Σχολάζουσες Γαίες: Ο Γίγαντας που κοιμάται

Πώς θα ξαναζωντανέψουμε την ύπαιθρο με χιλιάδες θέσεις εργασίας στην πρωτογενή παραγωγή

30 August 2017, 11:45

Αναδημοσίευση από 

Η μετεμφυλιακή ιστορία της Ελλάδας, είναι ιστορία εγκατάλειψης της υπαίθρου και της παραγωγικής μας κληρονομιάς.

Ο πληθυσμός των πόλεων με περισσότερους από 50.000 κατοίκους ξεπερνά πλέον τα 5,5 εκατομμύρια.

Τα δύο τρίτα της χώρα μας εγκαταλείφθηκαν.

Η πληθυσμιακή όμως εγκατάλειψη είναι μόνο η μία πλευρά.

Χειρότερη, κατά την γνώμη μου, είναι η εγκατάλειψη της παραγωγικής κληρονομιάς: Από την δεκαετία του 50, με μία άνευ προηγουμένου πολιτισμική προπαγάνδα, οι έννοιες «τσοπάνος», «αγρότης», «βλάχος», «χωριάτης», ταυτίστηκαν με την αγραμματοσύνη και την οπισθοδρόμηση.

Έγιναν συνώνυμα του πρωτογονισμού, του άξεστου, της αφέλειας και της κουτοπονηριάς.

Ο νέος άνθρωπος, που ήθελε να μορφωθεί, να οραματιστεί, να αναζητήσει την καινοτομία, δεν μπορούσε να είναι τσοπάνος, δεν μπορούσε να είναι χωριάτης.

Ενώ λοιπόν οι τσοπάνηδες της Ελβετίας ή της Αυστρίας της Γερμανίας ή της Ολλανδίας εκσυγχρονίζονταν και μπήκαν δυναμικά στον 21ο αιώνα, στην Ελλάδα τα επαγγέλματα αυτά ταυτίστηκαν με τα γηρατειά ή την έλλειψη φιλοδοξίας.

Το επαγγελματικό λοιπόν δυναμικό του πρωτογενούς τομέα δεν αδυνάτισε μόνο πληθυσμιακά, αλλά και ποιοτικά!

ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Η απαξίωση του ανθρώπινου δυναμικού υπήρξε καθοριστικός παράγοντας στην μη αξιοποίηση των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων: αντί να επενδυθούν στην ανταγωνιστικότητα και την καινοτομία, διοχετεύτηκαν κυρίως στην ψηφοθηρία του πελατειακού καθεστώτος.

Φτάσαμε σε ακραίες περιπτώσεις, να επιδοτείται έκταση με 10.000€, χωρίς να παράγει απολύτως τίποτα!

Μετά το 1989, η είσοδος στην ελεύθερη αγορά των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, με χαμηλά κόστη, αλλά πολύ υψηλή τεχνογνωσία, συντελεί στην ραγδαία μείωση του αγροτικού ΑΕΠ.

Τέλος η παγκοσμιοποίηση έφερε στην αγορά προϊόντα σε τιμές αδιανόητες για τον Έλληνα παραγωγό: Η τιμή του κατεψυγμένου χυμού που φτάνει από χώρες της Λατινικής Αμερικής, δεν καλύπτει ούτε τις αμοιβές για την συλλογή εσπεριδοειδών στην Ελλάδα.

Έτσι, σημαντικό ποσοστό καλλιεργήσιμης γης, ακόμα και δενδρωδών καλλιεργειών, εγκαταλείφθηκαν και σχολάζουν:

• Δημόσιες γαίες, και μοναστικά ή εκκλησιαστικά κτήματα, που παλιά παραχωρούνταν σε ακτήμονες, μένουν στα αζήτητα.

• Γη συνεταιρισμών υπό εκκαθάριση, μνημείων του πελατειακού καθεστώτος.

• Ιδιωτικές εκτάσεις, που οι σημερινές τιμές παραγωγού καθιστούν ασύμφορη την εκμετάλλευσή τους.

ΤΙ ΑΞΙΖΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΑΖΟΥΣΕΣ ΓΑΙΕΣ;

Η σχολάζουσα γεωργική γη είναι ένας γίγαντας αξίας πολλών δισεκατομμυρίων.

Τα προϊόντα της ελληνική γης, γίνονται ασυναγώνιστα στις διεθνείς αγορές, όταν οι καλλιεργητές αξιοποιήσουν την μοναδικότητα του ελληνικού μικροκλίματος και του γεωλογικού υποβάθρου. Αυτό που λείπει είναι ο ανθρώπινος παράγοντας:

• Λείπει σε μεγάλο βαθμό ο εκσυγχρονισμός και η καινοτομία.

• Λείπουν τα σύγχρονα agrilogistics που θα εξασφαλίζουν στο διεθνές λιανεμπόριο σταθερές ποσότητες προϊόντων και ανταγωνιστικές τιμές διακίνησης.

• Λείπουν οι δυναμικές διεπαγγελματικές ενώσεις, που θα αποκλείουν την νοθεία και τις ελληνοποιήσεις, που δυσφημούν τα ελληνικά προϊόντα στις διεθνείς αγορές, αλλά και στους ξένους επισκέπτες της χώρας μας.

• Το ανθρώπινο δυναμικό στην ύπαιθρο ήταν σε σημαντικό βαθμό είτε γερασμένο, είτε δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις.

Οι σχολάζουσες γαίες απαξιώνονται, όσο δεν υπάρχουν άνθρωποι για να τις αξιοποιήσουν.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΣΤΙΣ ΠΑΤΡΟΓΟΝΙΚΕΣ ΕΣΤΙΕΣ;

Ένας ακόμα γίγαντας που κοιμάται είναι οι άνεργοι και κυρίως οι νέοι!

Γιατί όμως οι νέοι αυτοί δεν στρέφονται στον πρωτογενή τομέα;

Η επιστροφή αυτή δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η παραγωγική διαδικασία απαιτεί εξειδικευμένη γνώση. Απαιτείται αρχικό κεφάλαιο για τις πρώτες ύλες και αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών. Τέλος, η διάθεση των προϊόντων απαιτεί εμπειρία και επιχειρηματικότητα. Ελάχιστοι άνεργοι έχουν τέτοιες δυνατότητες.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

Η απάντηση στις παραπάνω προκλήσεις είναι οι πόροι της κοινωνικής οικονομίας: Άνεργοι εργάτες, επιστήμονες διαφορετικών πεδίων, μπορούν με την συνδρομή των ελληνικών πανεπιστημίων να αναλάβουν καινοτόμα σχέδια για αξιοποίηση των σχολαζουσών γαιών, αρκεί να μπορούσαν να εξασφαλίσουν για λίγα χρόνια ένα σταθερό εισόδημα, μέχρι να αποδώσει το νέο ξεκίνημα.

Το υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, διαθέτει πόρους για απασχόληση ανέργων και τεχνογνωσία στην ενίσχυση δομών κοινωνικής οικονομίας.Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, διαθέτει πολυετή τεχνογνωσία στην ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής. Ένα απλό και άμεσα εφαρμόσιμο παράδειγμα είναι η συλλογή πορτοκαλιών που πέφτουν από τα δένδρα αναξιοποίητα. Άνεργοι μπορούν να τα περισυλλέξουν να πληρωθούν από τους πόρους της κοινωνικής οικονομίας και το προϊόν να δοθεί σε δομές αλληλεγγύης.

Ωστόσο τόσα χρόνια στα προγράμματα κοινωνικής οικονομίας απουσίαζε παντελώς ο πρωτογενής τομέας. Αντίστροφα, τα προγράμματα του ΥΠΑΑΤ σπάνια αφορούσαν ανέργους.

Εδώ και λίγους μήνες τα δύο υπουργεία βρισκόμαστε σε διαρκή συνεργασία, για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, ώστε να απασχοληθούν άνεργοι στον πρωτογενή τομέα.

Παράλληλα συνάντησα ο ίδιος τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, που αμέσως αγκάλιασε την προσπάθεια.

Τέλος προγραμματίζεται άμεσα μία σύσκεψη με ενδιαφερόμενους δημάρχους, που θα αναλάβουν την εποπτεία της προσπάθειας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η αξιοποίηση των πόρων της κοινωνικής οικονομίας στον πρωτογενή τομέα, έχει πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα για την οικονομία:

• Παράγεται ελληνικό αγροτικό προϊόν.

• Οι δικαιούχοι των προγραμμάτων, αντί να εργάζονται για κάποια οκτάμηνα σε κάποια έργα περιορισμένου χρόνου, εμπλέκονται ξανά στην παραγωγική διαδικασία με αρχικό κεφάλαιο την πολύτιμη ελληνική γη.

• Οι δικαιούχοι επιστρέφουν στις πατρογονικές εστίες. Τα χρήματα της αμοιβής τους θα τονώσουν την τοπική κατανάλωση.

• Οι ίδιοι ή τα παιδιά τους πιθανά στο τέλος των κοινωνικών προγραμμάτων θα έχουν ήδη βρει επαγγελματικές εναλλακτικές στην περιφέρεια. Κάποια εγκαταλειμμένα χωράφια θα ζωντανέψουν και θα αποτελέσουν το κεφάλαιο για νέες υγιείς συνεταιριστικές επιχειρήσεις.

Οι σχολάζουσες γαίες είναι η ζωντανή εικόνα του πελατειακού καθεστώτος που χρεοκόπησε την χώρα.

Το ζωντάνεμά τους θα είναι η απόδειξη ότι η Ελλάδα γύρισε σελίδα.