ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΥΕΛΙΞΙΑ: ΣΩΤΗΡΙΑ Ή ΠΛΗΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ;

Κεντρικό ζήτημα των τελευταίων ημερών είναι η θεσμοθέτηση της ευέλικτης εργασίας, …«εάν το θέλει ο εργαζόμενος», κατά την κυβερνητική διατύπωση.

Γελοιογραφία του Renfro 1915

Κατ’ αρχάς, οι τελευταίοι, που γνωρίζουν «τι θέλει ο εργαζόμενος», είναι τα κυβερνητικά στελέχη, ιδιαίτερα όσα δεν έχουν ποτέ εργαστεί ως μισθωτοί, ούτε έχουν απασχολήσει υπαλλήλους. Μάλλον ούτε γνωρίζουν ότι τα μνημόνια ΠΑΣΟΚ-ΝΔ  μείωσαν τις θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης από 4.225.700 το Δ’ τρίμηνο του 2009 σε 3.185.300 το Δ’ τρίμηνο του 2014. Δηλαδή, χάθηκαν πάνω από 1 εκατομμύριο θέσεις εργασίας, σε ενεργό πληθυσμό περίπου 5 εκατομμυρίων. Μιλάμε για κοινωνικό Αρμαγεδδώνα! Ανίκανοι να αντιληφθούν το έγκλημα τους, αναπαρήγαγαν το δυσφημιστικό αφήγημα για … «τεμπέληδες Έλληνες».

Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ανέκτησε πάνω από 400.000 θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης, φθάνοντας στις 3.594.500 το Β’ Τρίμηνο του 2019. Στο τέλος του 2020 οι θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης λιγόστεψαν ξανά σε 3.576.300[i].

Είτε λοιπόν φταίει ο κορωνοϊός, είτε η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία τους (που θεωρεί ότι όσο λιγοστεύουν οι θέσεις εργασίας τόσο πιο ανταγωνιστική γίνεται η οικονομία), οι θέσεις εργασίας στην Ελλάδα είναι τόσο δυσεύρετες, ώστε δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από τον ισχυρισμό ότι ο εργαζόμενος θα εργάζεται σε παράξενα ωράρια …. «επειδή το θέλει ο ίδιος».

Γιάννης Τσιρώνης: Σε ομηρία τα ζώα συντροφιάς και οι πολίτες

 Η εικόνα των ζώων συντροφιάς στην Ελλάδα είναι τραγική. Καθημερινό φαινόμενο, ζώα κακοποιημένα, πεινασμένα ή ακρωτηριασμένα σε τροχαία με ταυτόχρονα θύματα ακόμα και πολίτες.

Συχνά ζήσαμε με απόγνωση τον φρικτό θάνατο συντρόφων μας από φόλες. Αλλά και αντίστροφα εκατοντάδες συμπολίτες μας δαγκώνονται από σκυλιά. Κατά κανόνα, τα ζώα αμύνονται. Αυτό δεν σημαίνει, ότι το θύμα του δαγκώματος είχε κακές προθέσεις. Συνήθως ασυνείδητοι βλάπτουν ζώα, και αργότερα την πληρώνουν ανύποπτοι περαστικοί, που παραβίασαν αθέλητα τον ζωτικό τους χώρο.

Δήμοι και ηρωικοί εθελοντές μοιάζουν να αγωνίζονται ενάντια σε Λερναία Ύδρα. Ας αναλογιστούμε τα εξής:

• Η περισυλλογή αδέσποτου ζώου απαιτεί όχημα και εξειδικευμένο πολυμελές προσωπικό.

• Απαιτείται προσωρινή φιλοξενία για τσιπάρισμα, στείρωση, αποπαρασίτωση ή και θεραπεία. Η λεϊσμανίαση (Καλαζάρ), απαιτεί ακόμα και πολύμηνη φιλοξενία. Απαιτούνται κατάλληλοι χώροι, διατροφή, καθαριότητα, ιατρεία και χειρουργεία.

• 
  Στείρωση, αποπαρασίτωση, φαρμακευτική αγωγή, τσιπάρισμα και ολιγοήμερη διατροφή
  κοστίζουν από 70-120 ευρώ, χωρίς τα κόστη χώρων, εξοπλισμού και προσωπικού.

Μεγάλες φιλοζωικές οργανώσεις εκτιμούν ότι τα αδέσποτα ξεπερνούν τα 2 εκατομμύρια. Ακόμα και εάν οι δήμοι και οι εθελοντές μπορούσαν άμεσα να στειρώσουν τα μισά, αυτό θα κόστιζε περισσότερα από 100 εκατομμύρια €, αλλά στο μεταξύ γεννιούνται πολλαπλάσια ζώα, που στην πλειοψηφία τους θα βρουν φρικτό θάνατο.

Στα παραπάνω προστίθενται νέες εγκαταλείψεις: ζώων που δεν φερμάρουν, από ασυνείδητους κυνηγούς, είτε από βοσκούς ή από πολίτες επειδή τα βαρέθηκαν ή επειδή γέννησε η σκύλα τους και δεν θέλουν τα κουτάβια.

Η κατάσταση είναι ντροπιαστική αλλά κανείς δεν απολογείται. Αντίθετα περισσεύουν οι «εισαγγελείς» και οι «προστάτες».

Δύο τεράστιες πλειοψηφίες παραμένουν σιωπηλές και είναι οι αληθινοί όμηροι της αθλιότητας:

ΔΙΧΑΣΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ

 Την ώρα που ο κορωνοϊός καλπάζει, η κυβέρνηση, και τα μιντιακά λιβανιστήρια της, εξακολουθούν να αναπαράγουν το μύθευμα ότι «τα πάμε μια χαρά», με την μικρή υποσημείωση «καλύτερα από άλλες χώρες» μόνο που αυτές οι χώρες είναι όλο και λιγότερες.

Οι τραγικές αστοχίες της κυβερνητικής πολιτικής είναι συγκεκριμένες και δεν μπορούν πλέον να εξωραϊστούν:

• Το καλοκαίρι του 2020, μετέτρεψε την χώρα σε εστία κορωνοϊού, όπως αναφέρουν βρετανικές έρευνες, αφού δεν επέβαλε τεστ στους ξένους επισκέπτες.
• Δεν εξασφάλισε λεωφορεία και οδηγούς, ώστε να μην επικρατεί δολοφονικός συνωστισμός.
• Δεν εξασφάλισε έκτατους εκπαιδευτικούς και αίθουσες, ώστε να ανοίξουν με ασφάλεια τα σχολεία.
• Δεν επέβαλε υποχρεωτικά δωρεάν τεστ στο περιβάλλον του κάθε νέου κρούσματος, ώστε να σταματήσει η διασπορά του ιού.
• Δεν άνοιξε το συνοικιακό λιανεμπόριο, ανάσα για τον εμποράκο, αλλά και για τον πολίτη για να πάει με τα πόδια να αγοράσει παπούτσια, μία λάμπα ή ένα λαστιχάκι για το καζανάκι του που τρέχει.

Σπασμωδικές και αντικρουόμενες ανακοινώσεις και απαγορεύσεις διέλυσαν την εμπιστοσύνη του κόσμου στην πολιτεία.

Αποτέλεσμα: Βλέπουμε καθημερινά δύο Ελλάδες: