Δήθεν πρόβλημα η διαπλοκή κύριε Μητσοτάκη;

Βαρύ ατόπημα του προέδρου της ΝΔ στην Βουλή

Οδυνηρή έκπληξη αποτέλεσε η έναρξη της δευτερολογίας του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας στην συζήτηση για την δικαιοσύνη στην Βουλή στις 29 Μαρτίου. Κατηγόρησε τον πρωθυπουργό για «Προσπάθεια να μεταθέσει την συζήτηση από το πραγματικό πυρήνα του προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα στο δήθεν πρόβλημα της διαφθοράς και της διαπλοκής».

Δηλαδή, κατά τον κύριο Μητσοτάκη, η κατάρρευση της οικονομίας, η ομηρία των μνημονίων, η αποβιομηχάνιση, η άναρχη δόμηση, δεν έχουν σχέση με την διαφθορά και την διαπλοκή!

 Ίσως ευθύνονται οι σύμβουλοι του για το βαρύτατο ατόπημα: Αν, ο κ. Μητσοτάκης παραδεχθεί ότι για τα πραγματικά προβλήματα της χώρας ευθύνεται η διαφθορά και η διαπλοκή τότε  για την κατάρρευση της χώρας είναι αδύνατον να φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό καταργεί το επικοινωνιακό αφήγημα της Νέας Δημοκρατίας, που επιχειρεί να μας πείσει, ότι το κακό άρχισε …τον Ιανουάριο του 2015

commons.wikipedia.org

Δυστυχώς φοβάμαι ότι η παραπάνω φράση δεν είναι μια απλή επικοινωνιακή αερολογία. Δημιουργούνται σοβαρά ερωτήματα:

• Υπόσχεται ο κύριος Μητσοτάκης προστασία στους διαπλεκόμενους αναζητώντας στήριξη στην προσπάθεια του να επανέλθει στην εξουσία;
• Φοβάται ότι μια επιχείρηση «καθαρά χέρια» θα αγγίξει τον στενό πυρήνα των στελεχών της ΝΔ;
• Γιατί συνεχίζει και καλύπτει τον πολυπράγμονα Παπασταύρου και προτιμά να ταυτίσει ολόκληρη την παράταξη της Δεξιάς με την φοροδιαφυγή και τις off shore;

Το σημαντικότερο όμως ζήτημα δεν είναι οι επιλογές του κυρίου Μητσοτάκη, αλλά οι πραγματικές επιπτώσεις της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Παρακάτω θα τεκμηριώσω, ότι το πρόβλημα της διαφθοράς και της διαπλοκής δεν είναι «δήθεν πρόβλημα» αλλά αντίθετα όλα τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και της οικονομίας είναι συμπτώματα της διαφθοράς και της διαπλοκής. Ή λοιπόν η κοινωνία μας θα σκοτώσει αυτή την Λερναία Ύδρα ή κάθε απόπειρα να βγούμε από την υπανάπτυξη θα πέφτει στο κενό.

Ας δούμε λοιπόν συνοπτικά τις πληγές που οδήγησαν στην κατάρρευση την ελληνική οικονομία και τον ρόλο της διαπλοκής.

Η ΑΠΟΒΙΟΜΗΧΑΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 70

Ελάχιστοι δημοσιογράφοι, πολιτικοί ή οικονομολόγοι συζητούν για τις αιτίες που την δεκαετία του 70 η Ελλάδα χάνει σχεδόν το σύνολο του βιομηχανικού της κορμού. Η μία μετά την άλλη οι βιομηχανίες, είτε κλείνουν, είτε εξαγοράζονται από ξένα κεφάλαια και η δραστηριότητα μεταφέρεται στο εξωτερικό. Η Πάτρα, ο Βόλος, το Λαύριο, η Θεσσαλονίκη γέμισαν κουφάρια εργοστασίων και παλιοί βιομήχανοι έγιναν εισαγωγείς. Δεν είμαι ειδικός για να αγγίξω ένα τόσο σύνθετο ζήτημα, αλλά δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να διαπιστώσει αντικειμενικές πραγματικότητες:

•            Είναι ψέμα ότι φταίει το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Η πλειοψηφία των επιχειρήσεων ήταν ήδη προβληματικές πριν το 81 και πολλές κρατικοποιήσεις, όπως τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, έγιναν νωρίτερα.
•            Είναι ψέμα ότι φταίει το ευρώ. Μπορεί το ευρώ να οδήγησε σε κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων, που δεν ήταν ανταγωνιστικές, αλλά κανείς δεν τολμά να εξηγήσει, γιατί και πότε οι ελληνικές επιχειρήσεις έπαψαν να είναι ανταγωνιστικές.

Η πραγματικότητα είναι, ότι ήδη από την δεκαετία του 50 οι ελληνικές επιχειρήσεις πληρώνουν βαρύ τίμημα στο συγκεντρωτικό κράτος της δεξιάς. Δεν ήταν μόνο τα λαδώματα που ανακάλυψε ο Μαυρογιαλούρος στην γνωστή ταινία. Δεν ήταν μόνο οι «εργάτες του νόμου», δηλαδή οι κομμουνιστοφάγοι, που έπρεπε υποχρεωτικά να προσλαμβάνει σε κάποιο ποσοστό κάθε επιχειρηματίας και δεν είχε δικαίωμα να τους απολύσει ανεξαρτήτως απόδοσης. Ήταν η βαριά γραφειοκρατία, που συντηρούσε το μετεμφυλιακό κράτος, που δεν υπηρετούσε την υγιή ανάπτυξη, αλλά τον πόλεμο κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών. Αυτό το κράτος, που δεν στηριζόταν στην κοινωνική συναίνεση, αλλά σε πλήθος κομματαρχών, χαφιέδων και παρακρατικών, έπρεπε να συντηρείται επιβαρύνοντας την πραγματική οικονομία!

Αντάλλαγμα σε αυτόν τον στυγερό έλεγχο και την αφαίμαξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας από το μετεμφυλιακό και αργότερα χουντικό κράτος ήταν η διαπλοκή: Ο ενισχυμένος από το σχέδιο Μάρσαλ κρατικός κορβανάς, μοίραζε τα δημόσια έργα κατά προτίμηση σε καλόβολους  επιχειρηματίες, που πληρώνουν γερή προμήθεια στους κρατούντες, για να  παίρνουν τις δουλειές. Και φυσικά αυτό φουσκώνει τα τιμολόγια και τις κρατικές δαπάνες.

Όσο η μεταπολεμική ανάπτυξη άφηνε πλεονάσματα, η πραγματική οικονομία άντεχε να συντηρεί αυτό το μαύρο κατακάθι της ελληνικής κοινωνίας. Όταν η πετρελαϊκή κρίση μείωσε την ανάπτυξη, φάνηκε η γύμνια του καθεστώτος. Δεκάδες επιχειρήσεις πέφτουν θύματα του διεθνούς ανταγωνισμού και από την ελληνική επιχειρηματικότητα διασώθηκε το εσωστρεφές κρατικοδίαιτο τμήμα.

Η ΕΡΗΜΩΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΥΔΡΟΚΕΦΑΛΟ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Ο φόβος για κομμουνιστικούς θύλακες, οδήγησε σε μια πολιτική ερήμωσης της υπαίθρου. Ο υγιής παραγωγικός ιστός της κοινωνίας, είτε μετανάστευσε στην Γερμανία, την Αμερική και την Αυστραλία, είτε στοιβάχτηκε στην Αθήνα γλύφοντας κομματάρχες για καμιά θέση θυρωρού ή δημοσίου υπαλλήλου. Το υδροκέφαλο αθηναϊκό κράτος, που σήμερα καταγγέλλει η νεοφιλελεύθερη δεξιά, ήταν το νόθο παιδί της. Εκατοντάδες κεφαλοχώρια χιλιάδων κατοίκων ερημώνουν. Είναι τραγικό στα ορεινά μας χωριά των 80 γερόντων, να βλέπουμε πέτρινα σχολεία, που πριν τον πόλεμο έσφυζαν από παιδιά! Επαγγέλματα χάθηκαν, ο πρωτογενής τομέας έγινε κρατικοδίαιτος. Οι
ευρωπαϊκές επιδοτήσεις έκλεισαν τα στόματα μεγάλης μερίδας των αγροτών. Το εύκολο χρήμα δεν διοχετεύτηκε στην ανταγωνιστικότητα της παραγωγής, αλλά στην εξαγορά ψήφων για τον έλεγχο των κρατικοδίαιτων συνεταιρισμών. Λίγοι ρομαντικοί συνέχισαν να φυλάνε Θερμοπύλες και να παράγουν ποιότητα με ανύπαρκτη στήριξη από το κράτος.

Μία ακόμα τραγική παρενέργεια της αδιαφορίας για βιώσιμη παραγωγικότητα: Πολλοί υπουργοί αγροτικής ανάπτυξης ήταν άσχετοι με το αντικείμενο και νοιάζονταν μόνο για το μοίρασμα των επιδοτήσεων και την επανεκλογή τους. Τα ταξίδια στις Βρυξέλλες ήταν απλά μια ευκαιρία για ευρωπαϊκό τουρισμό.

Όταν οι άλλοι υπουργοί εξωτερικών έδιναν μάχες για τα συμφέροντα των αγροτών τους και ποσοστώσεις που να στηρίζοντα στα στρατηγικά πλεονεκτήματα της γης τους, οι δικοί μας υπέγραφαν το ξερίζωμα αμπελώνων, για να αρπάξουν την επιδότηση στα μπαμπάκια.

Σήμερα πολλοί καταγγέλλουν την ΚΑΠ. Ωστόσο μία Κοινή Αγροτική Πολιτική είναι αναγκαία, αφού προστατεύει τους αγρότες από την υπερπροσφορά, όταν παράγουν όλοι άναρχα το ίδιο προϊόν. Όταν όμως άσχετοι υπουργοί δεν διεκδικούσαν καλή ποσόστωση στα προϊόντα που έχουν στρατηγικό πλεονέκτημα, αντί να στηριχθεί η ποιότητα, οι αγρότες χρηματοδοτήθηκαν …για να θάβουν την παραγωγή!

Η ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ

Κανείς δεν τολμά να ομολογήσει, ότι από το 1951 μέχρι πολύ πρόσφατα μεγάλο τμήμα του πελατειακού κράτους στηρίχθηκε στην καταλήστευση των αποθεματικών των ταμείων. Χρειάζεται σοβαρή αναλογιστική μελέτη για να υπολογίσουμε την σημερινή αξία των αποθεματικών που χάθηκαν. Κάποιοι ισχυρίζονται, ότι ήδη μέχρι το 2000 είχαν αρπαχθεί από τα ταμεία 50 δις σημερινά ευρώ, που με απόδοση 5% θα άξιζαν σήμερα 103 δις. Για να αντιληφθούν οι αναγνώστες την δύναμη του ανατοκισμού, 1.000.000€ το 1950, χωρίς καμία άλλη εισφορά, θα είχαν γίνει 420 εκατομμύρια το 2016 εάν ανατοκίζονταν με τα πραγματικά τραπεζικά επιτόκια αυτής της περιόδου.  

Η ΑΝΑΡΧΗ ΔΟΜΗΣΗ

Δεν υπάρχει σοβαρός επιστήμονας στον χώρο της πολεοδομίας- χωροταξίας που να μην παραδέχεται, ότι η άναρχη δόμηση σκότωσε την υγιή ανάπτυξη:

• Προκάλεσε τεράστιες απώλειες εσόδων, από όσους αναγκάστηκαν να χτίσουν αυθαίρετα εκτός σχεδίου, επειδή τα σχέδια πόλης καθυστερούσαν για πολλές δεκαετίες.
• Προκάλεσε τεράστια κόστη για να κατασκευαστούν εκ των υστέρων δίκτυα ύδρευσης, αποχέτευσης, ηλεκτρισμού τηλεφωνίας. Δρόμοι ασφαλτοστρώνονταν και σκάβονταν δεκάδες φορές.
• Σοβαρές επενδύσεις χάθηκαν στους διαύλους της γραφειοκρατίας, αφού κανένας δεν μπορούσε να απαντήσει με ασφάλεια τι επιτρέπεται και πού επιτρέπεται.
• Αντίστροφα με τα γνωστά γρηγορόσημα φύτρωσαν επενδύσεις, που κατέστρεφαν η μία την άλλη: άλλοτε οι ξενοδόχοι κατάφερναν να κλείσουν το πυρηνελαιουργείο και άλλοτε το πυρηνελαιουργείο ξανάπαιρνε άδεια διώχνοντας τους πελάτες των ξενοδοχείων με αποτέλεσμα αμφότεροι να καρκινοβατούν.
• Οι μεταφορές έγιναν πανάκριβες και χρονοβόρες, γιατί η οδοποιία έγινε κατόπιν εορτής: ήταν ανεπαρκής και κόστισε πανάκριβα σε απαλλοτριώσεις. Οι περισσότεροι κάτοικοι πόλεων δαπανούν τουλάχιστον 2 παραγωγικές ώρες για να το πήγαινε έλα στην εργασία τους. Ακόμα περισσότερες παραγωγικές ώρες χάνονται από επαγγέλματα που έχουν μετακινήσεις: υδραυλικοί, πωλητές κ.λπ.

Δρόμος που ξεστράτησε για να βολέψει καταστάσεις

Ποιος όμως φταίει για την άναρχη δόμηση και για την τεράστια καθυστέρηση οριστικοποίησης τωνγενικών πολεοδομικών σχεδίων, του χωρικού σχεδιασμού και των ρυμοτομικών; Αποκλειστικός υπεύθυνος είναι η διαπλοκή και η διαφθορά, που ταΐστηκε παχυλά με κατ’ εξαίρεση περιστασιακές αδειοδοτήσεις και φωτογραφικούς νόμους. Το καρκίνωμα διαπέρασε την τοπική αυτοδιοίκηση, με υποσχέσεις υποψηφίων δημάρχων για άγρα ψήφων, που κρατούσαν όμηρους τους πολίτες για δεκαετίες.

Η ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Πέρα από την μόνιμη επωδό κάθε πολιτικού, για σεβασμό των αποφάσεων της δικαιοσύνης στην συζήτηση της Βουλής ετέθη από αρκετούς βουλευτές η σημερινή πραγματικότητα:

Σε μεγάλο ποσοστό η παραβατικότητα στηρίζεται στην ατιμωρησία, αφού είτε το έγκλημα τελικά παραγράφεται, είτε ο παραβάτης πληρώνει με τεράστια καθυστέρηση πολύ λιγότερα από όσα έχει κερδίσει από την παρανομία. Υπάρχουν κατηγορίες εγκλημάτων,  όπου οι τελεσίδικες καταδικαστικές αποφάσεις, είναι μια αμελητέα ποσότητα, είτε λόγω παραγραφής, είτε μέσα από νομικά «παράθυρα» της πολυνομίας, είτε από την δραματική υποστελέχωση των ελεγκτικών μηχανισμών. Αλλά και οι υποθέσεις που τελικά φτάνουν στο ακροατήριο αφορούν το ποσοστό εκείνο των έντιμων λειτουργών, που δεν λαδώθηκαν για να κάνουν στα στραβά μάτια και δεν υπέκυψαν στις απειλές και τις δυσμενείς μεταθέσεις.

Το γεγονός είναι ένα: έντιμοι επιχειρηματίες καταγγέλλουν καθημερινά τον αθέμιτο ανταγωνισμό που υφίστανται από όσους δεν τηρούν τον νόμο! Δεκάδες επιχειρήσεις που επωμίζονταν το κόστος προστασίας του περιβάλλοντος, εισφορών και φόρων, εγκατέλειψαν την Ελλάδα γιατί οι ανταγωνιστές τους δεν πλήρωναν δεκάρα. Και όποτε κάποιοι έντιμοι κρατικοί λειτουργοί επιχείρησαν να βάλουν τάξη, τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ άρχιζαν να φωνάζουν ότι, αν τιμωρηθούν οι ένοχοι, θα χαθούν θέσεις εργασίας! Τελικά οι μόνες θέσεις εργασίας είναι αυτές «της αρπαχτής».

ΤΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ

Σε κάποιο σεμινάριο για την διαφθορά και την διαπλοκή, ένας μηχανικός-ερευνητής είχε με στοιχεία
αποδείξει, ότι τα δημόσια έργα στην Ελλάδα στοίχισαν πολλαπλάσια από ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες με πολλαπλάσια μεροκάματα. Χαρακτηριστικά τα έργα οδοποιίας κόστισαν 3 περίπου φορές περισσότερο, ανά χιλιόμετρο. Δηλαδή εκεί που ο Ιταλός ή ο Γάλλος πλήρωσαν 1 εκατομμύριο για έναν δρόμο, εμείς πληρώσαμε 3 εκατομμύρια!

Το φαγοπότι όμως δεν στοίχισε μόνο σε χρήματα: Επειδή για τα δημόσια έργα απαιτούνται διαγωνισμοί, έπρεπε να αποκλείονται οι επιχειρήσεις που ήταν έξω από το κύκλωμα! Έτσι και πάλι αποκλείστηκαν όσοι, είτε δεν ήθελαν, είτε δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν στην μάσα! Εθίστηκε η ελληνική κοινωνία να ταυτίζει την ανάπτυξη με την διαφθορά: πρέπει να «χαρίσουμε» το Ελληνικό για να έρθουν επενδυτές και θέσεις εργασίας. Αναρωτήθηκαν όσοι χρησιμοποιούν αυτό το επιχείρημα, πόσες εκατοντάδες επενδυτές έφυγαν από την Ελλάδα ή δεν θέλουν να πατήσουν το πόδι τους, επειδή ακριβώς δεν μπορούν ή δεν θέλουν να λειτουργήσουν σε αυτό το φαύλο πλαίσιο;

ΤΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑΣ

e-wikipedia.org

Δεν διαφέρει και πολύ από το φαγοπότι των δημοσίων έργων με την μοναδική διαφορά, ότι λόγω του «κατεπείγοντος» και του «μείζονος εθνικής σημασίας σκοπού» παραβιάστηκαν ακόμα και οι πενιχροί κανόνες και το σύνταγμα! Δισεκατομμύρια πετάχτηκαν σε χρυσοπληρωμένες και πολλές φορές άχρηστες υποδομές. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν ένα τεράστιο περιβαλλοντικό και οικονομικό έγκλημα ντυμένο με χλαμύδα αρχαιοελληνικής ψωροπερηφάνιας!

Ακόμα και σήμερα ακούμε τα παπαγαλάκια να μιλάνε για δύο Ελλάδες: την προκομμένη Ελλάδα της Ολυμπιάδας και την ανεπρόκοπη που οδηγήθηκε στην καταστροφή. Πρόκειται για δύο όψεις της ίδιας διαπλεκόμενης και διαφθαρμένης Ελλάδας, όπου ειδικά η όψη της Ολυμπιάδας ήταν η πιο ληστρική και εξαχρειωμένη!

ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Τα εξαπτέρυγα της διαφθοράς και της διαπλοκής εξακολουθούν να δηλητηριάζουν τους πολίτες με το παραμύθι μια οικονομικής ανάπτυξης που «εμποδίζεται» από την προστασία του περιβάλλοντος. Σήμερα στον Κυπαρισσιακό κόλπο αναπαράγονται δημοσιεύματα, ότι δήθεν η  χελώνα Caretta Caretta θα διώξει τους ανθρώπους. Αν αποδεχθούμε την λογική τους, με τόσες δεκαετίες άναρχης και ασύδοτης εκμετάλλευσης του περιβάλλοντος θα είχαμε γίνει Κροίσοι! Η πραγματικότητα είναι ότι η καταλήστευση των φυσικών πόρων, όχι μόνον δεν προάγει την ανάπτυξη, αλλά αντίθετα οδηγεί στην οικονομική κατάρρευση! Γιατί όμως στην Ελλάδα υπάρχει τόσο ισχυρή τάση για δαιμονοποίηση των περιβαλλοντικών κανόνων;

Η απάντηση είναι απλή: Το καθεστώς των διαπλεκόμενων «επιχειρηματιών» και διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών θέλει του περιβαλλοντικούς κανόνες να λειτουργούν «επιλεκτικά». Όταν ο «πελάτης» τους χτίσει την βίλλα ή το ξενοδοχείο μέσα στο δάσος ή πάνω στην θάλασσα, οι κανόνες ξεχνιούνται για να μην βλάψουμε την ανάπτυξη. Οι κανόνες ξαναγίνονται αυστηροί για τους κοινούς θνητούς που παλεύουν δεκαετίες να χτίσουν ένα σπίτι.

Βλέπουμε μάλιστα όσους μεγαλόσχημους πλήρωσαν κάτι παραπάνω για να αποχαρακτηριστεί από δασικό το δικό τους οικόπεδο, να καταγγέλλουν την δόμηση στο δάσος, γιατί φυσικά δεν θέλουν το καταπράσινο προάστιο τους να γίνει Κυψέλη!

Έτσι επί δεκαετίες οι κυβερνήσεις της διαφθοράς και της διαπλοκής απέφευγαν όπως ο διάολος το λιβάνι να οριοθετηθούν τα δάση, τα ρέματα και οι αιγιαλοί! Το σώμα επιθεωρητών περιβάλλοντος βρισκόταν στα όρια της ανυπαρξίας, λόγω υποστελέχωσης. Τέλος οι αποφάσεις έγκρισης περιβαλλοντικών όρων είναι δαιδαλώδεις γεγονός που επιτρέπει την πελατειακή εξάρτηση.

Αποτέλεσμα: Οι σοβαροί επιχειρηματίες αποφεύγουν την Ελλάδα, γιατί δεν θέλουν να μπλέξουν στα γρανάζια μιας νοσηρής πραγματικότητας, όπου όλα απαγορεύονται και όλα επιτρέπονται και περνάνε μήνες και χρόνια για να βγει μια περιβαλλοντική άδεια, χωρίς κανείς να είναι σίγουρος, ότι δεν θα υποστεί αθέμιτο πόλεμο από όσους έχουν πλάτες να λειτουργούν παράνομα και ατιμώρητα!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ  

•      Το πρόβλημα της διαφθοράς και την διαπλοκής δεν περιορίζεται σε κάποια λαμόγια που τα φάγανε. Δεν είναι μόνο τα χρήματα που έφυγαν στο εξωτερικό. Είναι ένα καρκίνωμα που σκοτώνει κάθε προοπτική υγιούς ανάπτυξης που σέβεται τον άνθρωπο, τους φυσικούς πόρους και τους νόμους.
•      Το πρόβλημα της διαφθοράς και της διαπλοκής είναι σύμφυτο με τον καπιταλισμό, όπως ισχυρίζεται το ΚΚΕ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να το πολεμήσουμε. Και οι κοινωνικές ανισότητες είναι σύμφυτες με τον καπιταλισμό, αλλά αυτό δεν εμποδίζει την διεκδίκηση εδώ και τώρα κοινωνικής και εργασιακής δικαιοσύνης. Είναι εξαιρετικά παράξενη η ανοχή που επιδεικνύει το ΚΚΕ στα φαινόμενα διαφθοράς και η ταύτιση όλων των επενδυτών με το καθεστώς διαπλοκής κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων και διεφθαρμένων πολιτικών που οδήγησαν την χώρα στην κατάρρευση.

Ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να απολογηθεί και να εξηγήσει την στάση του:

•             Διαφοροποιείται από τον πατέρα του και τον Κώστα Καραμανλή που κατονόμασαν την διαφθορά και την διαπλοκή ως μείζον πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας;
•              Τι απαντά στα παραπάνω γεγονότα που αποδεικνύουν ατράνταχτα τις καθοριστικές επιπτώσεις της διαφθοράς και της διαπλοκής στην οικονομία και την κοινωνία;

Προσωπικά επιμένω, ότι η μάχη ενάντια στην διαφθορά και την διαπλοκή είναι η μητέρα των μαχών. Για να μην νομίζουν οι αναγνώστριες και οι αναγνώστες, ότι ευκαιριακά συντάσσομαι με αυτή την άποψη, θυμίζω το άρθρο στο ιστολόγιο μου στις 11-7-15 με τίτλο «Χάθηκε η μάχη ή χάθηκε ο πόλεμος;». Ανέφερα τότε χαρακτηριστικά, ότι δεν έχει νόημα καμία σύγκρουση με τους θεσμούς εάν δεν νικηθούν οι εσωτερικοί εχθροί με πρώτο εχθρό «Το παλιό διεφθαρμένο καθεστώς».

Αν κερδηθεί η μάχη με το παλιό διεφθαρμένο καθεστώς, με τους ίδιους πενιχρούς πόρους θα γίνουν πολλαπλάσια δημόσια έργα. Η ιδιωτική πρωτοβουλία θα γλυτώσει από τα γρηγορόσημα και τις καθυστερήσεις και θα πολλαπλασιαστεί η παραγωγικότητα.

Αν χαθεί αυτή η μάχη η Ελλάδα είτε θα καταρρεύσει και θα γίνει βορά των όρνιων, είτε θα είναι διαρκώς όμηρος των δανειστών της ξεπουλώντας βαθμιαία τον εθνικό πλούτο.

Αυτή άλλωστε είναι η τεράστια διαφορά της κυβέρνησης Τσίπρα, από το παλαιό φαύλο καθεστώς:

·         Εκείνοι γέννησαν τα μνημόνια για να συντηρήσουν το φαύλο καθεστώς της διαφθοράς και της διαπλοκής και να χρεώσουν τα σπασμένα στους οικονομικά αδύναμους. Όπως ισχυρίζονται, εάν δεν υπήρχαν τα μνημόνια θα τα είχαν εφεύρει!

·         Η κυβέρνηση Τσίπρα εξαναγκάστηκε το καλοκαίρι να ψηφίσει μια υφεσιακή συμφωνία, μακριά από το πολιτικό της πρόγραμμα. Τότε είχα τονίσει ότι καμία μάχη δεν μπορεί  να κερδηθεί κόντρα στα ξένα συμφέροντα που θέλουν να αρπάξουν όλο τον πλούτο της χώρας αν δεν τελειώσουμε με τον εσωτερικό εχθρό και δεν ξεριζωθεί η διαφθορά και η διαπλοκή. Αυτή την δέσμευση πήραμε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου.  Σε αυτή την μάχη δεν υπάρχει καμία τρόικα που να μας υποχρεώνει να κάνουμε πίσω. Αυτό δεν σημαίνει ότι η μάχη είναι εύκολη. Είναι μία μάχη που πρέπει να δώσει όλη η ελληνική κοινωνία ενάντια σε έναν εχθρό ριζωμένο και στην πιο απόμερη γωνιά, και στην πιο ασήμαντη οικονομική δραστηριότητα! Είναι μια μάχη που πρέπει να δώσουμε για να γυρίσει σελίδα η Ελλάδα και να έχουν μέλλον τα παιδιά μας!

Ο κύριος Μητσοτάκης μας θύμισε στην Βουλή την αβυσσαλέα διαφορά μας: Στην μάχη ενάντια στην διαφθορά και την διαπλοκή θα τον έχουμε απέναντι μας!