ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Είναι συνήθης παρανόηση, ότι η Πράσινη οικονομία αφορά στην προστασία της φύσης. Και μόνο ο τίτλος του τρέχοντος, οικονομικού προγράμματος της ΕΕ, «Green Deal», αίρει αυτή την παρανόηση.

Ποια είναι όμως η καινοτομία της Πράσινης οικονομίας; Απλά εσωτερικεύει κόστη που συνήθως παραβλέπονταν. Εάν, για παράδειγμα, μία οικονομική δραστηριότητα επιβαρύνει σημαντικά το οδικό δίκτυο, ποιος θα πληρώσει την αύξηση του κόστους μεταφορών;

Κατά την Πράσινη οικονομία, «περιβάλλον» μίας δραστηριότητας ορίζεται κάθε άλλη γειτονική φυσική ή ανθρωπογενής δραστηριότητα. Ένα διαλυτήριο αυτοκινήτων είναι οικολογική δραστηριότητα, αλλά ασύμβατη σε τουριστικό περιβάλλον.

Πριν 40 χρόνια, όσοι προειδοποιούσαμε για τις χωματερές θεωρούμασταν αιθεροβάμονες.

Καθυστερημένα και επώδυνα αποδείχθηκε, ότι το κόστος των χωματερών ξεπέρασε τα οφέλη της τακτικής «Παράγω-καταναλώνω-πετάω». Η Πράσινη οικονομία, χρεώνει το πρόβλημα σε όσους το προκαλούν, αρχή αυτονόητη πλέον σχεδόν από όλο το πολιτικό φάσμα. 

Δυστυχώς τα δύσκολα έπονται: 700 δις, μέχρι το 2100, θα κοστίσει στην Ελλάδα η κλιματική κρίση, σύμφωνα με την μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδος. Ποσόν διπλάσιο από το δυσβάσταχτο δημόσιο χρέος. Ποιος θα πληρώσει αυτό το κόστος; Οι

ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ

 Η μόνη απάντηση στις παγκόσμιες απειλές

Η πανδημία  Covid-19 έδειξε σκληρά το πόσο ευάλωτες είναι η κοινωνία  και η οικονομία. Ο Π.Ο.Υ. προειδοποιεί και για άλλες πανδημίες[i] λόγω της αλλαγής θερμοκρασίας και της εισβολής του ανθρώπου στην άγρια φύση.

Η κλιματική κρίση προκαλεί ήδη τεράστιες καταστροφές και θα κοστίσει στην Ελλάδα 700 δις μέχρι το 2100[ii], δηλαδή σχεδόν 9 δις ετησίως, ποσό πολλαπλάσιο του χρέους της χώρας. Πέρα από δηλώσεις, οι οικονομικές ελίτ δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη για να πληρώσουν τις καταστροφές που προκαλούν.

Η απροθυμία είναι αυτονόητη: Εάν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, που είναι υπεύθυνες για τις καταστροφές, κληθούν να τις πληρώσουν, θα χρεοκοπούσαν σε λίγες ώρες. Ακόμα χειρότερα: Ακόμα και εάν κάποιες χώρες φορολογήσουν τις ρυπογόνες δραστηριότητες, κανείς δεν εμποδίζει άλλες χώρες να τις καλοδέχονται. Κατά τη συνδιάσκεψη του Παρισιού (CoP21[iii]), συνομίλησα με ομολόγους μου υπουργούς από δεκάδες χώρες. Δεν άκουσα καμία αξιόπιστη λύση για αυτό το φαινόμενο (Carbon leakage[iv]).