ΣΧΕΔΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ

Οι Οικολόγοι Πράσινοι στην 19χρονη ιστορία μας, αισθανόμαστε δικαιωμένοι απέναντι στον ελληνικό λαό. Παρά τις μικρές μας δυνάμεις, κόντρα στο ρεύμα και στους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, καταδείξαμε τα οικονομικά-περιβαλλοντικά-κοινωνικά-χωροταξικά αδιέξοδα:

·         Πρώτοι προειδοποιήσαμε για την οικονομική, περιβαλλοντική και χωροταξική καταστροφή των Ολυμπιακών Αγώνων. Δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν οι χειρότερες προβλέψεις μας.

·         Πρώτοι οι Ευρωπαίοι Πράσινοι κατέθεσαμε ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης του 2008, το Green New Deal. Το σημερινό Green Deal της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, καθυστερημένα και αποσπασματικά υιοθετεί τις προτάσεις μας. Εάν είχε εφαρμοστεί η έκθεση του ευρωβουλευτή μας Sven Giegold για το ευρωομόλογο, που είχε γίνει δεκτή στο Ευρωκοινοβούλιο, η Ελλάδα θα είχε αποφύγει τα μνημόνια.

·         Πρώτοι μιλήσαμε για την κλιματική κρίση. Η έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος μας δικαιώνει εκτιμώντας σε 700 δις € την επιβάρυνση του ελληνικού λαού μέχρι το 2100.

·         Πρώτοι προειδοποιήσαμε για τα αδιέξοδα στην αγροτική παραγωγή. Η κατάρρευση των συνεταιρισμών, η συνεχιζόμενη εγκατάλειψη της υπαίθρου, η νιτρορύπανση, η εξάντληση των υδάτινων πόρων, δικαιώνουν τις χειρότερες προβλέψεις μας.

·         Πρώτοι επισημάναμε τους κινδύνους από την απώλεια της βιοποικιλότητας. Χρειάστηκε η τραγωδία της πανδημίας για να κτυπήσει καθυστερημένα συναγερμός.

·         Κατά της κρίσιμες ώρες της επικείμενης κατάρρευσης της Ελλάδας και του Grexit, παρά τις μικρές μας δυνάμεις, συμμετείχαμε στην κυβέρνηση που έβγαλε την χώρα από τα μνημόνια, ήρε το αδιέξοδο του Μακεδονικού και παρέδωσε μία χώρα καλύτερη από αυτή που παρέλαβε, σε όλα τα επίπεδα: οικονομία, κοινωνική δικαιοσύνη, διεθνή θέση της χώρας, περιβάλλον, προστασία μειονοτήτων. Παρά τις αδυναμίες, τα λάθη και κυρίως τις μεγάλες πολιτικές διαφορές ανάμεσα στα κόμματα που στήριξαν την κυβέρνηση, αποδείχθηκε περίτρανα ότι η χώρα μπορεί να προοδεύσει, εάν αποφύγει τον εναγκαλισμό διαπλεκόμενων συμφερόντων και διεφθαρμένων πολιτικών.

Όλα τα κόμματα υιοθετούν πράσινα οικονομικά εργαλεία, δυστυχώς αποσπασματικά και πυροσβεστικά. Η κοινωνία αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι οι προτάσεις μας δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ο μόνος δρόμος για μία κοινωνία ανθεκτική και δίκαιη και μία οικονομία βιώσιμη, που εξασφαλίζει ευημερία με σεβασμό του ανθρώπου και του περιβάλλοντος.

Δυστυχώς ο νεοφιλελευθερισμός εξακολουθεί να κυριαρχεί. Οι πολιτικές δυνάμεις που τον υπηρετούν, παρά την όποια πράσινη φρασεολογία, δεν θίγουν την απληστία των οικονομικών ελίτ και του μεγάλου κεφαλαίου. Η αλόγιστη κερδοσκοπία του χρηματοπιστωτικού τομέα επιβάλλει την αλόγιστη εξάντληση των φυσικών πόρων και την φτωχοποίηση των ανθρώπων. Οδηγούν τον πλανήτη και την ανθρωπότητα σε ένα σπιράλ εντεινόμενης αστάθειας, ενώ οι πράσινες εναλλακτικές πολιτικές εφαρμόζονται αποσπασματικά ως παυσίπονα, χωρίς αποφασιστική στροφή της οικονομίας σε βιώσιμη τροχιά.

Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΣΕ ΑΣΤΑΘΕΙΑ

Η πανδημία παραμένει αρνητικός πρωταγωνιστής. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποιεί για περισσότερες πανδημίες, λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας, της διείσδυσης σε παρθένες ζούγκλες και της τραγικής μείωσης της βιοποικιλότητας. Αποδείχθηκε με τραγικό τρόπο, πόσο χάρτινη είναι η άμυνα της ανθρωπότητας απέναντι σε σοβαρές απειλές. Κερδοσκοπικοί ανταγωνισμοί, κράτη προνομιούχα απέναντι σε κράτη παρίες, επέτρεψαν την διασπορά της νόσου, που όσο ενδημεί σε ανθρώπους θα παράγει νέες μεταλλάξεις, ενδεχόμενα πιο θανατηφόρες και ανθεκτικές στα εμβόλια. Η κυριαρχία της κερδοσκοπίας σε βάρος της παγκόσμιας συνεργασίας, τροφοδοτεί την καχυποψία και τη διάδοση αντιεπιστημονικών θεωριών συνομωσίας. Η αμφισβήτηση των θεσμών δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την μάχη ενάντια στον ιό.

Οι κερδοσκοπικοί ανταγωνισμοί μοιραία φέρνουν σε τροχιά σύγκρουσης τις ΗΠΑ με την Κίνα. Πρόσφατα ξεπέρασαν τα όρια της οικονομικής σύγκρουσης και κλιμακώνονται σε ψυχροπολεμικές λογικές. Η πρόσφατη συμφωνία  AUKUS πλήττει την παγκόσμια συνεργασία και την ειρήνη. Αντί για θεραπεία των πληγών της πανδημίας, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους επιλέγουν να επενδύσουν στον κατάφωρα αντιπαραγωγικό τομέα των στρατιωτικών εξοπλισμών.

Ταυτόχρονα το Αφγανιστάν εγκαταλείφθηκε στον σκοταδισμό των Ταλιμπάν. Η πρόβλεψη του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος το 2001, ότι η στρατιωτική επέμβαση στο Αφγανιστάν θα εκθρέψει τον σκοταδισμό δικαιώνεται πλήρως. Η εκδικητική στρατιωτική απάντηση για το έγκλημα των δίδυμων πύργων, ενίσχυσε τους Ταλιμπάν. Μετά από 20 χρόνια αιματοχυσίας, το Αφγανιστάν εγκαταλείπεται σε μία κατάσταση χειρότερη από αυτή που ήταν το 2001, γεννώντας ένα ακόμα αδιέξοδο όπως η τραγωδία της Συρίας και του Ιράκ

Οι εκλογές στις ΗΠΑ έγιναν σε κλίμα διχασμού, αλλά και σε άλλες περιοχές του πλανήτη φαίνεται να επικρατούν λογικές τραμπισμού, που αμφισβητούν τα δημοκρατικά κεκτημένα.

ΦΥΓΟΚΕΝΤΡΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Η πρόσφατη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Πολωνίας, είναι το βαρύτερο πλήγμα για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς μετά το Brexit. Είναι κοινό μυστικό ότι η δικαστική εξουσία στην Πολωνία έχει απωλέσει την ανεξαρτησία της, οπότε αυτή η απόφαση είναι πλήγμα και για τη δημοκρατία.

Οι ευθύνες των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων στην ΕΕ είναι βαριές. Ήδη από την οικονομική κρίση του 2008 επέλεξαν να διασώσουν τις τράπεζες και τις εθνικές τους οικονομίες σε βάρος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αυτές οι λογικές εξέθρεψαν τον ευρωσκεπτικισμό: Οι πλούσιες κοινωνίες παραπληροφορήθηκαν ότι κοπιάζουν για να … «ταΐζουν τεμπέληδες», ενώ οι φτωχότερες συνειδητοποίησαν ότι ενώ δούλευαν περισσότερο, εξαθλιώθηκαν για να εισάγουν τα προϊόντα των ισχυρών. Η «κοινή πορεία» εξετράπη σε αύξηση της άνισης κατανομής του πλούτου στα πλαίσια της ΕΕ.

Η αδυναμία κοινής εξωτερικής πολιτικής, ιδιαίτερα στο μεταναστευτικό, γέννησε αυτονομιστικά φαινόμενα: η αναβίωση του Βίσεγκραντ στην κεντρική Ευρώπη απειλεί την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Το ευρωπαϊκό κεκτημένο αρχίζει να γίνεται “à la carte”.

Οι πρόσφατες εκλογές στη Γερμανία, παρά την ικανοποίηση για την μεγάλη άνοδο της Πράσινης επιρροής, οδήγησαν σε ένα αντιφατικό αποτέλεσμα: το κλείσιμο του κύκλου της Μέρκελ, δεν οδηγεί σε μία σαφή εναλλακτική πορεία: Ούτε οι σοσιαλδημοκράτες έχουν σαφές στίγμα ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό, ούτε η ενδεχόμενα τρικομματική κυβέρνηση φαίνεται να έχει ξεκάθαρη κατεύθυνση προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Εν τέλει παρατηρείται στην πλειοψηφία των κρατών μελών μία έντονη αμφισβήτηση των κατεστημένων πολιτικών. Η ενίσχυση των Πράσινων κομμάτων αποτελεί την πιο αξιόπιστη απάντηση για να μην διοχετευτεί η αμφισβήτηση σε επικίνδυνα εθνικιστικά, ακόμα και νεοφασιστικά μορφώματα.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η ελληνική κυβέρνηση δυστυχώς αποδεικνύεται ανάξια να συνεχίσει τις πολιτικές εξυγίανσης που ξεκίνησε η προηγούμενη:

·         Με το «επιτελικό» κράτος επιβλήθηκε αυστηρός κομματικός έλεγχος στα υπουργεία. Αντί να  προχωρήσει η αποκομματικοποίηση της διοίκησης με τον αξιοκρατικό διορισμό γενικών γραμματέων, επιστρέψαμε στις πιο ζοφερές μέρες της κομματοκρατίας.

·         Επιστρέψαμε στις πολιτικές που οδήγησαν την χώρα στα μνημόνια: εκτίναξη του δανεισμού, απευθείας αναθέσεις, αδιαφάνεια, πελατειακή εξάρτηση των επιχειρήσεων.

Σε όλα τα στρατηγικά πεδία υπηρετούνται οι απαιτήσεις των οικονομικών ελίτ: Εργασιακός μεσαίωνας, κατάργηση των δασικών χαρτών, τεράστιο δώρο στα ιδιωτικά ΙΕΚ, που θα απορροφήσουν τους αποκλεισμένους από τα δημόσια ΑΕΙ.

Είναι θετικός ο προσανατολισμός του Ταμείου Ανάπτυξης και Ανθεκτικότητας στην Πράσινη και Ψηφιακή μετάβαση. Φαίνεται όμως, ότι στο εθνικό σχέδιο «Ελλάδα 2.0» η μεγάλη πλειοψηφία των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των ΜμΕ, αποκλείεται από τα κεφάλαια αυτά, και ιδιαίτερα επιχειρήσεις, που λόγω της πανδημίας απώλεσαν την πιστοληπτική τους ικανότητα και έχουν την πλέον επείγουσα ανάγκη.  Επιπλέον δεν εξασφαλίζεται γενναία ενίσχυση του κόσμου της εργασίας. Δυστυχώς η κυβέρνηση εγκλωβισμένη στις νεοφιλελεύθερες λογικές μάλλον δεν αντιλαμβάνεται ότι ο πραγματικός πολλαπλασιαστής για την ελληνική οικονομία θα ήταν να φθάσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα κεφάλαια στο ελληνικό νοικοκυριό, αντί να χρησιμοποιηθούν για αγορά εισαγόμενου εξοπλισμού.

Η κυβέρνηση που έκανε σημαία την ασφάλεια των πολιτών κατάφερε μόνο να αυξήσει την απαράδεκτη και περιττή αστυνομική βία κυρίως ενάντια σε νέους.  

Στην κρίσιμη μάχη της πανδημίας, η κυβέρνηση είχε αρχικά την πλήρη ανοχή της αντιπολίτευσης. Οι αντιφατικές αποφάσεις με αυστηρά lockdown την ίδια στιγμή που δεν ενισχύθηκαν τα ΜΜΜ και οι σχολικές αίθουσες, ούτε το Εθνικό Σύστημα Υγείας, οδήγησαν σε έκρηξη νεκρών στο τέλος του 2020, σε τεράστια υγειονομική κρίση και σε μαζική αμφισβήτηση των μέτρων. Το χειρότερο: Η αναξιοπιστία της πολιτείας οδήγησε σε αμφισβήτηση της ασφάλειας του εμβολίου με αποτέλεσμα, να γινόμαστε καθημερινά πρωταθλητές σε θανάτους. Δυστυχώς έχουμε ήδη ξεπεράσει σε νεκρούς την, αντίστοιχη σε πληθυσμό, Σουηδία, που απέφυγε τα  lockdown. Δηλαδή η θυσία ανθρώπων και επιχειρήσεων πήγε χαμένη.

Η μόνη έγνοια της κυβέρνησης είναι η εικόνα της, που διατηρείται ανέπαφη χάρη στην καθολική προστασία από τα συστημικά ΜΜΕ. Ούτε την εποχή της επάρατου χουντικής λογοκρισίας δεν είχαμε υποστεί τέτοια φιλοκυβερνητική προπαγάνδα. Δυστυχώς η προπαγάνδα δεν σβήνει φωτιές, δεν προστατεύει από πλημμύρες και φυσικά δεν πρόκειται να αποπληρώσει το διογκούμενο δημόσιο χρέος, που παραμένει βιώσιμο  χάρη στην πτώση των επιτοκίων της προηγούμενης κυβέρνησης.

Συμπερασματικά, η κυβέρνηση κινείται στον αντίποδα των βιώσιμων επιλογών. Ακόμα και η διακηρυγμένη επιλογή επίσπευσης της απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα, υπηρετείται από αλόγιστη εγκατάσταση μεγάλων αιολικών πάρκων σε περιοχές NATURA ή φωτοβολταϊκών σε παραγωγική αγροτική γη. Αυτές ο επιλογές, απουσία χωροταξικού σχεδιασμού, υπονομεύουν την αυτοπαραγωγή και τους ενεργειακούς συνεταιρισμούς, προκαλούν δικαιολογημένες αντιδράσεις και είναι αμφίβολο εάν θα οδηγήσουν σε μείωση του κόστους της ενέργειας.

Από την άλλη πλευρά, στο σύνολο της αντιπολίτευσης απουσιάζουν συνεκτικές βιώσιμες προτάσεις. Πρόσφατη δημοσκόπηση δείχνει ότι οι πολίτες αγνοούν τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης στην καθημερινότητα τους και κατέταξαν την κλιματική κρίση στις τελευταίες θέσεις των προβλημάτων που τους απασχολούν. Είναι συνολική ευθύνη του πολιτικού κόσμου το γεγονός ότι οι πολίτες δεν συνειδητοποιούν ότι το κόστος των καταστροφών είναι δικά τους χρήματα, που αποστερούνται από άλλους αναγκαίους τομείς. Τα 700 δις ευρώ που θα κοστίσει στην Ελλάδα η κλιματική κρίση μέχρι το 2100 είναι ποσό πολλαπλάσιο από το κόστος των μνημονίων. Θα αντέξουν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις μία αφαίμαξη περίπου 9 δις ετησίως; Όσο όμως αυτά τα κεφάλαια δεν εγγράφονται στον προϋπολογισμό το πρόβλημα διογκώνεται.

Η κλιματική κρίση παραμένει για τους πολίτες μία αφηρημένη έννοια, που την επικαλούνται οι πολιτικοί μετά από κάποια καταστροφή, για να αποφύγουν τις δικές τους ανεπάρκειες. Οι πολίτες δεν συνειδητοποιούν τις οικονομικές επιπτώσεις της στην καθημερινότητα τους. Οι πολιτικοί με την σειρά τους μεταθέτουν τις δύσκολες αποφάσεις στο μέλλον, με έναν στρουθοκαμηλισμό που θυμίζει την εικονική ευημερία που οδήγησε στα μνημόνια.

Η επανεμφάνιση των πληθωριστικών τάσεων και η αύξηση του κόστους της ενέργειας και των καταναλωτικών προϊόντων, είναι ουσιαστικά απόρροιες της πανδημίας και των υπόλοιπων επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και είναι σαφές ότι το κόστος τους δεν θα μπορέσει να «απορροφηθεί» από τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση στη ΔΕΘ. Η μεσαία τάξη στην οποία στήριξε την εκλογή του το κυβερνόν κόμμα, φτωχοποιείται και οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες οξύνονται.

Τέλος οφείλουμε να επισημάνουμε την ανοχή της κυβέρνησης σε φασίζουσες συμπεριφορές, όπως η πρόσφατη βία σε σχολεία.

Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Η Ελλάδα παραμένει σε μία περιοχή εντεινόμενης αστάθειας με δεδομένη την επιδίωξη της τουρκικής ηγεσίας να γίνει κέντρο επιρροής από την Κεντρική Ασία μέχρι την Αφρική. Επιρροής στηριγμένης στην στρατιωτική ισχύ και στην άφρονα εκμετάλλευση των εντάσεων.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι αισθανόμαστε δικαιωμένοι στην άρνηση μας για εξορύξεις υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο. Όταν η πλειοψηφία των πολιτικών κομμάτων, στην Ελλάδα και την Κύπρο, παρουσίαζαν τις συμφωνίες με πολυεθνικές ως ασπίδα ενάντια στην τουρκική προκλητικότητα, ήμασταν οι μόνοι που προειδοποιούσαμε για αύξηση των εντάσεων. Πρώτοι εξηγήσαμε ότι οι πετρελαϊκές πολυεθνικές παγκοσμίως ευνοούνται από τις στρατιωτικές εντάσεις και την λογική διαίρει και βασίλευε, αφού η γεωπολιτική αστάθεια τους επιτρέπει να συνάπτουν ευνοϊκότερα συμβόλαια για τα συμφέροντα τους. Πρώτοι τέλος επισημάναμε, ότι θα χρυσοπληρώσουμε πανάκριβους εξοπλισμούς πριν κερδίσουμε ψίχουλα από τα πετρέλαια.

Δεν έχουμε διαχρονική αντίθεση με συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας. Είμαστε ωστόσο έντονα επιφυλακτικοί όταν:

·         Οι συμφωνίες, όπως με τη Γαλλία, υπογράφονται επειδή η ελληνική πλευρά θα χρυσοπληρώσει αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού, χωρίς καν να εξασφαλίζει ότι έστω μέρος αυτού θα κατασκευαστεί στην Ελλάδα

·         Οι συμφωνίες, όπως με τις ΗΠΑ, στηρίζονται στην ευκαιριακή δυσαρέσκεια των ΗΠΑ με την σημερινή τουρκική ηγεσία, που δυστυχώς ξεχνιούνται όταν τα γεωπολιτικά συμφέροντα αλλάζουν. Ενώ η αμερικανική πλευρά  δεν αναλαμβάνει καμία ουσιαστική δέσμευση, η ελληνική παραχωρεί ζωτικό χώρο σε Κρήτη, Έβρο και ενδεχομένως νησιά του Αιγαίου. Φοβόμαστε ότι αυτή η ενδοτικότητα δεν εξυπηρετεί τον στρατηγικό στόχο να απαλλαγούμε από την τουρκική επιθετικότητα.

Η μόνη ισχυρή διαχρονικά ασπίδα ενάντια στην εντεινόμενη τουρκική προκλητικότητα, είναι οι οικονομικές συνεργασίες και η ενίσχυση των πολιτισμικών επαφών. Όσο περισσότερες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες στην Τουρκία αποκτούν δεσμούς με την Ελλάδα, τόσο δυσκολότερα η πολεμοκάπηλη ηγεσία της Τουρκίας θα δυσκολευτεί να πείσει τους Τούρκους πολίτες ότι έχουν οτιδήποτε να χωρίσουν με τους Έλληνες γείτονες τους. Μόνον έτσι θα γίνει κατανοητό ότι συμφέρον όλων είναι η ειρήνη, η συνεργασία και η μείωση των εξοπλιστικών δαπανών.

Στο ίδιο πνεύμα εποικοδομητικών σχέσεων με τους γείτονες, καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να κυρώσει άμεσα τα πρωτόκολλα που διασφαλίζουν τα ελληνικά συμφέροντα στη συμφωνία των Πρεσπών. Η ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων είναι ευνοϊκή για την Ελλάδα και πρέπει να ενισχυθεί, πάντα ωστόσο με σεβασμό στο ευρωπαϊκό κεκτημένο.

ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η απουσία ενός πράσινου κόμματος στην ελληνική Βουλή είναι φανερή. Οι Οικολόγοι Πράσινοι κάνουμε την αυτοκριτική μας για τις υποκειμενικές αδυναμίες που μειώνουν την πολιτική μας επιρροή και κρατούν τις προτάσεις μας στο περιθώριο.

Πρώτη μας προτεραιότητα οφείλει να είναι η  μονιμότερη επαφή με τους πολίτες και τις επαγγελματικές ομάδες ώστε να αντιληφθούν ότι οι πράσινες προτάσεις εξασφαλίζουν στην κοινωνία μια ουσιαστική ευημερία, και στην οικονομία και την παραγωγή βιωσιμότητα που δεν στηρίζεται στον δανεισμό ή σε πόρους κλεμμένους από τις επόμενες γενιές.

Σε αυτή την κατεύθυνση επιβεβαιώνουμε την απόφασή μας για αυτόνομη κάθοδο στις επερχόμενες εκλογές. Οι όποιες εκλογικές συνεργασίες θα γίνουν αποκλειστικά με τα παρακάτω κριτήρια:

·         Στο κέντρο βάρους του κοινού εκλογικού προγράμματος θα είναι οι πράσινες προτάσεις.

·         Η ταυτότητα των Οικολόγων Πράσινων θα είναι διακριτή.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι, ωριμότεροι από την κυβερνητική μας εμπειρία και εμπνεόμενοι από την αύξηση της διεθνούς επιρροής του παγκόσμιου πράσινου κινήματος, θα σταθούμε πλάι στον πολίτη και τον επαγγελματία με λύσεις άμεσα εφαρμόσιμες και όχι ευχολόγια για μια Ελλάδα βιώσιμη, ανθεκτική και ισχυρή, απέναντι στις παγκόσμιες προκλήσεις.

Γιάννης Τσιρώνης 20/10/2021

Ευχαριστώ θερμά για τις γόνιμες παρατηρήσεις τους:

Γαλλιροπούλου Σύλβια

Καραμέρο Γιώργο

Παρδάκη Κίκα

Τσιρώνη Νατάσσα