Μητσοτάκης στη ΔΕΘ*

Η παλαιοκομματική αυτοκρατορία αντεπιτίθεται!

Άκουσα προσεκτικά την ομιλία του κ. Μητσοτάκη στη ΔΕΘ. Η αρχική όχληση ήταν αισθητικής φύσεως. Αποκαλούν τους πολιτικούς «κακούς ηθοποιούς», αλλά η πολιτική διαφέρει από την ηθοποιία. Ο ρόλος του ηθοποιού έχει υποβληθεί από συγγραφείς και σκηνοθέτες, ενώ ο πολιτικός και ιδιαίτερα ο αληθινός ηγέτης είναι ο ίδιος δημιουργός. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ή ο Γεώργιος Παπανδρέου, ανεξαρτήτως συμφωνίας με τις απόψεις τους, εξέφραζαν με το αφήγημα τους το προσωπικό τους σενάριο για την πορεία της χώρας. Η ομιλία Μητσοτάκη δεν πείθει ότι είναι επιλογή του ιδίου. Θυμίζει μαθητή που δεν εμπέδωσε καλά το μάθημα! Ακούγοντας τον, νιώθω ότι ακούω κάποιον, αγνώστου ταυτότητας, υποβολέα. Ακόμα και οι κορώνες μοιάζουν να υπαγορεύτηκαν!

Η ουσία όμως της ομιλίας είναι χειρότερη της αισθητικής της.

Πώς να σχολιάσω την ιδεοληψία για την υποκατάσταση της δημόσιας από ιδιωτική ασφάλιση; Υπηρέτησα την ιδιωτική ασφάλιση με συνέπεια για 28 χρόνια, ποτέ όμως ως υποκατάστατο της δημόσιας! Δεν έχει διαβάσει ο κ. Μητσοτάκης για το σκάνδαλο της ENRON; Παρασιωπά τα δισεκατομμύρια αποθεματικά ασφαλισμένων που χάθηκαν παγκοσμίως, από τα τοξικά επενδυτικά πακέτα, που οδήγησαν στο κραχ του 2008. Κράτη όπως η Ιρλανδία κινδύνεψαν να χρεοκοπήσουν, γιατί ανέλαβαν να καλύψουν την απληστία ιδιωτών κερδοσκόπων. Το αμερικανικό δημόσιο διέσωσε με χρήματα φορολογουμένων την μεγαλύτερη παγκοσμίως ασφαλιστική, την AIG!

Δεν χρειάζεται να σχολιάσω τις προτάσεις Μητσοτάκη για την παραγωγική ανασυγκρότηση της  χώρας, γιατί δεν υπήρξαν! Φαντάζεται ο κ. Μητσοτάκης ότι για να παραχθούν αγροτικά και βιομηχανικά προϊόντα αρκεί να μειωθεί το δημόσιο, να μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές, να κυβερνάει η Δεξιά, που …την εμπιστεύονται οι επενδυτές,  και να λέμε στιχάκια για το πόσο ευλογημένη χώρα είμαστε! Αρκεί να μελετήσουμε την περίοδο 2009-2014 για να δούμε το πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η αυταπάτη.

Για την δημοσιονομική πολιτική ο κ. Μητσοτάκης, ισχυρίστηκε ότι «ξέρουμε πώς να το κάνουμε». Η μείωση φορολογικών συντελεστών, θα μπορούσε να οδηγήσει στην αύξηση των εσόδων, εάν  οι μειωμένες υποχρεώσεις οδηγήσουν σε μεγαλύτερη συνέπεια. Μια τέτοια σεμνή διαπίστωση, θα δημιουργούσε ελπίδα ότι η ΝΔ έχει πλέον έναν ηγέτη που δεν θα χαριστεί στο πελατειακό σύστημα. Αντίθετα το υπερφίαλο «ξέρουμε πώς να το κάνουμε», συνδέει άμεσα τον κ. Μητσοτάκη με την άθλια περίοδο της δημοσιονομικής ασυνέπειας. Να θυμίσουμε ότι το 2014, η χώρα είχε δεσμευτεί για πρωτογενή πλεονάσματα 2,3% του ΑΕΠ και πέτυχε μόνο 0,4%. Έχουν βαρύτατης ευθύνες, εάν ήξεραν πώς να το κάνουν, αλλά δεν το έκαναν.

Ακούσαμε, ότι η απαίτηση των θεσμών για υψηλά πλεονάσματα οφείλεται σε έλλειψη εμπιστοσύνης και υπερφίαλα υπόσχεται να τους πείσει ότι… κάνουν λάθος! Μα ήταν οι κυβερνήσεις  της διαφθοράς και της διαπλοκής που υπόσχονταν πολλά που ουδέποτε πέτυχαν. Ήταν το μεσοπρόθεσμο της κυβέρνησηςΣαμαρά Βενιζέλου που υποσχόταν στους θεσμούς 2,3% για το 2014, 2,5% για το 2015, 4,5% για το 2016, 4,6% για το 2017 και το ανήκουστο 5,3%  για το 2018, όταν υποτίθεται το μνημόνιο τελείωνε το 2014. Πώς να εμπιστευτούν οι θεσμοί τον κ. Μητσοτάκη όταν υποσχόταν τον Απρίλιο του 14 αυτά τα εξωφρενικά πλεονάσματα και σήμερα, από την ασφάλεια της αντιπολίτευσης, διαρρηγνύει τα ιμάτια του, ότι το 3,5% είναι ανέφικτο;;

Αλλά κορωνίδα του θράσους, που συνάδει περισσότερο με 18χρονο ΔΑΠΙΤΗ παρά με έμπειρο και
αξιόπιστο πολιτικό, είναι η αρχή της ομιλίας του: «Το συμβόλαιο που μας κρατούσε ενωμένους ως κοινωνία, αυτή η άρρηκτη συμφωνία μεταξύ των πολιτών και της πολιτείας, μεταξύ παραγωγής και οικονομίας έχει σπάσει!»

Κατά τον κ. Μητσοτάκη το συμβόλαιο πολιτών-πολιτείας δεν είχε σπάσει από τους αυτουργούς του «μαζί τα φάγαμε»! Δεν είχε σπάσει:

·         όταν η παραγωγή (πρωτογενής και δευτερογενής τομέας) από 41,8% του ΑΕΠ το 1991, κατέρρευσε στο 17,5%, το 2014,

·         όταν το έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου ξεπέρασε τα 60 δις$ το 2008,

·         όταν ερήμωνε η ύπαιθρος και το 60% της χώρας έφτασε να συνεισφέρει κάτω από το 1% του ΑΕΠ,

·         όταν επί των ημερών του η ανεργία ξεπέρασε το 27%,

·         όταν δίνονταν τα θαλασσοδάνεια στα κόμματα και τους καναλάρχες,

·         όταν φαγώθηκαν στους κομματοκρατούμενους αγροτικούς συνεταιρισμούς τα δις των ευρωπαϊκών ενισχύσεων,

·         όταν το δημόσιο χρέος απογειώθηκε και ξεπέρασε τα 300 δις €,

·         όταν οι γνωστοί άγνωστοι χάριζαν στην Novartis δισεκατομμύρια,

·         όταν η Siemens γέμιζε τα ταμεία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ,

·         όταν από το 1951 μέχρι το 2012 υφαρπάχτηκε το σύνολο των αποθεματικών των ταμείων μας, δηλαδή καταληστεύτηκαν οι οικονομίες των εργαζομένων.

Και έσπασε κατά τον κ. Μητσοτάκη μόνο κατά τα 4 τελευταία χρόνια! Και μόνο αυτή η φράση είναι αρκετή για να κατανοήσει κανείς την επικίνδυνη για τα συμφέροντα της χώρας κομματική μυωπία, τον αμετανόητο χαρακτήρα ενός  παλαιοκομματικού καθεστώτος που αδυνατεί να αντιληφθεί τις ευθύνες του και να γυρίσει σελίδα!

Σημειώσεις

*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Το Χωνί στις 23 Σεπτεμβρίου 2018 

Η φωτογραφία του κ. Μητσοτάκη είναι από το Wikipedia Commons