Η ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

Εάν ένας ανθρωπογεωγράφος, μη γνωρίζοντας την Ελλάδα, έβλεπε το χάρτη της Aιτωλοακαρνανίας, θα ήταν βέβαιος ότι είναι η πλουσιότερη περιοχή της χώρας μας. 

Ο Αχελώος, η λιμνοθάλασσες του Μεσολογγίου και του Αμβρακικού, οι λίμνες με μαγευτικά χωριά όπως το Μπαμπαλιό, οι εύφορες πεδιάδες και τα βουνά της ορεινής Ναυπακτίας βρίσκονται κοντά στην Πάτρα, το πιο στρατηγικό λιμάνι στα δυτικά της χώρας μας.

Δυστυχώς, η Αιτωλοακαρνανία ανήκει στις φτωχότερες περιοχές. Με αγροτική προστιθέμενη αξία στα 270€/στρέμμα, οι αγρότες της περιοχής  βρίσκονται στο όριο της επιβίωσης. Στο άνυδρο Ισραήλ η απόδοση ξεπερνά τα 1200€/στρέμμα. Μικροκομματικά επιχειρήματα αποπροσανατολίζουν τη συζήτηση, όπως το εάν φταίει το ασφαλιστικό και το φορολογικό, όταν το 95% των αγροτών είχαν λιγότερα βάρη με το καινούργιο σύστημα.

Τα προβλήματα είναι διαχρονικά και δεν προσφέρονται για κομματική εκμετάλλευση. Από το 1991 μέχρι το 2001 ο αγροτικός τζίρος έπεσε από το 12,5% στο 5,2% του εθνικού ΑΕΠ και κατρακύλησε ακόμα και στο 2,55% το 2011. Δηλαδή την ίδια εποχή που στα αστικά κέντρα κυκλοφορούσε το αφήγημα των «προνομιούχων» αγροτών, οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις μαράζωναν από τον άγριο ανταγωνισμό των φτηνιάρικων εισαγωγών.

Στην Ελλάδα, επαναπαυθήκαμε στην υψηλή ποιότητα των προϊόντων μας, αλλά τα παιδιά εγκατέλειψαν τη δύσκολη ζωή του αγρότη. Η μεγάλη ηλικία των παραγωγών σε συνδυασμό με το πελατειακό κράτος και την έλλειψη στρατηγικής, άφησαν τα προϊόντα μας μακριά από τα ευρωπαϊκά ράφια.Ακόμα και οι τουρίστες της χώρας μας καταναλώνουν μόνο 17% ελληνικά προϊόντα, όταν στην Ιταλία η κατανάλωση ιταλικών προϊόντων ξεπερνά το 70%. Ιταλός εισαγωγέας ελληνικών προϊόντων είπε πρόσφατα σε διεθνές συνέδριο στη Θεσσαλονίκη: Παράγετε Φεράρι και πουλάτε Φίατ!!!

Ωστόσο, σήμερα η Ελλάδα ξεπερνά την περίοδο της χρεοκοπίας και παίρνει ξανά την τύχη της στα χέρια της. Χωρίς τη μέγγενη των μνημονίων, οφείλουμε να αξιοποιήσουμε τις τεράστιες δυνατότητες. Οι πράσινες οικολογικές προτάσεις μπορούν να απογειώσουν τον αγροτικό τομέα και επομένως και τη βιομηχανική παραγωγή τροφίμων. 

Ας αναφέρουμε ενδεικτικά:

• Είναι επιτακτικό να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της άρδευσης με αειφορικό τρόπο και όχι με φαραωνικά έργα, όπως η εκτροπή του Αχελώου. Λόγω κλιματικής αλλαγής, η εκτροπή θα σκότωνε τον κάμπο και τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου. Οι νέες οικολογικές τεχνολογίες αρδεύουν 10πλάσιες εκτάσεις, μόνο με την εξοικονόμηση νερού.

• Οι ενεργειακοί συνεταιρισμοί που θέσπισε η κυβέρνηση μας μπορούν να μετατρέψουν τους αγρότες σε παραγωγούς ενέργειας. Αντί να χρωστάνε εκατομμύρια στη ΔΕΗ, μπορούν να έχουν ρεύμα μηδενικού κόστους ή ακόμα και να έχουν κέρδος.

• Το νέο θεσμικό πλαίσιο για τις λιμνοθάλασσες απαλλάσσει τους ψαράδες από την πελατειακή ομηρία και τους δίνει τη δυνατότητα να επενδύσουν σε υποδομές. Εκκρεμεί φυσικά η συντήρηση των υφιστάμενων υποδομών από την πολιτεία.

• Τα διαχειριστικά σχέδια βόσκησης απογειώνουν την κτηνοτροφία γιατί ελαχιστοποιούν το κόστος εισαγόμενων ζωοτροφών, ενώ ταυτόχρονα προστατεύουν τις δασικές μας περιοχές από την ερήμωση.

• Ο τουρισμός πρέπει να στηριχθεί στο συνδυασμό βουνό-θάλασσα-παραδοσιακή κουζίνα, που είναι ιδανικός στην Αιτωλοακαρνανία.

Αρκετοί με ρωτάνε γιατί επέλεξα να διεκδικήσω την εκλογή μου στην Αιτωλοακαρνανία, όπου δεν έχω συγγενικές ρίζες. Η απάντηση είναι απλή: Εδώ και δεκαετίες, οι Οικολόγοι Πράσινοι λέμε ότι η ελληνική κρίση οφείλεται στην εγκατάλειψη της υπαίθρου.

Πρέπει λοιπόν να επιστρέψουμε εδώ που θα ξεκινήσει μια παραγωγική  ανασυγκρότηση, με καινοτομία, που θα σέβεται τον άνθρωπο, το περιβάλλον και την παράδοση. Πρέπει να εκπροσωπήσουμε τους ανθρώπους που θα οικοδομήσουν το νέο μέλλον της Ελλάδας.

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα KontraNews (30.06.2019)