Η ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΚΗΛΙΔΑ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ*

Από pixabay 

Οι δραματικές επιπτώσεις της πετρελαϊκής ρύπανσης είναι πασίγνωστες με πιο ενοχλητική, αλλά ασήμαντη, το «Ωχ! πάτησα πίσσα». Η σοβαρότερη καταστροφή είναι είτε αόρατη είτε κρυμμένη στον βυθό.

Η ζημία ήταν ανέκαθεν αντιστρόφως ανάλογη με την ενημέρωση των πολιτών. Οι πετρελαϊκοί κολοσσοί ξόδευαν δισεκατομμύρια για να μην «λερώνεται» ο μαύρος χρυσός. Το 2012, στο ναυάγιο του δεξαμενόπλοιου ΑΛΦΑ 1, στα ψιλά των ΜΜΕ αναφέρθηκε μικρή ελεγχόμενη διαρροή πετρελαίου. Η «μικρή ελεγχόμενη διαρροή» ήταν 400 περίπου τόνοι, που μόλυναν 40 χιλιόμετρα ακτών, από τον Ασπρόπυργο μέχρι το Μεγάλο Πεύκο. Μία καταστροφή ανάλογη με  αυτή του «Αγία Ζώνη ΙΙ».

Σημαίνουν άραγε τα πρόσφατα πρωτοσέλιδα αυξημένο ενδιαφέρον για το περιβάλλον; Δυστυχώς η πραγματικότητα διαφέρει:

• Κατ’ αρχάς, τώρα πληγώθηκε η «Αθηναϊκή Ριβιέρα». Με μία αυθαίρετη χωροταξία, η καθημερινή ρύπανση του ιερότερου ελληνικού κόλπου, του κόλπου της Ελευσίνας, δεν αποτελεί είδηση, ενώ οι στον Αστέρα θεωρούνται έγκλημα! Τα παραδοσιακά κόμματα θεωρούν την ρύπανση «αναγκαία προϋπόθεση» ευημερίας και οικονομικής ανάπτυξης, αρκεί να περιορίζεται στην Ελευσίνα και τον Ασπρόπυργο.
• Eπιπλέον, ευρισκόμενα σήμερα στην αντιπολίτευση, βρήκαν ευκαιρία να πλήξουν την κυβέρνηση.

Στον κόσμο των media, μόλις καθαρίσει η Αθηναϊκή Ριβιέρα, η αντιπολίτευση θα βρει άλλη αφορμή να ξιφουλκεί, και οι οικολόγοι μίας χρήσεως θα ξανακατηγορούν την οικολογία, ότι φρενάρει τις επενδύσεις.

Το περιβαλλοντικό όμως έγκλημα είναι διαρκές, όπως και οι απάτες που προσπαθούν να το κουκουλώσουν:

Απάτη πρώτη: «Για τη διαρροή φταίει η κυβέρνηση»

Η παρακμή των παρηκμασμένων

Αναδημοσίευση από άρθρο μου στην "Νέα Σελίδα" στις 19/9/17

εικόνα από GreenCarfuel

Ενόχλησε τον κύριο Πάσχο Μανδραβέλη η δήλωση μου ότι για την πετρελαϊκή ρύπανση φταίει η εξάρτηση από το πετρέλαιο και βγάζει τα ζοφερά συμπεράσματα του στο άρθρο του «Σε τροχιά παρακμής».

Γράφει λοιπόν: Όπως θα έλεγε και ο οικολόγος-υπουργός Γιάννης Τσιρώνης, πρέπει να αλλάξει η κοινωνία, να απεξαρτηθεί από το πετρέλαιο (δηλαδή να μην έχουμε αυτοκίνητα, βάρκες, πλοία, καλοριφέρ κ.λπ.) για να μπορούμε να κάνουμε μπάνιο στη Γλυφάδα.

Θυμίζει ο κύριος Μανδραβέλης τους αριστοκράτες-γαιοκτήμονες στην σειρά του BBC «ο πύργος του Ντάουντον» που αδυνατούσαν να αφομοιώσουν τις επαναστατικές αλλαγές της εποχής τους, την γυναικεία χειραφέτηση, την μισθωτή εργασία, τα εργασιακά δικαιώματα. Βλέποντας λοιπόν τον κόσμο τους να χάνεται, έβλεπαν παντού παρακμή. Πράγματι υπήρχε παρακμή, αλλά δεν παρήκμαζε η κοινωνία, αλλά ο κόσμος της φεουδαρχίας, ενώ αντίθετα ήκμαζε η αστική τάξη. Φυσικά οι γαιοκτήμονες ήταν αδύνατον να βιώσουν τη νέα πραγματικότητα. Από την δική τους οπτική, η δική τους παρακμή ταυτιζόταν με την παρακμή ολόκληρης της κοινωνίας.

Άρχοντες και υπηρέτες
Αναδημοσίευση από Dawnton Abbey/Netflix

Βέβαια η βρετανική αριστοκρατία είχε ένα μεγαλείο. Στηριζόταν σε δόξα αιώνων και σε κοινωνικές σταθερές που είχαν μείνει αμετάβλητες για πολλές γενιές. Η νοσταλγία λοιπόν της βρετανικής υπαίθρου και του κόσμου που χάθηκε με την αστική επανάσταση είναι σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένη και έχει εμπνεύσει δεκάδες λογοτεχνικά έργα. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και οι υπηρέτες των γαιοκτημόνων, συχνά αδυνατούσαν να  αντιμετωπίσουν την νέα πραγματικότητα της εργασιακής ελευθερίας και ανασφάλειας. Συνέβαινε λοιπόν οι υπηρέτες του πρίγκιπα, να είναι πιο πιστοί στην φεουδαρχία από τον ίδιο τον πρίγκιπα.

Αντίθετα η μετεμφυλιακή Ελλάδα δεν έχει να επιδείξει κανένα μεγαλείο:

·         Εκατομμύρια άνθρωποι εκόντες άκοντες εγκατέλειψαν την ύπαιθρο και τα παραδοσιακά τους επαγγέλματα. Είμαστε ίσως η μοναδική χώρα, όπου η έννοιες «χωριάτης, επαρχιώτης, τσοπάνος» εξευτελίστηκαν και έγιναν συνώνυμα της μειωμένης ευφυΐας. Η έννοια «παράδοση» που επί αιώνες ήταν ταυτόσημη της νεωτερικότητας ταυτίστηκε με την συντήρηση και την οπισθοδρόμηση.

·         Ο δοσιλογισμός και το «κοίτα την δουλειά σου» κυριάρχησαν στην κοινωνική ζωή.

Σχολάζουσες Γαίες: Ο Γίγαντας που κοιμάται

Πώς θα ξαναζωντανέψουμε την ύπαιθρο με χιλιάδες θέσεις εργασίας στην πρωτογενή παραγωγή

30 August 2017, 11:45

Αναδημοσίευση από 

Η μετεμφυλιακή ιστορία της Ελλάδας, είναι ιστορία εγκατάλειψης της υπαίθρου και της παραγωγικής μας κληρονομιάς.

Ο πληθυσμός των πόλεων με περισσότερους από 50.000 κατοίκους ξεπερνά πλέον τα 5,5 εκατομμύρια.

Τα δύο τρίτα της χώρα μας εγκαταλείφθηκαν.

Η πληθυσμιακή όμως εγκατάλειψη είναι μόνο η μία πλευρά.

Χειρότερη, κατά την γνώμη μου, είναι η εγκατάλειψη της παραγωγικής κληρονομιάς: Από την δεκαετία του 50, με μία άνευ προηγουμένου πολιτισμική προπαγάνδα, οι έννοιες «τσοπάνος», «αγρότης», «βλάχος», «χωριάτης», ταυτίστηκαν με την αγραμματοσύνη και την οπισθοδρόμηση.

Έγιναν συνώνυμα του πρωτογονισμού, του άξεστου, της αφέλειας και της κουτοπονηριάς.

Ο νέος άνθρωπος, που ήθελε να μορφωθεί, να οραματιστεί, να αναζητήσει την καινοτομία, δεν μπορούσε να είναι τσοπάνος, δεν μπορούσε να είναι χωριάτης.

Ενώ λοιπόν οι τσοπάνηδες της Ελβετίας ή της Αυστρίας της Γερμανίας ή της Ολλανδίας εκσυγχρονίζονταν και μπήκαν δυναμικά στον 21ο αιώνα, στην Ελλάδα τα επαγγέλματα αυτά ταυτίστηκαν με τα γηρατειά ή την έλλειψη φιλοδοξίας.

Το επαγγελματικό λοιπόν δυναμικό του πρωτογενούς τομέα δεν αδυνάτισε μόνο πληθυσμιακά, αλλά και ποιοτικά!

ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Η απαξίωση του ανθρώπινου δυναμικού υπήρξε καθοριστικός παράγοντας στην μη αξιοποίηση των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων: αντί να επενδυθούν στην ανταγωνιστικότητα και την καινοτομία, διοχετεύτηκαν κυρίως στην ψηφοθηρία του πελατειακού καθεστώτος.

Φτάσαμε σε ακραίες περιπτώσεις, να επιδοτείται έκταση με 10.000€, χωρίς να παράγει απολύτως τίποτα!

Μετά το 1989, η είσοδος στην ελεύθερη αγορά των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, με χαμηλά κόστη, αλλά πολύ υψηλή τεχνογνωσία, συντελεί στην ραγδαία μείωση του αγροτικού ΑΕΠ.

Τέλος η παγκοσμιοποίηση έφερε στην αγορά προϊόντα σε τιμές αδιανόητες για τον Έλληνα παραγωγό: Η τιμή του κατεψυγμένου χυμού που φτάνει από χώρες της Λατινικής Αμερικής, δεν καλύπτει ούτε τις αμοιβές για την συλλογή εσπεριδοειδών στην Ελλάδα.

Έτσι, σημαντικό ποσοστό καλλιεργήσιμης γης, ακόμα και δενδρωδών καλλιεργειών, εγκαταλείφθηκαν και σχολάζουν:

• Δημόσιες γαίες, και μοναστικά ή εκκλησιαστικά κτήματα, που παλιά παραχωρούνταν σε ακτήμονες, μένουν στα αζήτητα.

• Γη συνεταιρισμών υπό εκκαθάριση, μνημείων του πελατειακού καθεστώτος.

• Ιδιωτικές εκτάσεις, που οι σημερινές τιμές παραγωγού καθιστούν ασύμφορη την εκμετάλλευσή τους.

ΤΙ ΑΞΙΖΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΑΖΟΥΣΕΣ ΓΑΙΕΣ;

Η σχολάζουσα γεωργική γη είναι ένας γίγαντας αξίας πολλών δισεκατομμυρίων.