ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η εκλογική νίκη της ΝΔ στηρίχθηκε κυρίως στην προσδοκία για ελάφρυνση της φορολογίας. Υπόσχεση σημαντική, γιατί ανέκαθεν η πιο άχαρη κυβερνητική δραστηριότητα είναι η είσπραξη φόρων. 

Η ΝΔ δεν είναι νεοφώτιστη. Έχει κυβερνήσει και υποτίθεται ότι γνωρίζει με ποια οικονομικά εργαλεία θα επιτύχει τον στόχο της.

Το πρώτο εργαλείο είναι να πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους να αποδεχθούν τη μείωση των πλεονασμάτων. Τα πλεονάσματα όμως δεν είναι αυθαίρετος αριθμός για να τον αλλάζουμε με βάση την πολιτική μας βούληση. Τα πλεονάσματα ισούνται με τα χρήματα που αφαιρούνται από την ελληνική οικονομία, για να εξοφλείται το τερατώδες χρέος που κληρονομήσαμε από το πελατειακό καθεστώς της ΝΔ/ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς το 2012 με το PSI πάψαμε να χρωστάμε στις τράπεζες και χρωστάμε στους ευρωπαϊκούς λαούς. Μακάρι η νέα κυβέρνηση να τους πείσει να μας χαριστούν, αλλά ας κρατάμε μικρό καλάθι.

Το δεύτερο εργαλείο είναι η μείωση των δημοσίων δαπανών, χωρίς απολύσεις και μειώσεις συντάξεων. Μακάρι η νέα κυβέρνηση να συνεχίσει τον δρόμο του νοικοκυρέματος. Από την άλλη όμως πλευρά, υπήρξαν μνημονιακές μειώσεις δαπανών που υπονομεύουν την ανάπτυξη, όπως η δραματική μείωση κτηνιάτρων. Η έλλειψη κτηνιάτρων απειλεί το σύνολο της ζωικής μας παραγωγής, σε ενδεχόμενη επιδημία προερχόμενη από την Τουρκία. Αντίστοιχα δραματική είναι η μείωση των επιθεωρητών περιβάλλοντος, δόμησης και των ελέγχων για παράνομες ελληνοποιήσεις γάλακτος. Τέτοιες ελλείψεις αποτρέπουν τους σοβαρούς επενδυτές ή, ακόμα χειρότερα, απειλούν με κλείσιμο υγιείς επιχειρήσεις.

Η ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

Εάν ένας ανθρωπογεωγράφος, μη γνωρίζοντας την Ελλάδα, έβλεπε το χάρτη της Aιτωλοακαρνανίας, θα ήταν βέβαιος ότι είναι η πλουσιότερη περιοχή της χώρας μας. 

Ο Αχελώος, η λιμνοθάλασσες του Μεσολογγίου και του Αμβρακικού, οι λίμνες με μαγευτικά χωριά όπως το Μπαμπαλιό, οι εύφορες πεδιάδες και τα βουνά της ορεινής Ναυπακτίας βρίσκονται κοντά στην Πάτρα, το πιο στρατηγικό λιμάνι στα δυτικά της χώρας μας.

Δυστυχώς, η Αιτωλοακαρνανία ανήκει στις φτωχότερες περιοχές. Με αγροτική προστιθέμενη αξία στα 270€/στρέμμα, οι αγρότες της περιοχής  βρίσκονται στο όριο της επιβίωσης. Στο άνυδρο Ισραήλ η απόδοση ξεπερνά τα 1200€/στρέμμα. Μικροκομματικά επιχειρήματα αποπροσανατολίζουν τη συζήτηση, όπως το εάν φταίει το ασφαλιστικό και το φορολογικό, όταν το 95% των αγροτών είχαν λιγότερα βάρη με το καινούργιο σύστημα.

Τα προβλήματα είναι διαχρονικά και δεν προσφέρονται για κομματική εκμετάλλευση. Από το 1991 μέχρι το 2001 ο αγροτικός τζίρος έπεσε από το 12,5% στο 5,2% του εθνικού ΑΕΠ και κατρακύλησε ακόμα και στο 2,55% το 2011. Δηλαδή την ίδια εποχή που στα αστικά κέντρα κυκλοφορούσε το αφήγημα των «προνομιούχων» αγροτών, οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις μαράζωναν από τον άγριο ανταγωνισμό των φτηνιάρικων εισαγωγών.

Στην Ελλάδα, επαναπαυθήκαμε στην υψηλή ποιότητα των προϊόντων μας, αλλά τα παιδιά εγκατέλειψαν τη δύσκολη ζωή του αγρότη. Η μεγάλη ηλικία των παραγωγών σε συνδυασμό με το πελατειακό κράτος και την έλλειψη στρατηγικής, άφησαν τα προϊόντα μας μακριά από τα ευρωπαϊκά ράφια.Ακόμα και οι τουρίστες της χώρας μας καταναλώνουν μόνο 17% ελληνικά προϊόντα, όταν στην Ιταλία η κατανάλωση ιταλικών προϊόντων ξεπερνά το 70%. Ιταλός εισαγωγέας ελληνικών προϊόντων είπε πρόσφατα σε διεθνές συνέδριο στη Θεσσαλονίκη: Παράγετε Φεράρι και πουλάτε Φίατ!!!