,2% για να αγγίξουν το 4,9%
Η επόμενη 2ετία ήταν καταστροφική:
Στην τριμηνιαία έκθεση 2009-2010 βλέπουμε ότι ενώ τα γερμανικά επιτόκια αποκλιμακώνονταν, τα ελληνικά συνεχίζουν να αυξάνονται ξεπερνώντας το φράγμα του 6% στις αρχές του 2009 και το φράγμα του 7% στις αρχές του 2010.
Λίγους μήνες μετά η χώρα σέρνεται εκούσα άκουσα στο πρώτο μνημόνιο.
Η συνέχεια είναι γνωστή γιατί το αξιόχρεο της χώρας στην πράξη εκμηδενίστηκε.
Σε όλη την διάρκεια των δύο πρώτων μνημονίων τα spreads ουδέποτε έπεσαν κάτω από το 4,25%. Οι χαμηλότερες επιδόσεις για τις οποίες θριαμβολογούσε η τότε κυβέρνηση επιτεύχθηκαν τον Ιούνιο του 2014, για πολύ λίγες εβδομάδες. Τον Σεπτέμβριο του 2014 τα spreads ανέβηκαν ξανά σχεδόν στις 6 ποσοστιαίες μονάδες (5,96% στις 30 Σεπτεμβρίου). Ακόμα όμως και εκείνη την εποχή οι αποδόσεις των δεκαετών ομολόγων ήταν πολύ υψηλές.
Το Βήμα θριαμβολογούσε τον Απρίλιο του 2014 για την έκδοση του 5ετούς που η απόδοση του άγγιζε το 5%
Άλλα δημοσιεύματα της εποχής θριαμβολογούν για την απόδοση του 10ετούς της τάξης του 6,16% και spreads 4,54%
Αλλά και τον Οκτώβριο 2014 υπάρχει αντίστοιχη θριαμβολογία για ιστορικό χαμηλό ρεκόρ της τάξης του ...5,57%
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Το κόστος δανεισμού μίας χώρας εξαρτάται από δεκάδες παράγοντες. Ακόμα και μία δήλωση οποιουδήποτε αξιωματούχου, είναι αρκετή για να επηρεάσει τις επιλογές των επενδυτών. Η στάση των επενδυτών αντανακλά ένα σύνολο σύνθετων παραγόντων. Πέρα όμως από ευκαιριακές αυξομειώσεις, η διαχρονική άνοδος των επιτοκίων από το 2006, μέχρι το 2010, είναι καθαρό ότι δεν συμβάδισε με την πορεία των επιτοκίων της διεθνούς αγοράς και αντανακλά αυτό που έβλεπαν οι αντικειμενικοί παρατηρητές και έκρυβαν επιμελώς οι ελληνικές κυβερνήσεις: Ότι η οικονομία της Ελλάδας στηριζόταν όλο και περισσότερο σε δανεικά!
Αυτό που βλέπει σήμερα η διεθνής αγορά, και δεν αρέσει στον κ. Μητσοτάκη, είναι ότι η Ελλάδα μπήκε ξανά σε μία τροχιά ανάπτυξης που δεν στηρίζεται σε ξένα κόλλυβα, αλλά στην ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας. Για αυτό και η απόδοση του 10ετούς ομολόγου έπεσε αρκετές φορές από τον Φεβρουάριο κάτω από το φράγμα του 4%, με εξαίρεση την περίοδο της ιταλικής κυβερνητικής κρίσης, ενώ η απόδοση του 5ετούς έσπασε ακόμα και το κάτω φράγμα του 3%
Οπωσδήποτε δεν είναι καλό σημάδι να κρίνουν τις οικονομίες οι ραντιέρηδες. Σε αυτό όμως το άρθρο δεν είχα σκοπό να κάνω κριτική στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, που έχει αλυσσοδέσει την παγκόσμια οικονομία σε ένα παιγνίδι με θύματα τις κοινωνίες και το περιβάλλον. Αυτό το κάνω εκτενώς στο βιβλίο μου "Η μετακαπιταλιστική Άνοιξη και ο θάνατος των ιδεολογιών".
Σκοπό είχα να θυμηθούμε τις μέρες πριν τα μνημόνια, όταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δανείζονταν με επιτόκια που δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει η χώρα, δηλαδή εμείς. Να θυμηθούμε τις μέρες της θριαμβολογίας, που άφρονες κυβερνήτες για να σώσουν το δικό τους διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και τους διαπλεκόμενους δήθεν επιχειρηματίες, στήριζαν μία πλασματική ανάπτυξη σε δανεικά που ήξεραν ότι η οικονομία δεν μπορεί να εξυπηρετήσει, χωρίς να φτωχοποιηθεί άγρια η κοινωνία. Και αυτόν τον λογαριασμό πληρώσαμε στα μνημόνια και τον πληρώνουμε ακόμα. Τότε αλυσσοδέθηκε η χώρα!
Και οι ίδιοι οι αυτουργοί του εγκλήματος σήμερα κουνάνε το δάκτυλο και καταγγέλλουν τα υψηλά πλεονάσματα που απαιτούνται για να εξυπηρετηθεί το χρέος που οι ίδιοι δημιούργησαν. Ακούσαμε μόλις προχθές να καταγγέλλει η κυρία Γεννηματά την βαριά μπάλα που έχει δεθεί στα πόδια της ελληνικής κοινωνίας και την εμποδίζει να αναπτυχθεί. Είναι θράσος να καταγγέλλει ο αυτουργός το δημιούργημά του, δηλαδή το τερατώδες χρέος των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Ακούσαμε τον κ. Μητσοτάκη να ισχυρίζεται ότι το 2015 η χώρα θα είχε βγει από τα μνημόνια, εάν δεν είχε μεσολαβήσει το δήθεν "μαύρο εξάμηνο της διαπραγμάτευσης". Πόσο θράσος πάλι χρειάζεται για να ισχυρίζεται ο υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά, ότι θα έβγαινε στην αγορά να δανειστεί με επιτόκια σχεδόν 6%; Πόσο θράσος χρειάζεται για να λέει κάποιος ότι θα έβγαινε στις αγορές, όταν μόνο η εξυπηρέτηση των τόκων απαιτούσε την εποχή εκείνη πλεονάσματα μεγαλύτερα του 4% του ΑΕΠ, για πολλά χρόνια και η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων το καλύτερο πλεόνασμα που είχε πετύχει ήταν 0,4% και αυτό για λίγους μήνες!
Βγαίνω από τα μνημόνια σημαίνει ότι δεν με δανείζουν οι τρόικες, παρεμβαίνοντας στην διακυβέρνηση της χώρας, αλλά εκδίδω ομόλογα που μπορώ να τα εξυπηρετώ. Ποιος επενδυτής θα ήταν τόσο ηλίθιος να αγοράσει ελληνικά ομόλογα το 2015, όταν τα λεφτά στα δημόσια ταμεία δεν επαρκούσαν για να καλύψουν ούτε τις υποχρεώσεις του πρώτου εξαμήνου προς τους δανειστές;
Τέτοιες τοποθετήσεις αποδεικνύουν είτε επικίνδυνο θράσος, είτε επικίνδυνη άγνοια. Μέχρι την πρόσφατη απόφαση του Eurogroup, που την απαξιώνουν, μόνο για την εξυπηρέτηση των τόκων του χρέους που μας κληρονόμησαν οι ληστρικές πολιτικές ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, απαιτούνταν πλεονάσμασματα 3,5% για πολλές δεκαετίες. Θα αρκούσε μόνο μία δήλωση οποιουδήποτε ανόητου αξιωματούχου, ότι η Ελλάδα θα αθετήσει την δέσμευση της για αυτά τα πλεονάσματα, για να εισπράξει η αγορά το μήνυμα, ότι η Ελλάδα δεν θα είναι συνεπής. Μία απλή δήλωση θα αρκούσε για να απογειωθούν ξανά τα επιτόκια και να δανειζόμαστε με 5 και 6%, όπως δανείζονταν οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και έριξαν την χώρα στα βράχια!
Τα επιτόκια των ομολόγων είναι καθρέπτης του πώς μας αντμετωπίζει το αμείλικτο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, που δεν εξαρτάται από μικροκομματικές σκοπιμότητες.
Το να απαξιώνουν οι ηγεσίες των ΝΔ ΠΑΣΟΚ την σημερινή εικόνα της χώρας είναι ανόητο και επικίνδυνο.
Ας πληρώσουν πρώτα τα χρέη των κομμάτων τους, ας επιστρέψουν τις βαλίτσες της Siemens που κατέληξαν στα ταμεία τους και ύστερα ας συζητήσουμε πολιτικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου