Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου 2017

Σχολάζουσες Γαίες: Ο Γίγαντας που κοιμάται

Πώς θα ξαναζωντανέψουμε την ύπαιθρο με χιλιάδες θέσεις εργασίας στην πρωτογενή παραγωγή
30 August 2017, 11:45


Η μετεμφυλιακή ιστορία της Ελλάδας, είναι ιστορία εγκατάλειψης της υπαίθρου και της παραγωγικής μας κληρονομιάς.
Ο πληθυσμός των πόλεων με περισσότερους από 50.000 κατοίκους ξεπερνά πλέον τα 5,5 εκατομμύρια.
Τα δύο τρίτα της χώρα μας εγκαταλείφθηκαν.
Η πληθυσμιακή όμως εγκατάλειψη είναι μόνο η μία πλευρά.
Χειρότερη, κατά την γνώμη μου, είναι η εγκατάλειψη της παραγωγικής κληρονομιάς: Από την δεκαετία του 50, με μία άνευ προηγουμένου πολιτισμική προπαγάνδα, οι έννοιες «τσοπάνος», «αγρότης», «βλάχος», «χωριάτης», ταυτίστηκαν με την αγραμματοσύνη και την οπισθοδρόμηση.
Έγιναν συνώνυμα του πρωτογονισμού, του άξεστου, της αφέλειας και της κουτοπονηριάς.
Ο νέος άνθρωπος, που ήθελε να μορφωθεί, να οραματιστεί, να αναζητήσει την καινοτομία, δεν μπορούσε να είναι τσοπάνος, δεν μπορούσε να είναι χωριάτης.
Ενώ λοιπόν οι τσοπάνηδες της Ελβετίας ή της Αυστρίας της Γερμανίας ή της Ολλανδίας εκσυγχρονίζονταν και μπήκαν δυναμικά στον 21ο αιώνα, στην Ελλάδα τα επαγγέλματα αυτά ταυτίστηκαν με τα γηρατειά ή την έλλειψη φιλοδοξίας.
Το επαγγελματικό λοιπόν δυναμικό του πρωτογενούς τομέα δεν αδυνάτισε μόνο πληθυσμιακά, αλλά και ποιοτικά!
ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Η απαξίωση του ανθρώπινου δυναμικού υπήρξε καθοριστικός παράγοντας στην μη αξιοποίηση των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων: αντί να επενδυθούν στην ανταγωνιστικότητα και την καινοτομία, διοχετεύτηκαν κυρίως στην ψηφοθηρία του πελατειακού καθεστώτος.
Φτάσαμε σε ακραίες περιπτώσεις, να επιδοτείται έκταση με 10.000€, χωρίς να παράγει απολύτως τίποτα!
Μετά το 1989, η είσοδος στην ελεύθερη αγορά των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, με χαμηλά κόστη, αλλά πολύ υψηλή τεχνογνωσία, συντελεί στην ραγδαία μείωση του αγροτικού ΑΕΠ.
Τέλος η παγκοσμιοποίηση έφερε στην αγορά προϊόντα σε τιμές αδιανόητες για τον Έλληνα παραγωγό: Η τιμή του κατεψυγμένου χυμού που φτάνει από χώρες της Λατινικής Αμερικής, δεν καλύπτει ούτε τις αμοιβές για την συλλογή εσπεριδοειδών στην Ελλάδα.
Έτσι, σημαντικό ποσοστό καλλιεργήσιμης γης, ακόμα και δενδρωδών καλλιεργειών, εγκαταλείφθηκαν και σχολάζουν:
• Δημόσιες γαίες, και μοναστικά ή εκκλησιαστικά κτήματα, που παλιά παραχωρούνταν σε ακτήμονες, μένουν στα αζήτητα.
• Γη συνεταιρισμών υπό εκκαθάριση, μνημείων του πελατειακού καθεστώτος.
• Ιδιωτικές εκτάσεις, που οι σημερινές τιμές παραγωγού καθιστούν ασύμφορη την εκμετάλλευσή τους.
ΤΙ ΑΞΙΖΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΑΖΟΥΣΕΣ ΓΑΙΕΣ;
Η σχολάζουσα γεωργική γη είναι ένας γίγαντας αξίας πολλών δισεκατομμυρίων.
Τα προϊόντα της ελληνική γης, γίνονται ασυναγώνιστα στις διεθνείς αγορές, όταν οι καλλιεργητές αξιοποιήσουν την μοναδικότητα του ελληνικού μικροκλίματος και του γεωλογικού υποβάθρου. Αυτό που λείπει είναι ο ανθρώπινος παράγοντας:
• Λείπει σε μεγάλο βαθμό ο εκσυγχρονισμός και η καινοτομία.
• Λείπουν τα σύγχρονα agrilogistics που θα εξασφαλίζουν στο διεθνές λιανεμπόριο σταθερές ποσότητες προϊόντων και ανταγωνιστικές τιμές διακίνησης.
• Λείπουν οι δυναμικές διεπαγγελματικές ενώσεις, που θα αποκλείουν την νοθεία και τις ελληνοποιήσεις, που δυσφημούν τα ελληνικά προϊόντα στις διεθνείς αγορές, αλλά και στους ξένους επισκέπτες της χώρας μας.
• Το ανθρώπινο δυναμικό στην ύπαιθρο ήταν σε σημαντικό βαθμό είτε γερασμένο, είτε δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις.
Οι σχολάζουσες γαίες απαξιώνονται, όσο δεν υπάρχουν άνθρωποι για να τις αξιοποιήσουν.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΣΤΙΣ ΠΑΤΡΟΓΟΝΙΚΕΣ ΕΣΤΙΕΣ;
Ένας ακόμα γίγαντας που κοιμάται είναι οι άνεργοι και κυρίως οι νέοι!
Γιατί όμως οι νέοι αυτοί δεν στρέφονται στον πρωτογενή τομέα;
Η επιστροφή αυτή δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η παραγωγική διαδικασία απαιτεί εξειδικευμένη γνώση. Απαιτείται αρχικό κεφάλαιο για τις πρώτες ύλες και αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών. Τέλος, η διάθεση των προϊόντων απαιτεί εμπειρία και επιχειρηματικότητα. Ελάχιστοι άνεργοι έχουν τέτοιες δυνατότητες.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΓΙΓΑΝΤΩΝ
Η απάντηση στις παραπάνω προκλήσεις είναι οι πόροι της κοινωνικής οικονομίας: Άνεργοι εργάτες, επιστήμονες διαφορετικών πεδίων, μπορούν με την συνδρομή των ελληνικών πανεπιστημίων να αναλάβουν καινοτόμα σχέδια για αξιοποίηση των σχολαζουσών γαιών, αρκεί να μπορούσαν να εξασφαλίσουν για λίγα χρόνια ένα σταθερό εισόδημα, μέχρι να αποδώσει το νέο ξεκίνημα.
Το υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, διαθέτει πόρους για απασχόληση ανέργων και τεχνογνωσία στην ενίσχυση δομών κοινωνικής οικονομίας.Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, διαθέτει πολυετή τεχνογνωσία στην ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής. Ένα απλό και άμεσα εφαρμόσιμο παράδειγμα είναι η συλλογή πορτοκαλιών που πέφτουν από τα δένδρα αναξιοποίητα. Άνεργοι μπορούν να τα περισυλλέξουν να πληρωθούν από τους πόρους της κοινωνικής οικονομίας και το προϊόν να δοθεί σε δομές αλληλεγγύης.
Ωστόσο τόσα χρόνια στα προγράμματα κοινωνικής οικονομίας απουσίαζε παντελώς ο πρωτογενής τομέας. Αντίστροφα, τα προγράμματα του ΥΠΑΑΤ σπάνια αφορούσαν ανέργους.
Εδώ και λίγους μήνες τα δύο υπουργεία βρισκόμαστε σε διαρκή συνεργασία, για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, ώστε να απασχοληθούν άνεργοι στον πρωτογενή τομέα.
Τέλος προγραμματίζεται άμεσα μία σύσκεψη με ενδιαφερόμενους δημάρχους, που θα αναλάβουν την εποπτεία της προσπάθειας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η αξιοποίηση των πόρων της κοινωνικής οικονομίας στον πρωτογενή τομέα, έχει πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα για την οικονομία:
• Παράγεται ελληνικό αγροτικό προϊόν.
• Οι δικαιούχοι των προγραμμάτων, αντί να εργάζονται για κάποια οκτάμηνα σε κάποια έργα περιορισμένου χρόνου, εμπλέκονται ξανά στην παραγωγική διαδικασία με αρχικό κεφάλαιο την πολύτιμη ελληνική γη.
• Οι δικαιούχοι επιστρέφουν στις πατρογονικές εστίες. Τα χρήματα της αμοιβής τους θα τονώσουν την τοπική κατανάλωση.
• Οι ίδιοι ή τα παιδιά τους πιθανά στο τέλος των κοινωνικών προγραμμάτων θα έχουν ήδη βρει επαγγελματικές εναλλακτικές στην περιφέρεια. Κάποια εγκαταλειμμένα χωράφια θα ζωντανέψουν και θα αποτελέσουν το κεφάλαιο για νέες υγιείς συνεταιριστικές επιχειρήσεις.
Οι σχολάζουσες γαίες είναι η ζωντανή εικόνα του πελατειακού καθεστώτος που χρεοκόπησε την χώρα.
Το ζωντάνεμά τους θα είναι η απόδειξη ότι η Ελλάδα γύρισε σελίδα.

7 σχόλια:

  1. Ξερω 2 νέα παιδιά 22 χρονων οινολόγοι που θελουν να μεινουν να δουλεψουν στο νησί (και μαλιστα στα ορεινα) στον αμπελώνα του πατέρα τους και δεν εχουν δικαίωμα να φυτέψουν ούτε ένα αμπέλι να παράγουν κρασί....Αυτες ειναι σχολάζουσες ιδιόκτητες γαιες ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο μόνος λόγος που γνωρίζω για να μην επιτρέπεται σε κάποιον να φυτέψει αμπέλι, είναι εάν στο παρελθόν είχε προτιμήσει να πάρει χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να ξηλώσει τα αμπέλια του και να βάλει άλλη καλλιέργεια.
      Και εάν ρωτήσει κανείς γιατί η Ε.Ε πλήρωνε για να ξηλωθούν αμπέλια, η απάντηση είναι απλή: Εάν η προσφορά αμπελιών οινοποίησης είναι μεγαλύτερη από την ζήτηση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, τότε επιδοτείται η αλλαγή καλλιέργειας, για να γίνεται ορθή κατανομή καλλιεργειών με βάση τις ανάγκες των πολιτών.
      Υπήρξαν εποχές, που το ελληνικό κρασί ήταν απαξιωμένο και οι Έλληνες αγρότες προτίμησαν να στραφούν σε άλλες καλλιέργειες. Σήμερα που το ελληνικό κρασί έχει ανέβει διεθνώς, υπάρχει ζήτηση αμπελουργίας, αλλά δεν είναι λογικό κάποιος να ξήλωσε αμπέλια για να πάρει κάποια επιδότηση και ύστερα να τα ξαναφυτεύει.

      Εάν ο Costas Kitsikis γνωρίζει άλλη αιτία που κάποιος απαγορεύεται να φυτεύει αμπέλια, παρακαλώ να μας την εξηγήσει.

      Διαγραφή
  2. Ενδιαφέρουσα η πρότασή σας ΚεΤσιρώνη αλλά μακροπρόθεσμη....θα σας παρακαλούσα να διαβάσετε και τα παρακάτω, τα οποία δεινουν βραχυπρόθεσμη και άμεση λύση.
    Χιλιάδες είναι τα χωριά κυρίως σε ημιορεινές και ορεινές περιοχές όπου έχει εγκαταλειφθεί κάθε είδος καλλιέργειας παρότι κατοικούνται , αιτία είναι ο μικρός διάσπαρτος κλήρος. Προσπάθειες πού έχουν γίνει από πολλούς για να μαζέψουν πλάκες με 50 τουλάχιστον στρέμματα για να είναι συμφέρουσα κάποια καλλιέργεια απέβησαν άκαρπες , λόγω του ότι οι ιδιοκτήτες είναι διάσπαρτοι σε όλοι την Ελλάδα και όχι μόνο. Έτσι εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα φαντάζουν ως σκιάχτρα 40 χρόνια τώρα.
    Και μια και μιλάμε συχνά για την παραγωγική ανασυγκρότηση, νομίζω ότι με έναν μεταρρυθμιστικό και μόνο νόμο όλες αυτές οι εκτάσεις μπορούν να καλλιεργηθούν. Αρκεί μία ανάρτηση-ενημέρωση στην διεύθυνση Γεωργίας από τον ενδιαφερόμενο καλλιεργητή, όπου θα ενημερώνει πια εγκαταλελειμμένα χωράφια επιθυμεί να καλλιεργήσει και με αυτόματες, όχι μόνο απλά συνοπτικές διαδικασίες να τα καλλιεργεί.
    Φυσικά το ιδιοκτησιακό καθεστώς δεν θα αλλάζει , απλά όσο τα χωράφια αυτά μένουν ακαλλιέργητα θα μπορούν να αναρτηθούν προς χρήση , καθότι παρεχωρήθησαν δωρεάν τα περισσότερα από το Ελληνικό Δημόσιο με σκοπό την εκμετάλλευση τους , κυρίως από τις διανομές γης από το 1923 και μετά αλλά και πολύ νωρίτερα..
    Από ένα πρόχειρο υπολογισμό πού έκανα στο ημιορεινό χωριό μου, όπου υπάρχει μικρός αλλά και διάσπαρτος κλήρος και αυτή την στιγμή από τα 2.000 στρέμματα πού καλλεργούτανε έως και το 1976 καλλιεργούνται μόνο 200 και τα υπόλοιπα αραχνιάζουν, παρ ότι υπήρχαν και υπάρχουν πολλοί ενδιαφερόμενοι δεν μπορεί κανείς να μαζέψει κομμάτια ,πλάκες δηλαδή από χωράφια να καλλιεργήσει ούτε καν να αγοράσει η να νοικιάσει , γιατί οι ιδιοκτήτες είναι διάσπαρτοι ανά την υφήλιο και οι διαδικασίες είναι χρονοβόρες με αποτέλεσμα το 90% της έκτασης να αραχνιάζει.
    Κάτι αντίστοιχο συμβαινει σε χιίάδες χωριά σε όλη την χώρα κυρίως ορεινών και ημιορινων περιοχών.
    Γιά να μην σας οδηγήσω στα βαρετά αναλυτικά στοιχεια μιά μελέτης με αριθμητικά δεδομένα, ενδυκτικά σας αναφέρω.
    2000 χωριά επί 2000 στρέμματα μας κάνουν 4.000.000 νέα στρέμματα προς καλιέργεια, από το πουθενά και μάλιστα σε ημιορεινές περιοχές όπου για καλιέργειες φρούτων κυρίως ( μήλα ,αχλάδια,βανίλιες κλπ) 100 στρέματα είναι αρκετά για ένα πολύ καλλό εισόδημα για μία οικογένεια. Λοιπον 4000000/100 μας κάνουν 40.000 οικογένεις χ 3,7 μας δείνουν 148.000 νεοαπασχολούμενους. Γιά την πάταξη λοιπόν της ανεργίας και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας πολλές φορές δεν χρειάζονται χρήματα παρά μόνο διάθεση να αλάξουν ορισμένα πράγματα.
    Και φυσικά από συζητήσεις πού έχω κάνει με τους ιδιοκτήτες των εγκαταλελειμμένων χωραφιών κανείς δεν θα είχε αντίρρηση να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο , μιας και κινδυνεύουν τα χωράφια τους να γίνουν δάση και να τα χάσουν
    Ένας τέτοιος νόμος , μεταρυθμιστικός και απαραιτητος θα έδινε μεγάλη ώθηση στην Γεωργική παραγωγή , ζωντάνια στα έρημα χωρά ,και εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.

    ΔΟΥΡΑΚΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ
    Οικονομολόγος
    Σέρρες
    6998961898

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. …μεταξύ των άλλων, κε Τσιρώνη, οι καλλιέργειες χρειάζονται νερό. Και γνωρίζετε πολύ καλά και από τη θητεία σας ως αναπληρωτής ΥΠΕΝ (φαντάζομαι, όμως, όχι μόνο απ’ αυτό) πως σε πολλά μέρη της πατρίδας μας ο υδάτινος πλούτος παραχωρείται σε επιχειρηματικά συμφέροντα μέσω των αδειών χρήσης νερού σε ιδιώτες, που ενδιαφέρονται για την εγκατάσταση μικρών υδροηλεκτρικών δήθεν για να παράξουν ενέργεια, στην πραγματικότητα, όμως, για να εισπράξουν επιδοτήσεις και να ροκανίσουν κανένα προγραμματάκι από την Ε.Ε.
    Κατάγομαι από την Οξυά Καρδίτσας και είμαι πρόεδρος στον πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού μου. Πιθανότατα να θυμάστε ότι ήρθαμε και σας συναντήσαμε, ως αναπληρωτή ΥΠΕΝ. Σας θέσαμε το πρόβλημα των μικρών υδροηλεκτρικών που σχεδιάζονται στο ποτάμι του χωριού μας και τα οποία αδειοδοτήθηκαν κάτω από την πλήρη άγνοιά μας. Σκοπός μου εδώ δεν είναι να μιλήσω για το συγκεκριμένο θέμα. Όταν, ωστόσο, στη συνάντησή μας σας είπαμε πως από τα νερά του ποταμού ποτίζονταν χωράφια, που ναι μεν σήμερα δεν καλλιεργούνται αλλά ουδείς γνωρίζει τι μπορεί να συμβεί αύριο, ρωτήσατε αν έχουμε «άδειες χρήσης νερού» για να ποτίζουμε… Πώς να έχουμε ή πώς να πάρουμε άδειες χρήσης νερού, κε Τσιρώνη, όταν η άδεια αυτή έχει παραχωρηθεί ήδη σε επιχειρηματικά συμφέροντα χωρίς κανείς μας να αντιληφθεί το παραμικρό;
    Ως πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού μας, που ενδιαφέρεται για την πραγματική ανάπτυξή του και τον επαναπατρισμό πολλών άνεργων συγχωριανών μας, δοκιμάσαμε πολλές προσπάθειες. Η τελευταία και ιδιαίτερα ελπιδοφόρα ήταν όταν προσκαλέσαμε ειδικούς να μιλήσουν στους χωριανούς μας και να τους ενθαρρύνουν για τη συστηματική καλλιέργεια στις εγκαταλειμμένες εκτάσεις του χωριού μας – που διόλου αμελητέες δεν είναι - του φυτού της κρανιάς, μια και το χωριό μας θεωρήθηκε από τους ίδιους ειδικούς ως ιδανικός «κρανότοπος»… Όλα έβαιναν ιδιαίτερα ενθαρρυντικά, μέχρι που οι ειδικοί σύστησαν να εξασφαλιστεί, πρώτα, η απαραίτητη ποσότητα νερού.
    Αποτέλεσμα ήταν η προσπάθειά μας να αποτύχει, αφού οι χωριανοί μας ξέρουν πως το νερό έχει παραχωρηθεί σε άλλους και κανείς τους δεν αποφάσιζε να τολμήσει. Και όχι μόνο για τις φυτείες της κρανιάς αλλά και για όποια άλλη καλλιέργεια. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες προσπάθειές μας, όπως, για παράδειγμα, αυτές με αντικείμενο την κτηνοτροφία.
    Απέχει πολύ, κε Τσιρώνη, η θεωρία από την πράξη…… Δε μπορούμε να μιλάμε για τον – ιδιαίτερα ελκυστικό – τρόπο ανάπτυξης της υπαίθρου που περιγράφετε και η ύπαιθρος να γεμίζει με φωτοβολταϊκά σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις (γι’ αυτές τις σχολάζουσες γαίες, άραγε, μιλάτε;), τα ποτάμια μας να φορτώνονται με μικρά υδροηλεκτρικά που δεσμεύουν και εξαφανίζουν από τις κοίτες τους τον υδάτινο πλούτο και οι απαραίτητες για την κτηνοτροφία στην ύπαιθρο βουνοκορφές και βουνοπλαγιές μας με (άχρηστα και κάτι μου λέει πως το γνωρίζετε καλά αυτό)αιολικά.
    Αλλά, ξέρω… Μάλλον θα θεωρηθώ ακόμα ένας γραφικός που τα βάζει με τις ΑΠΕ…....
    Παρεμπιπτόντως, όμως, κε Τσιρώνη, να σας γνωστοποιήσω (και μπορεί εσείς να το θεωρήσετε «άσχετο», για εμάς, όμως, είναι σημαντικό και αφορά την ανάπτυξη του τόπου μας) ότι από Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Καρδίτσας έχει κατατεθεί εδώ και πολλούς μήνες ερώτηση στη Βουλή των Ελλήνων για το θέμα των μικρών υδροηλεκτρικών, που προωθούνται στο χωριό μας, χωρίς μέχρι σήμερα να απαντηθεί ή να συζητηθεί …

    Γιατί άραγε κατά τη γνώμη σας;

    Γιώργος Δ. Καραβίδας
    Μέλος Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Μουζακίου Καρδίτσας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το όραμά σας Κύριε Τσιρώνη είναι άκρως ενδιαφέρον και πιστεύω με τη κατάλληλη οργάνωση και υλοποιήσιμο. Πρόσφατα, εκπροσώπησα το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων για την Υπηρεσία μου, στο πρόγραμμα GIAHS του FAO/OHE το οποίο λόγω του επερχόμενου υπερπληθυσμού και της ανάγκης εύρεσης τροφής μέχρι το 2050, στοχεύει στον εντοπισμό, στην υποστήριξη και στη διασφάλιση των γεωργικών συστημάτων που διατηρούν τη βιοποικιλότητα και τους γενετικούς πόρους για τη διατροφή και τη γεωργία, τα αγροτικά μέσα διαβίωσης, τη γνώση, τις κουλτούρες και τα αξιόλογα τοπία. Είναι η πεμπτουσία της βιώσιμης ανάπτυξης. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) των Ηνωμένων Εθνών, μαζί με τους εθνικούς και τοπικούς εταίρους του, εργάζεται για την αναγνώριση περιοχών ιδιαίτερης αγροτικής κληρονομιάς και τη δυναμική τους διατήρηση.
    Σε ολόκληρο τον κόσμο δημιουργήθηκαν, διαμορφώθηκαν και διατηρήθηκαν συγκεκριμένα γεωργικά συστήματα και τοπία από γενεές αγροτών και κτηνοτρόφων με βάση τους φυσικούς πόρους, χρησιμοποιώντας τοπικά προσαρμοσμένες πρακτικές διαχείρισης. Με βάση την τοπική γνώση και εμπειρία, αυτά τα έξυπνα γεωργικά συστήματα αντικατοπτρίζουν την εξέλιξη της ανθρωπότητας, την ποικιλομορφία των γνώσεών της και τη βαθιά σχέση της με τη φύση.
    Τα συστήματα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα τη διατήρηση και προσαρμογή της παγκοσμίως σημαντικής γεωργικής βιοποικιλότητας, των εξαιρετικών τοπίων, των αυτόχθονων συστημάτων γνώσης και των ανθεκτικών οικοσυστημάτων, αλλά κυρίως στη διαρκή παροχή πολλαπλών αγαθών και υπηρεσιών, την ασφάλεια των τροφίμων και της διαβίωσης για εκατομμύρια μικρής κλίμακας τοπικές κοινότητες και αγροτών.
    Το πρόγραμμα GIAHS αναγνωρίζει την αποφασιστική σημασία της ευημερίας των οικογενειακών γεωργικών κοινοτήτων σε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση, ενώ παράλληλα κατευθύνει τις δραστηριότητες προς την αειφόρο γεωργία και την αγροτική ανάπτυξη. Επιδιώκει επίσης να υποστηρίξει την σημερινή ανθεκτικότητα αυτών των παραδοσιακών γεωργικών συστημάτων και, συνεπώς, να προσφέρει μια βιώσιμη κληρονομιά προς όφελος των μελλοντικών γενεών.
    Στην πράξη αυτό σημαίνει ...
    • Να επιτύχει την παγκόσμια και εθνική αναγνώριση της σημασίας των συστημάτων γεωργικής κληρονομιάς και της θεσμικής υποστήριξης για τη διαφύλαξή τους.
    • Δημιουργία δυνατοτήτων τοπικών γεωργικών κοινοτήτων και τοπικών και εθνικών φορέων για τη διατήρηση και διαχείριση του GIAHS, τη δημιουργία εισοδήματος και την προσθήκη οικονομικής αξίας σε αγαθά και υπηρεσίες τέτοιων συστημάτων με βιώσιμο τρόπο.
    • Να προωθήσουν τη δημιουργία πολιτικών, ρυθμιστικών και κινήτρων για τη στήριξη της διατήρησης, της εξελικτικής προσαρμογής και της βιωσιμότητάς τους.
    Πως δουλεύει
    1. Σε παγκόσμιο επίπεδο με την αναγνώριση, την επιλογή και την αναγνώριση του GIAHS.
    2. Σε εθνικό επίπεδο, με τη δημιουργία ικανοτήτων στους μηχανισμούς πολιτικής, κανονιστικών ρυθμίσεων και κινήτρων για τη διαφύλαξη αυτών των εκκρεμών συστημάτων και τη χρήση τους ως συστημάτων σήμανσης της βιωσιμότητας.
    3. Σε τοπικό επίπεδο, με την ενδυνάμωση των τοπικών κοινοτήτων και τη τεχνική βοήθεια για βιώσιμη διαχείριση των πόρων, τη προώθηση των παραδοσιακών γεωργικών τεχνών και την ενίσχυση της βιωσιμότητας αυτών των συστημάτων μέσω οικονομικών κινήτρων.

    Είναι άλλη μια ευκαιρία το ΥΠΑΑΤ και τα συνάδελφα με αυτό Υπουργεία, να οργανώσουν την παραγωγική ανασυγκρότιση με την αξιοποίηση των νέων αγροτών, της παραδοσιακής τεχνικής και της αναβάθμισης των εγκαταλελειμμένων χωριών σε ημιορεινές, παραμεθόριες αλλά και νησιωτικές περιοχές.

    Αιμιλία Ι. Δρούγα
    Βιολόγος, Γεωλόγος-Ωκεανογράφος PhD
    Email: adrouga@hq.minagric.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. η πρόταση φαίνεται πολύ καλή, θα βοηθήσουμε και συμμετάσχουμε τόσο στην Κάσο όσο και στην Κάρπαθο.
    Γιάννης Φραγκούλης
    Γραμματέας ΚΑΣΙΟΣ ΚΟΙΝΣΕΠ
    Πρόεδρος Ομοσπονδίας Δωδεκανησιακών Σωματείων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πέρασες από το ΥΠΕΝ και δεν προώθησες το αυτονόητο για τους ιδιωτικούς αγρούς:την μικτή αγροτική-δασική βλάστηση. Καίνε οι αγρότες ἠ ξεπατώνουν την δασική βλάστηση στους αγρούς, αντί αυτή να ενισχύεται για την ανάπτυξη της. Αν κάποιος ενισχύσει την βιοποικιλότητα αφήνοντας την δασική βλάστηση και για την μετατροπή της σε εμπορεύσιμη βιομάζα θα αντιμετωπίσει το δασαρχείο και την νομοθεσία για τους δασωμένους αγρούς. Τι σας εμποδίζει να προωθήσετε νομική πρωτοβουλία για το μικτά γεωργικά/ενεργειακά κτήματα; Γιατί τόση ενέργεια καμένη πριν γίνει εμπορεύσιμη και πιστοποιημένη, στα πλαίσια του ενεργειακού και κλιματικού σχεδιασμού, ως βιομάζα; Τα δασικά είδη σε αγρούς γιατί να λογίζονται ως ιδιοκτησία του κράτους; Μιλάμε για μεγάλα οικονομικά μεγέθη φιλικής προς το περιβάλλον αγροδασικής ανάπτυξης.

    Μια από τα ίδια και με σας δυστυχώς, διαζύγιο με την ριζοσπαστική σκέψη και δράση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή