Τα δάση μας έγιναν ξανά δραματικοί πρωταγωνιστές της
επικαιρότητας. Τα θυμόμαστε όταν πυρκαγιές κατατρώνε ανυπολόγιστο πλούτο, και
θριαμβολογούμε αν αποφύγουμε απώλειες ανθρώπων και περιουσιών.
Φέτος είχαμε και μία «ευνοϊκή» εξέλιξη: ο Πρωθυπουργός και
άλλοι πολιτικοί, στις γνωστές πασαρέλες με τα μανίκια σηκωμένα και φόντο τα
πυροσβεστικά αεροπλάνα, ανακάλυψαν την κλιματική αλλαγή, έστω και στα λόγια.
Ας θυμηθούμε ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της
Ελλάδος, η κλιματική κρίση θα κοστίσει μέχρι το 2100 περίπου 700 δις€, δηλαδή
ποσό διπλάσιο από το χρέος της χώρας.
Φταίει όμως μόνο η κλιματική κρίση για τις όλο και
μεγαλύτερες πυρκαγιές;
Η βασικότερη αιτία είναι η εγκατάλειψη. Τα δάση μας δεν
υλοτομούνται και δεν βόσκονται. Επί αιώνες αυτά τα βουνά εξέθρεφαν περισσότερα από
30.000.000 αιγοπρόβατα. Σήμερα είναι λιγότερα από 10.000.000. Το 2017,
υπογράψαμε με τον συνάδελφο μου Σωκράτη Φάμελλο μία εκκρεμότητα δεκαετιών: τα
διαχειριστικά σχέδια βόσκησης. Οι περιφέρειες οφείλουν τάχιστα να τα εκπονήσουν.
Όσο δεν υπάρχουν φυτοφάγα ζώα η τροφή μετατρέπεται σε …μπουρλότο.
Στην Ελλάδα η δασική οικονομία συνεισφέρει λιγότερο από 0,1%
του ΑΕΠ, ενώ σε χώρες με την μισή δασοκάλυψη συνεισφέρει 2%. Με τον νέο νόμο 4423/16
ενισχύσαμε τους δασικούς συνεταιρισμούς, ώστε να αποτελέσουν υγιείς και
βιώσιμες οικονομικές μονάδες. Μέχρι στιγμής δυστυχώς εισάγουμε πέλετς από την
Βουλγαρία.
