Τα παράπονα σας στον δήμαρχο

 

Όταν αποφάσισα να αποδεχθώ την πρόταση φίλων Οικολόγων Πράσινων να είμαι υποψήφιος δήμαρχος στον δήμο Αθηναίων είχα μία μακρόχρονη εικόνα για την πόλη που γεννήθηκα. Ωστόσο η σχέση μου με τους προηγούμενους και τον απερχόμενο δήμαρχο ήταν σημειακή: οι Οικολόγοι δεν είχαμε ποτέ εκλεγμένους δημοτικούς συμβούλους, οπότε ελάχιστες φορές μας δόθηκε ο λόγος για προβλήματα κάποιας γειτονιάς.

Η πιο χαρακτηριστική ήταν επί δημαρχίας Έβερτ, όταν οι Οικολόγοι της Αθήνας πρωτοστατήσαμε για να μην γίνει υπόγειο πάρκινγκ στον πεζόδρομο της Τοσίτσα. Τότε για πρώτη φορά αντιμετωπίσαμε τη αυταρχική προσέγγιση ενός δημάρχου-καίσαρα που δεν συζητά αλλά απλά ανακοινώνει τη βούληση του.

Μια άλλη χαρακτηριστική συνάντηση με έναν άλλον δήμαρχο-αφέντη ήταν με τον πιο μειλίχιο δήμαρχο Αβραμόπουλο, όταν δέχθηκε να συναντήσει την ηγεσία του ευρωπαϊκού πράσινου κόμματος. Είχαμε πάει να επισημάνουμε την καταστροφική για την πόλη και το λεκανοπέδιο επιλογή των Ολυμπιακών Αγώνων.

Με αφοπλιστική «ειλικρίνεια» ένιψε τας χείρας του ως νέος Πόντιος Πιλάτος με την εξής απλή εξήγηση: Κανένα ολυμπιακό έργο δεν γίνεται μέσα στα όρια της διοργανώτριας πόλης των Αθηνών και επομένως αυτός δεν έχει καμία αρμοδιότητα. Ισχυρίστηκε δηλαδή ότι ο λόγος του δεν μετράει και ότι έχει μηδενική επιρροή στις αποφάσεις. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι και επιρροή θα μπορούσε να έχει, εάν το επιθυμούσε, και το πολιτικό κεφάλαιο είχε να πιέσει καταστάσεις. Στην αντίθετη περίπτωση, εάν οι διοργανωτές αγνοούσαν την βούληση της διοργανώτριας πόλης ένας γενναίος δήμαρχος όφειλε να κάνει διάγγελμα στους Αθηναίους και να προειδοποιήσει ότι οι επιλογές των διοργανωτών θα βλάψουν την πόλη και τους Αθηναίους. Όφειλε να ενημερώσει την ΔΟΕ. Όφειλε να δημοσιοποιήσει τις ενστάσεις του. Αυτός όμως επέλεξε να είναι παρών στις παράτες και τις τελετές, αλλά απών στις ευθύνες.

Η τελευταία φορά που οι Οικολόγοι συναντηθήκαμε με τον δήμαρχο ήταν όταν στηρίξαμε τον κ. Καμίνη στην πρώτη του θητεία. Ήμουν παρών στην συνάντηση αυτή με την ηγεσία των Ευρωπαίων Πρασίνων και μάλιστα του προτάθηκε να μπει η Αθήνα στο δίκτυο Πράσινων πόλεων. Οι Οικολόγοι δήμαρχοι στην Ευρώπη έχουν αλλάξει ριζικά προς το καλύτερο τη ζωή των δημοτών και οι οικολογικές προτάσεις βελτιώνουν την ευημερία και την οικονομία των πόλεων. Με χαρά επιθυμούσαμε να μεταφέρουμε και στην Αθήνα την πολύτιμη αυτή εμπειρία. Από τότε δεν τον ξανάδαμε!

Ο δήμαρχος Καμίνης ήταν ίσως ο μοναδικός που όσο ήμουν αναπληρωτής υπουργός, ουδέποτε ζήτησε συνάντηση ή έστω και τηλεφωνική επικοινωνία. Συναντήθηκα περισσότερες από μία φορά με κάθε δήμαρχο όλων των άλλων μεγάλων πόλεων αλλά και των μικρότερων: Θεσσαλονίκης, Πάτρας, Λάρισας, Ηρακλείου, Καλαμάτας, Τρίπολης, Ιωαννίνων, Άργους, Σπάρτης κ.λπ. Δεν αναφέρω φυσικά τους δημάρχους της Ηλείας με τους οποίους λύσαμε το καυτό ζήτημα των σκουπιδιών και υπήρχαν περίοδοι που τους έβλεπα συχνότερα από τα παιδιά μου. Με πολλούς συναντήθηκα πάνω από 10 φορές και διοργανώσαμε και κοινές εκδηλώσεις με πολίτες για καυτά ζητήματα όπως τα αστικά απόβλητα, αλλά ούτε μία φορά με τον δήμαρχο Αθηναίων, που τα γραφεία μας απείχαν 15’ με το αυτοκίνητο.

Αν ένας δήμαρχος αδιαφορεί να συναντήσει έναν υπουργό για ζητήματα κοινής αρμοδιότητας, ας αναρωτηθούμε εάν συναντά απλούς πολίτες. Αυτή είναι η πρώτη ερώτηση που υποβάλω τις εβδομάδες αυτές του προεκλογικού μου αγώνα σε κάθε δημότη που συναντώ:

·         Πόσο στενή συνεργασία έχει ο δήμαρχος με τα επαγγελματικά επιμελητήρια της πόλης μας; Αρκεί όμως η συνεργασία με τα επιμελητήρια, ή ο δήμαρχος πρέπει να περπατά τακτικά στην πόλη και να συνομιλεί με τους επαγγελματίες;

·         Πόσους διαχειριστές πολυκατοικιών έχει συναντήσει; Πόσες φορές διοργάνωσε συνελεύσεις σε γειτονιές με τους ίδιους τους ενοίκους;

·        Μιλά συχνά με ποδηλάτες; Το ποδήλατο είναι σε όλες τις μεγαλουπόλεις το καλύτερο γιατρικό για την απαλλαγή από το ΙΧ. Πόσο συχνά συναντήθηκε ο δήμαρχος με όσους το χρησιμοποιούν τακτικά;

·         Μιλά ο δήμαρχος με τους χρήστες ναρκωτικών;

Η απάντηση είναι ότι η Αθήνα δεν έχει δήμαρχο. Δεν έχει δήμαρχο γιατί οι πολίτες δεν συνομιλούν με τον δήμαρχο.

Οι Αθηναίοι δεν μπορούν να πουν τα παράπονα τους στον δήμαρχο γιατί πιθανότατα δεν θα τον συναντήσουν ποτέ! Η δική τους γνώμη, η δική τους γνώση, η δική τους εμπειρία δεν θα ακουστεί ποτέ στα δημοτικά συμβούλια.

Κάποιοι λίγοι, πολύ τυχεροί, πολύ πεισματάρηδες, ή πολύ οργανωμένοι σε κάποια πρωτοβουλία στην οποία αφιερώνουν ελεύθερο χρόνο, μπορεί να καταφέρουν να φτάσουν σε ακρόαση στο δημοτικό συμβούλιο. Συνήθως όταν φτάσει η σειρά τους να μιλήσουν, ο δήμαρχος-καίσαρας που είναι πολυάσχολος θα έχει ήδη εγκαταλείψει την καρέκλα τους στο δημοτικό συμβούλιο και θα έχει αποσυρθεί σε κάποια κλειστή σύσκεψη.

Ωστόσο πιστεύω ακράδαντα ότι ο καλύτερος σύμβουλος ενός δημάρχου είναι οι ίδιοι οι δημότες. Έχουν την γνώση, την εμπειρία και την καθημερινή επαφή με το πρόβλημα. Κλείνω με μία βεβαιότητα: Η Αθήνα είναι ευλογημένη από την θέση, το κλίμα και την ιστορία της. Όταν οι Αθηναίοι θα μπορέσουν να «πουν τα παράπονα τους στον δήμαρχο» τότε αυτή η πόλη θα προκόψει.

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΠΟΛΙΣ, Απρίλιος 2019