Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ

Κουφάρια της μη βιώσιμης ανάπτυξης

Διαβάζοντας συχνά απόψεις επαϊόντων για την ελληνική οικονομία νιώθω ότι, εάν έγραφαν έκθεση ιδεών, ο φιλόλογος θα τους είχε μηδενίσει, ως …εκτός θέματος. Δημόσιο χρέος, χρηματιστήριο, διεθνείς αγορές, ιδιωτικός δανεισμός εμπλέκονται σε ένα κουβάρι, που ο πολίτης νιώθει ανήμπορος να κατανοήσει. Καταλαβαίνει όμως, ότι στην εποχή των παχιών αγελάδων δεν τα «έφαγε μαζί με τον Πάγκαλο», ενώ στην κρίση χρεώθηκε την καταστροφή.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι αντιθέτως, στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, εστιάζουμε στην βιώσιμη παραγωγή: δηλαδή στην παραγωγή αγαθών με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Παραγωγή με παρόν και μέλλον, χωρίς αρπαχτές που τις πληρώσαμε εκ των υστέρων πολύ ακριβά!

Ας δούμε δύο επίκαιρα παραδείγματα

ΕΞΟΡΥΞΗ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ.

Κάποιοι επιμένουν ότι θα μας σώσουν τα πετρέλαια. Ωστόσο σε συγκριτική μελέτη μου το 2012^* αποδεικνύω ότι οι εξορύξεις δεν έκαναν πλουσιότερη καμία χώρα. Εάν λοιπόν συνυπολογίσουμε και το κόστος της κλιματικής αλλαγής, που η Τράπεζα της Ελλάδος και η Ακαδημία Αθηνών το υπολογίζουν για την Ελλάδα σε 700 δις € μέχρι το 2100, τότε η εξόρυξη αποδεικνύεται καταστροφική. Κάποιοι ελάχιστοι (κυρίως πολυεθνικές) θα κερδίσουν, φορτώνοντας σε εμάς και τα παιδιά μας τις ζημιές. Το πετρέλαιο δεν είναι μονόδρομος. Με 6000€ μία σταβλική εγκατάσταση μπορεί να απεξαρτηθεί από το πετρέλαιο και τη ΔΕΗ. Μία αντίστοιχου κόστους ντιζελογεννήτρια απαιτεί σέρβις και πετρέλαιο.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΤΟΜΕΑ

Εγκατάλειψη/ξαναζωντάμεμα

Τα ευχολόγια για την ανάκαμψη του πρωτογενούς τομέα, αποκρύπτουν τα αίτια εγκατάλειψης της δεν υπήρχε ζωή! Ένας φαύλος κύκλος εγκατάλειψης οδηγούσε σε νέα εγκατάλειψη.
υπαίθρου: Αρχικά, το μετεμφυλιακό καθεστώς φοβόταν την αναβίωση του εμφυλίου. Ξεριζώθηκαν οι «χωριάτες» και γέμισαν τις μεγαλουπόλεις. Δυσφημίστηκαν οι παραδόσεις, τα τραγούδια, η δουλειά στην ύπαιθρο. Αργότερα ο ξεριζωμός συνεχίστηκε αφού έκλειναν σχολεία, δεν υπήρχαν νοσοκομεία,

Πώς όμως θα επιστρέψουν οι νέοι στα χωριά, όπου ένα χρυσορυχείο κοιμάται;
Κάποιοι αυταπατώνται ότι και ο τελευταίος ηλίθιος μπορεί να γίνει κτηνοτρόφος. Είναι βέβαιο ότι ευκολότερα σπουδάζει κανείς χημεία, παρά μαθαίνει να ζει και να κερδίζει από την κτηνοτροφία!

Στις εποχές του σχεδίου Μάρσαλ, το κράτος μπορούσε να στηρίξει μια μαζική αναβίωση των εγκαταλελειμμένων ορεινών χωριών και νησιών. Σήμερα οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις στηρίζουν ενεργές και όχι σχολάζουσες γαίες^**. Και οι νέοι παραγωγοί εστιάζουν σε δραστηριότητες με προσβασιμότητα και όχι σε αναβίωση έρημων οικισμών.

Όταν λοιπόν ούτε οι ιδιώτες ελκύονται, ούτε το κράτος μπορεί, οι πράσινες οικοκοινότητες, εάν αξιοποιήσουν και τον νόμο για τις ενεργειακές κοινότητες, είναι η μόνη λύση.

Συνεργατικές οικοκοινότητες, πέρα από τα ύψιστης ποιότητας προϊόντα ΠΟΠ, μπορούν να απογειώσουν τομείς εντελώς αναξιοποίητους:

·         200 δις είναι ο πανευρωπαϊκός ετήσιος τζίρος αξιοποίησης και προστασίας των περιοχών NATURA. Χωρίς να συνυπολογίσουμε το τουριστικό μας πλεονέκτημα, αυτό θα σήμαινε περίπου 10 δις επιπλέον ΑΕΠ για την Ελλάδα.

·         Η ελληνική δασοπονία προσφέρει λιγότερο από 0,1% στο ΑΕΠ ενώ 2% περίπου κερδίζουν ευρωπαϊκές χώρες με μισή δασοκάλυψη. Κοιμάται πλούτος, που ίσως ξεπερνά τα 7 δις ετησίως.

Εν τέλει οι επαΐοντες αντιδικούν για αριθμούς, παραβλέποντας ότι περισσότερο από το 50% της πατρίδας μας εγκαταλείφθηκε και δεν παράγει ΑΕΠ. Οι σύγχρονες τεχνολογίες και τα δίκτυα κάνουν την αναβίωση αυτών των περιοχών πολύ πιο εύκολη, γεγονός που θα αλλάξει άρδην την εικόνα της ελληνικής οικονομίας.

Η φύση θα δώσει τεράστιο πλούτο, αρκεί να την σεβαστούμε, όπως την σεβάστηκαν και την αξιοποίησαν οι παππούδες μας.

*  http://yannistsironis.blogspot.com/2012/05/blog-post_28.html

** http://yannistsironis.blogspot.com/2017/09/blog-post.html

Δημοσιεύτηκε στη κυριακάτικη Kontra News στις 2 Δεκεμβρίου 2018