Κουφάρια της μη βιώσιμης ανάπτυξης |
Διαβάζοντας συχνά απόψεις επαϊόντων για την ελληνική
οικονομία νιώθω ότι, εάν έγραφαν έκθεση ιδεών, ο φιλόλογος θα τους είχε
μηδενίσει, ως …εκτός θέματος. Δημόσιο χρέος, χρηματιστήριο, διεθνείς αγορές,
ιδιωτικός δανεισμός εμπλέκονται σε ένα κουβάρι, που ο πολίτης νιώθει ανήμπορος
να κατανοήσει. Καταλαβαίνει όμως, ότι στην εποχή των παχιών αγελάδων δεν τα
«έφαγε μαζί με τον Πάγκαλο», ενώ στην κρίση χρεώθηκε την καταστροφή.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι αντιθέτως, στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς,
εστιάζουμε στην βιώσιμη παραγωγή: δηλαδή στην παραγωγή αγαθών με σεβασμό στον
άνθρωπο και το περιβάλλον. Παραγωγή με παρόν και μέλλον, χωρίς αρπαχτές που τις
πληρώσαμε εκ των υστέρων πολύ ακριβά!
Ας δούμε δύο επίκαιρα παραδείγματα
ΕΞΟΡΥΞΗ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ.
Κάποιοι επιμένουν ότι θα μας σώσουν τα πετρέλαια. Ωστόσο σε
συγκριτική μελέτη μου το 2012* αποδεικνύω ότι οι εξορύξεις δεν έκαναν
πλουσιότερη καμία χώρα. Εάν λοιπόν συνυπολογίσουμε και το κόστος της κλιματικής
αλλαγής, που η Τράπεζα της Ελλάδος και η Ακαδημία Αθηνών το υπολογίζουν για την
Ελλάδα σε 700 δις € μέχρι το 2100, τότε η εξόρυξη αποδεικνύεται καταστροφική.
Κάποιοι ελάχιστοι (κυρίως πολυεθνικές) θα κερδίσουν, φορτώνοντας σε εμάς και τα
παιδιά μας τις ζημιές. Το πετρέλαιο δεν είναι μονόδρομος. Με 6000€ μία σταβλική
εγκατάσταση μπορεί να απεξαρτηθεί από το πετρέλαιο και τη ΔΕΗ. Μία αντίστοιχου
κόστους ντιζελογεννήτρια απαιτεί σέρβις και πετρέλαιο.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΤΟΜΕΑ
Εγκατάλειψη/ξαναζωντάμεμα |
υπαίθρου: Αρχικά, το μετεμφυλιακό καθεστώς φοβόταν την αναβίωση του εμφυλίου. Ξεριζώθηκαν οι «χωριάτες» και γέμισαν τις μεγαλουπόλεις. Δυσφημίστηκαν οι παραδόσεις, τα τραγούδια, η δουλειά στην ύπαιθρο. Αργότερα ο ξεριζωμός συνεχίστηκε αφού έκλειναν σχολεία, δεν υπήρχαν νοσοκομεία,
Πώς όμως θα επιστρέψουν οι νέοι στα χωριά, όπου ένα
χρυσορυχείο κοιμάται;