Νίκος Σελλάς-Χάροντας, τελικό σκορ 4-1

Έφυγες τελικά!

Σε θυμάμαι πριν 21 χρόνια στο Ωνάσειο λίγα λεπτά πριν σε ναρκώσουν.  Η Μαίρη ήταν έγκυος στον Στέλιο σας.  Όλοι έλεγαν ότι οι πιθανότητες ήταν σε βάρος σου. Μόνο ένας γιατρός, αν θυμάμαι ο Αναγνωστόπουλος είχε τολμήσει να αναλάβει το ρίσκο. Μόνο εσύ και εκείνος τολμήσατε!

Σου είχα πει τότε ότι «δεν υπάρχουν κακές και καλές πιθανότητες, επειδή κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Όπως όταν αναβαίνει κάποιος στο Έβερεστ, είχα προσθέσει, ξέρει ότι οι πιθανότητες είναι κακές, αλλά δεν είναι ο ίδιος ορειβάτης αυτός που θα πεθάνει με αυτόν που θα πετύχει».

Σε λίγες μέρες ήσουν πάλι μαζί μας, κάπνιζες σαν Τούρκος, έπινες σαν Ρώσος και δούλευες σαν το σκυλί! Στις παραινέσεις μου, επέμενες ότι ήθελες να ζεις κάθε μέρα σαν την τελευταία, και αφού στατιστικά έπρεπε να βρίσκεσαι στην άλλη πλευρά, δεν είχε νόημα να σε πρήζουμε με «πρέπει» και με «μη».

Αύγουστο του 2006, βρέθηκες σε κώμα στον Ευαγγελισμό με εγκεφαλική αιμορραγία. Ψιθυριζόταν,

ότι καλύτερα να φύγεις παρά να ζήσεις σαν φυτό. Εσύ όμως νίκησες και θυμάμαι το τηλεφώνημα σου, να μου λες ότι βγαίνεις από το νοσοκομείο. Πριν 48 ώρες βρισκόσουν στην Εντατική και θεωρούσα αυτονόητο ότι θα πας στο σπίτι σου να ξεκουραστείς, όταν όμως σε πήρα για να έρθω να σε δω, μου είπες ότι δεν πήγες στο σπίτι, αλλά πέρασες από το προεκλογικό περίπτερο της παράταξης σας στον Δήμο Μοσχάτου. Κάθε άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη θα πήγαινε να ξαπλώσει. Εσύ πήγες στο περίπτερο, λες και είχες γυρίσει από διακοπές.

Περιττό να προσθέσω ότι όταν σε ξαναμάλωνα για το τσιγάρο και τα black Russian, γελούσες και μου θύμιζες ότι κανονικά δεν θα έπρεπε να είσαι μαζί μας, οπότε αφού κέρδισες 3^η και 4^η ευκαιρία θα έκανες ότι γούσταρες. Και γούσταρες μια ζωή γεμάτη και στα άκρα!!!

Έζησες την κάθε μέρα σαν τελευταία μέρα Νίκο μας και είμαι βέβαιος, ότι υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν στα 90 τους και δεν έχουν ζήσει ούτε μισή ζωή, ενώ εσύ έζησες τρεις-τέσσερις.
Για το έργο σου στους οικολογικούς αγώνες, στο Μοσχάτο, στο περιβάλλον, θα μιλήσουν όλοι οι άλλοι. Ήσουν πάντα άριστος και έβαζες τόσο ψηλά τον πήχη που συχνά περνάγαμε από κάτω. Εμένα θα μου λείψουν η ευφυΐα σου, ο σαρκασμός σου και η αγαπημένη ξεροκεφαλιά σου, να επιμένεις να ζεις εκτός ορίων.

Εσένα σύντροφε μου δεν σου αρκούσε να νικάς τον Χάροντα. Ήθελες και να τον κλωτσάς στα αρχίδια. Είχε μπλέξει με Πειραιώτη Γαύρο και δεν τα έβγαζε πέρα!

Το κακό σε αυτό το ματς είναι ότι μόλις βάλει γκολ ο Χάροντας, σταματάει το παιγνίδι. Εσύ όμως πρόλαβες να παραδώσεις σκυτάλη, και μένεις αθάνατος και νικητής μέσα στην καρδιά μας. Καλό ταξίδι σύντροφε!