ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΟΙ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΟΙ

από el.wikipedia.org

Τα τελευταία 27 χρόνια η χώρα μας ταλανίζεται από μία σύγκρουση με ιστορικές ουρές, αλλά χωρίς πραγματικό νόημα. Ιστορικά ουδέποτε οι σλαβόφωνοι πληθυσμοί της Μακεδονίας πλην των Βουλγάρων, δεν είχαν οτιδήποτε να χωρίσουν με τους Έλληνες. Κατά τον μακεδονικό αγώνα, οι σλαβόφωνοι πληθυσμοί ενθαρρύνονταν από τον Παύλο Μελά να πολεμούν ενάντια στους Βούλγαρους, στο πλευρό των Ελλήνων[i].

από el.wikipedia.org

Εδώ έχουμε μία ιστορική ειρωνεία: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε το πολιτικό ανάστημα να τερματίσει μία σύγκρουση πολλών αιώνων με την Βουλγαρία. Ήταν η μόνη εθνότητα που αμφισβητούσε στο παρελθόν τη συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913, που διαμόρφωσε τα σημερινά σύνορα. Η Βουλγαρία το επιχείρησε ξανά κατά την γερμανική κατοχή, αλλά  η ήττα των ναζί επανέφερε τα σύνορα στην προπολεμική τους θέση. Μετά τον τερματισμό της ελληνοβουλγαρικής διένεξης, δεν υπήρχε αμφισβήτηση των συνόρων στην περιοχή, ούτε καμία αιτία για τριβές μεταξύ μακεδονικών πληθυσμών.

Μετά τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, στην τότε «Δημοκρατία της Μακεδονίας» επανέρχεται ο αλυτρωτισμός της μεγάλης σλαβόφωνης Μακεδονίας.

Δυστυχώς και στην Ελλάδα κάποιοι ανακαλύπτουν ότι «Η Μακεδονία είναι μόνο Ελληνική» και ότι δεν δικαιούται καμία άλλη εθνότητα να χρησιμοποιεί την λέξη «Μακεδονία» πλην των Ελλήνων.

Το επιχείρημα αυτό με όρους διεθνούς δικαίου είναι αβάσιμο και επικίνδυνο. Η εθνική συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των κρατών, διαμορφώθηκε αιώνες αργότερα από την εγκατάσταση σλαβόφωνων πληθυσμών στην Μακεδονία. Οι κάτοικοι Ευρώπης είναι κράμα εθνοτήτων που άλλοι ζούσαν στην ήπειρο εδώ και χιλιάδες χρόνια, όπως οι Κέλτες, και άλλοι εγκαταστάθηκαν πολύ αργότερα. Αυτό άλλωστε περιγράφει και η Πηνελόπη Δέλτα στα μυστικά του βάλτου:

'Ήταν ένα κράμα όλων των βαλκανικών εθνικοτήτων τότε η Μακεδονία. Έλληνες, Βούλγαροι, Ρουμούνοι, Σέρβοι, Αλβανοί, Χριστιανοί και Μουσουλμάνα, ζούσαν φύρδην-μίγδην κάτω από τον βαρύ ζυγό των Τούρκων.

Η γλώσσα τους ήταν –η ίδια, μακεδονίτικη, ένα κράμα και αυτή από σλαβικά και ελληνικά, ανακατωμένα με λέξεις τούρκικες.

Όπως και στα Βυζαντινά χρόνια, οι πληθυσμοί ήταν ανακατωμένοι τόσο, που δύσκολα χώριζες Έλληνα από Βούλγαρο - τις δύο φυλές που κυριαρχούσαν. Εθνι­κή συνείδηση είχαν την μακεδόνικη μονάχα. Όταν όμως οι Βούλγαροι κήρυξαν την εκκλησιαστική τους ανεξαρτησία, και αναγνωρίστηκε στην Κωνσταντινούπολη αρχηγός της βουλγάρικης εκκλησίας ο Έξαρχος αντί του Πατριάρχη, και όταν η σύνοδος του 1872 κήρυξε σχισματικούς τους Βουλγάρους, χωρίστηκε η Μακεδο­νία σε Πατριαρχικούς Έλληνες κι Εξαρχικούς Βούλγαρους, χωρίστηκαν και οι συ­ντοπίτες, οι συγχωρίτες - ακόμα και α οικογένειες."

Αλλά ας επιστρέψουμε στο παρόν.

Οι όψιμοι «Μακεδονομάχοι» κάνουν ένα πολύ ύπουλο χρονικό άλμα. Γράφουν ότι με την σημερινή συμφωνία εκχωρούνται τα ιερά και όσια του έθνους μας: Το όνομα Μακεδονία, η εθνότητα, η γλώσσα κ.λπ. Εξαπατούν ανερυθρίαστα τον ελληνικό λαό, γιατί όλα αυτά για τα οποία δήθεν κόπτονται έχουν ήδη εκχωρηθεί οριστικά και αμετάκλητα ήδη από το 1991 και νωρίτερα.