ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΗ ΦΑΣΗ Η ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Σήμερα Τρίτη 17 Απριλίου έκλεισε η προθεσμία υποβολής προσφορών για την πώληση του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού. Η Eπιτροπή αγώνα για το μητροπολιτικό πάρκο Ελληνικού με επικεφαλής τον δήμαρχο Ελληνικού Αργυρούπολης Χρήστο Κορτζίδη οργάνωσε συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά στα γραφεία του Ταμείου αξιοποίησης ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου.

Αξίζει να θυμίσουμε μερικά κομβικά σημεία που αποδεικνύουν το ότι η εκποίηση του χώρου του πρώην αεροδρομίου αποτελεί απιστία σε βαθμό κακουργήματος, που ελάχιστα θα συνεισφέρει στην μείωση του δημόσιου χρέους: 

1. Ο πριν λίγες εβδομάδες παραιτηθείς πρόεδρος του οργανισμού Αθήνας καθηγητής Γιάννης Πολύζος παραδέχθηκε σε δημόσια ημερίδα για το Ελληνικό, ότι τα έργα που απαιτούνται για να μπορέσει να πουληθεί το Ελληνικό (μετεγκατάσταση υπαρχουσών χρήσεων και οδικά έργα σύνδεσης) θα ξεπεράσουν τα 2 δις. Άρα το καθαρό όφελος, ακόμα και εάν το δημόσιο εισπράξει 5 δις θα είναι πολύ μικρότερο.
2. Δεν υπάρχει καμία σοβαρή οικονομοτεχνική μελέτη, που να συνδέει την πιθανή επένδυση με το ρυθμιστικό της Αθήνας. Η μόνη μελέτη είναι  η μελέτη του ΕΜΠ, που προβλέπει αξιοποίηση των υπαρχουσών εγκαταστάσεων, που θα αποφέρουν πολλαπλάσια οικονομικά οφέλη από την πώληση σε κάποιον επενδυτή και επιτρέπουν την χρήση της υπόλοιπης έκτασης ως πάρκο υψηλής βλάστησης.
3. Είναι απαράδεκτο να συζητάμε για πώληση, χωρίς να έχουν καθοριστεί οι χρήσεις γης: Τι πρόκειται να χτίσει ο νέος επενδυτής; Ένα διυλιστήριο, ένα καζίνο, ξενοδοχεία, κατοικίες; Είναι συμβατά τα σχέδια του κάθε επενδυτή με το ρυθμιστικό της Αθήνας; Ούτε στις μπανανίες δεν συμβαίνει το ανήκουστο, πρώτα κάποιος να αγοράζει και μετά να καθορίζεται τι δικαιούται να κατασκευάσει.
4. Δεν υπάρχει κανένας χωροταξικός σχεδιασμός που να προβλέπει κατοικίες, εμπορικές και τουριστικές χρήσεις στην περιοχή. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο, που να εξηγεί, πώς θα απορροφήσουν η Βουλιαγμένης και η Ποσειδώνος την κυκλοφοριακή κίνηση 20.000 επιπλέον κατοίκων και εργαζομένων. Πρόκειται για μία αυθαίρετη πόλη μέσα στην πόλη. Πρόκειται για μία βίαιη αύξηση προσφοράς ακινήτων, που απλά θα ρίξει τις τιμές σε όλο το λεκανοπέδιο, όταν ήδη υπάρχουν χιλιάδες κενά μαγαζιά γραφεία και διαμερίσματα.
5. Δεν υπάρχει καμία μελέτη για τις συνολικές θέσεις εργασίας. Τα δεδομένα του Mall στο Μαρούσι και του Metro Mall στον Άγιο Δημήτριου αποδεικνύουν, ότι οι θέσεις εργασίας που ανοίγουν είναι πολύ λιγότερες από τις θέσεις εργασίας που χάθηκαν από το κλείσιμο μαγαζιών στις γειτονικές αγορές.
6. Αποκρύπτεται συστηματικά, ότι το Ελληνικό δεν ήταν ανέκαθεν δημόσια έκταση και απαλλοτριώθηκε μεταπολεμικά για να γίνει αεροδρόμιο. Το σύνταγμα ορίζει ρητά ότι, όταν αρθεί ο λόγος απαλλοτρίωσης, τα ακίνητα επιστρέφουν στους παλαιούς ιδιοκτήτες. Οι παλαιοί ιδιοκτήτες έχασαν στο ΣΤΕ προσφυγή, όταν διεκδίκησαν τα οικόπεδα τους την εποχή που έφυγε το αεροδρόμιο. Ωστόσο το σκεπτικό της απόφασης έλεγε, ότι μπορεί η απαλλοτρίωση να έγινε για αεροδρόμιο, ωστόσο η αλλαγή χρήσης σε μητροπολιτικό πάρκο δεν αίρει τον κοινωφελή χαρακτήρα της απαλλοτρίωσης. Η αλλαγή όμως χρήσης σε ιδιωτικές κατοικίες, καζίνο ή ξενοδοχεία, δεν αίρουν τον κοινωφελή χαρακτήρα της απαλλοτρίωσης; Είναι λογικό να δικαιούται το δημόσιο να απαλλοτριώσει τα σπίτια μας για να τα πουλήσει σε άλλους ιδιώτες με πρόσχημα την μείωση του χρέους;

H κυβέρνηση ψεύδεται συστηματικά όταν ισχυρίζεται ότι είναι αναγκαία η πώληση του Ελληνικού και άλλων σημαντικών ακινήτων. Ο ίδιος ο πρόεδρος του Ταμείου Ι. Κουκιάδης παραδέχθηκε σε πρόσφατη ημερίδα, ότι μόνο η καταπατημένη περιουσία του δημοσίου ίσως ξεπερνά τα 500δις. Από το 87 εκκρεμεί νόμος που να προσκαλεί τους καταπατητές να  νομιμοποιήσουν τα ακίνητα τους αγοράζοντας τις εκτάσεις που έχουν καταπατήσει σε μία ελκυστική, χαμηλότερη από τις αντικειμενικές αξίες, τιμή.

Με βάση τα παραπάνω, και εξαιρώντας δασικές εκτάσεις αιγιαλούς και άλλες ευαίσθητες περιοχές, το δημόσιο μπορούσε να κερδίσει πολύ περισσότερα χρήματα από τους καταπατητές, από ότι από το Ελληνικό και άλλα ζωτικά «φιλέτα». Ωστόσο ο κ. Κουκιάδης ομολόγησε, ότι παρά το γεγονός, ότι τα καταπατημένα ακίνητα θα προσέφεραν πολλαπλάσια έσοδα, το Ταμείο εστιάζει στην εκποίηση «ώριμων» ακινήτων. Και είναι κατά τον κύριο Κουκιάδη ώριμο ένα ακίνητο που θα αξιοποιηθεί χωρίς καμία χωροταξική πρόβλεψη, ενώ δεν είναι ώριμα τα εκατοντάδες ακίνητα, που είναι ήδη καταπατημένα και οικοδομημένα. Μήπως η ώριμη σκέψη του κυρίου Κουκιάδη εστιάζει στην ανάγκη να μην φορτώσουμε με έξοδα νομιμοποίησης τους χιλιάδες καταπατητές που είναι πελάτες και ψηφοφόροι μας; Είναι όμως λογικό οι χιλιάδες καταπατητές που δεν έχουν δώσει ούτε ένα ευρώ για τα δικά τους ακίνητα, να συνεχίσουν να απολαμβάνουν μόνιμα την προσωρινότητα της καταπάτησης τους, ενώ την ίδια ώρα ξεπουλιόνται όσο-όσο ζωτικές εκτάσεις για να μειωθεί το χρέος;

Με βάση τα παραπάνω ένα είναι προφανές: Το πολιτικό κατεστημένο δεν θέλει να λύσει το πρόβλημα του χρέους. Απλά θέλει να το μετακυλήσει, χωρίς να αγγίξει τα συμφέροντα του σκληρού πυρήνα του πελατοκεντρικού κράτους.