ΕΛΛΗΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους επιμένουν, ότι η ιδιώτευση και ο ωχαδερφισμός είναι εγγενή χαρακτηριστικά της …ράτσας μας και ότι αυτός ο τόπος δεν θα αλλάξει ποτέ!

Οι παράλληλες ιστορίες δύο απλών ανθρώπων.

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ

Η ιστορία του Αντώνη, περιγράφεται στο βιβλίο του ΙάκωβουΚαμπανέλη «Μαουτχάουζεν». Ο Μίκης Θεοδωράκης τραγούδησε την ιστορία σε στίχους του ίδιου του Καμπανέλη:

Η σκάλα του Wiener Graben

Ο Αντώνης, κρατούμενος στο Μαουτχάουζεν, έπεσε σε δυσμένεια των δεσμοφυλάκων και «μετατέθηκε» στο «λατομείο» Wiener Graben. Η εργασία στο λατομείο ήταν απλή: Οι κρατούμενοι κατέβαιναν τα 186 σκαλιά και έπαιρναν ένα αγκωνάρι, το οποίο ήταν υποχρεωμένοι να ανεβάσουν τρέχοντας στην σκάλα. Στην συνέχεια ξανακατέβαιναν και αυτό συνεχίζονταν μέχρι το βράδυ. Όποιος κοντοστέκονταν εκτελούνταν επί τόπου. Αν μόνο ένας στους 12 κρατούμενους του Μαουτχάουζεν, επέζησε μέχρι την απελευθέρωση, ειδικότερα η εργασία στο Wiener Graben ισοδυναμούσε με εκτέλεση. Ήταν σχεδόν αδύνατον να αντεπεξέλθουν οι κακοσιτισμένοι και ρακένδυτοι κρατούμενοι στο σισύφειο μαρτύριο. Μία μέρα ο Αντώνης την ώρα που ανηφόριζε την σκάλα ακούει ένα παρακάλι: Ένας Εβραίος δίπλα του αδυνατούσε να συνεχίσει! Ο Αντώνης τον πλησίασε και έπιασε την πέτρα του Εβραίου, μαζί με την δική του και συνέχισαν να ανεβαίνουν μαζί.

ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΚΟΥΝΑΝΗΣ Γιατί είμαι υποφήφιος με τους Οικολόγους Πράσινους

Στο Γαλάτσι μας σήμερα, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ θα πρέπει να παλέψουμε όλοι μαζί, για να γίνει ακόμη καλύτερο/ρη για να μπορέσουν οι νεότεροι να ζήσουν πιο ανθρώπινα, οι ΑΠΟΜΑΧΟΙ της ΖΩΗΣ και οι ΕΥΠΑΘΕΙΣ ΟΜΑΔΕΣ, να ζήσουν τα υπόλοιπα χρόνια τους με αξιοπρέπεια. Όμως καίριο σκοπό έχουμε πάνω απ' όλα την ανάδειξη των αξιών που είχαμε την τύχη να βιώσουμε, αλλά και την αφύπνιση όλων μας από το λήθαργο για ν' αρχίσουμε να νοιαζόμαστε ΚΑΙ για το διπλανό μας.

Αυτό που γίνεται σήμερα να συνθλίβεται ο συνάνθρωπος και όλα να ξεπουλιούνται στο βωμό του χρήματος είναι άκρως απαράδεκτο !!! Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη ΑΝΘΡΩΠΟΙ που ενδιαφέρονται για τους (ΑΟΡΑΤΟΥΣ αυτούς ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ) κατ' άλλους. Χρειάζονται μεγάλες τομές για να ζουν με αξιοπρέπεια, όλες οι κοινωνικές ομάδες μα και οι δικοί τους που τραβούν μεγάλο σταυρό στο δικό τους Γολγοθά . Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να φτιαχτούν για τους άπορους, μοναχικούς, για τους ΓΕΡΟΝΤΕΣ, αλλά και όλες τις ΕΥΠΑΘΕΙΣ ΟΜΑΔΕΣ, ΚΕΝΤΡΑ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ (ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΞΕΝΩΝΕΣ )

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΚΑΘΑΡΑ

by hotblack

Ήμουν παιδάκι, όταν, στα «Παραμύθια της θείας Λένας», διάβασα το εξής παραμύθι (συνοπτικά): όταν ο Θεός αποφάσισε να φτιάξει τη Γη, έκανε πρώτα μια μακέτα, όπου έβαλε τα πάντα σε μικρογραφία (βουνά, θάλασσες, δάση, κλπ). Όταν έφτιαξε τον κόσμο, λυπήθηκε να πετάξει τη μακέτα και την έβαλε πάνω στη γη, σε μια γωνιά. Και την ονόμασε Ελλάδα.

Δεν φημίζομαι για τη μνήμη μου, και το παραμύθι αυτό το ξέχασα μαζί με τόσα άλλα που άκουσα μικρή. Μου ξανάρθε στο νου όταν μεγάλη ταξίδεψα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Και κατάλαβα γιατί η θεία Λένα έγραψε αυτό το παραμύθι. Γιατί είναι γεγονός ότι η μικρή Ελλάδα διαθέτει μια ποικιλία τοπίων που δεν έχω δει αλλού. Μια εξαιρετικά πλούσια πανίδα και χλωρίδα. Και τα προϊόντα της είναι το ίδιο ποικίλα και εξαιρετικά: λάδι, ελιές, τυριά, κρασιά, αλλαντικά, λαχανικά, αρωματικά χόρτα, σιτηρά, εσπεριδοειδή και άλλα. Δεν είναι τυχαίο ότι η κουζίνα μας είναι τόσο πλούσια σε αρώματα και γεύσεις, που έχουμε τόσες συνταγές.

by kconors

by Karpati

Όμως η Ελλάδα έχει και άλλο πλούτο, την ιστορία της. Και δεν μιλώ μόνο για την αρχαία Ελλάδα, αλλά για όλη την ιστορία της. Όσοι έζησαν εδώ άφησαν κάτι: προϊστορικοί οικισμοί, ακροπόλεις, τάφοι, κάστρα, παλάτια, υδραγωγεία, ναοί, βυζαντινές εκκλησιές, τζαμιά, θέατρα, η Ελλάδα βρίθει μνημείων.

Καθαρίζουμε την πόλη μας χωρίς χορηγούς επικοινωνίας.

Η συνεισφορά των ΜΜΕ στις κοινωνικές δράσεις είναι πάντα καλόδεχτη. Ωστόσο θα ήταν λάθος να πιστεύουμε, ότι ενεργοί πολίτες, είναι μόνο όσοι ανταποκρίνονται στα καλέσματα ραδιοσταθμών, ή ότι χωρίς την κάλυψη των ΜΜΕ είναι αδύνατον να πετύχει μία δράση. 
   Ο σύλλογος Ώρα για Δράση είναι μία παρέα νέων παιδιών (που ανάμεσα τους νιώθουμε και εμείς νέοι), που χωρίς πολλές φανφάρες πρωτοστατεί στην προστασία του Υμηττού, και της παραλίας Γλυφάδας. Δεκάδες πολίτες ανταποκρίνονται στις δράσεις δενδροφύτευσης, ποτίσματος και καθαρισμού από σκουπίδια.

Σήμερα μαζέψαμε τα σκουπίδια από τον χώρο που αναδασώθηκε τον χειμώνα στον Υμηττό και στην συνέχεια κατεβήκαμε στην παραλία, όπου σε συνεργασία με το Μεσογειακό Σύνδεσμο για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας MEDASSET και τη ΜΚΟ Υδροναύτες, την ώρα που καθαρίζαμε την αμμουδιά εθελοντές δύτες καθάριζαν τον βυθό.


 Παρά την αισιοδοξία που γεννά η όμορφη παρέα, που διασκεδάζει καθαρίζοντας την πόλη μας, δεν παύω να αναρωτιέμαι, γιατί ένας άλλος νέος άνθρωπος, που φιλιέται στην αμμουδιά το Σαββατόβραδο, ή χαζεύει το υπέροχο δειλινό από τον Υμηττό, θα πρέπει να αφήσει πίσω του το κουτάκι της μπύρας, αποτσίγαρα ή προφυλακτικά. Είμαι σίγουρος ότι ο ίδιος θα αγανακτήσει, όταν ξαπλώνοντας στην άμμο κάτσει άθελα του στα σκουπίδια του προηγούμενου.
Νιώθω, ότι η μοίρα αυτού του τόπου θα αλλάξει, όταν νιώσουμε ότι ο δημόσιος χώρος δεν είναι λιγότερο δικός μας από το ίδιο μας το σπίτι

ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ: Μέρος της λύσης ή αιτία του προβλήματος;

Για τα ναρκωτικά έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες. Παραδόξως όσα περισσότερα έχουν γραφτεί,  άλλες τόσες παρεξηγήσεις και παραπληροφόρηση διαδίδονται στην μεγάλη μερίδα πληθυσμού. Παρεξηγήσεις, που αφήνουν απροστάτευτους κυρίως τους νέους μας απέναντι στους σοβαρούς κινδύνους.

Ας ξεκινήσουμε από την ίδια την λέξη ναρκωτικά: Η λέξη ορθά αναφέρεται στα παράγωγα του οπίου, όπως η μορφίνη, η ηρωίνη και κωδεΐνη. Ωστόσο, κάκιστα αναφέρεται στο σύνολο των ψυχοτρόπων φαρμάκων, δηλαδή των ουσιών, που επηρεάζουν τις ψυχικές και νευρολογικές μας λειτουργίες. Διεγερτικά, όπως η κοκαΐνη και ο καφές, παραισθησιογόνα όπως το LSD, αλλά και ηρεμιστικά, υπνωτικά, αγχολυτικά, που κυκλοφορούν σήμερα στο εμπόριο, παρουσιάζουν τεράστια ποικιλία σε φαρμακολογική δράση, επικινδυνότητα, και παρενέργειες.

Ο πρώτος μύθος αφορά το γεγονός, ότι οι παράνομες ουσίες είναι επικίνδυνες για την υγεία, ενώ οι νόμιμες όχι. Πολλές παράνομες ουσίες εμφανίζουν πολύ χαμηλότερο βαθμό επικινδυνότητας από πολλές νόμιμες. Από όλα τα ψυχοτρόπα, τον μεγαλύτερο κίνδυνο οξείας ή μακροχρόνιας τοξικότητας τον παρουσιάζει το αλκοόλ, που δυστυχώς στην χώρα μας πουλιέται στα περίπτερα.

Από topnews.in

Ένας δεύτερος μύθος αφορά την «εξάρτηση», που συχνά συγχέεται με τον «εθισμό». Είναι μύθος, ότι όλα τα παράνομα «ναρκωτικά» προκαλούν εξάρτηση. Σοβαρή εξάρτηση προκαλούν η μορφίνη και η ηρωίνη, ενώ την πρωτοκαθεδρία σε εξαρτησιογόνο δράση έχει πάλι το …νόμιμο αλκοόλ, και αρκετά νόμιμα υπνωτικά. Ωστόσο αυτή η σύγχυση στέλνει τα παιδιά μας στα νύχια των εμπόρων. Γιατί πολλά παιδιά υποβάλλονται στην αυθυποβολή, ότι αφού δοκίμασαν μία φορά χασίς, η τοξικοεξάρτηση γίνεται μονόδρομος. Λες και όποιος πίνει ένα ποτήρι αλκοόλ, ή έστω μεθύσει μία φορά, θα γίνει αλκοολικός, ή όποιος κάνει μία ένεση μορφίνης μετά από κάποιο χειρουργείο, θα γίνει μορφινομανής. Η εξάρτηση είναι ένας τρομακτικός κίνδυνος, αλλά πρέπει να παρηγορήσουμε τα παιδιά μας εξηγώντας, ότι ένα παραστράτημα δεν οδηγεί στην καταστροφή.  Η περισσότερες ουσίες άλλωστε δεν προκαλούν εξάρτηση ούτε σύνδρομο στέρησης.

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ! Να τους σκοτώσουμε ή να τους διώξουμε;

Φυλάκιο κέντρο κράτησης μεταναστών
από Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα

Διαμάχη έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε ΛΑΟΣ και Χρυσή Αυγή για τον τρόπο αντιμετώπισης των μεταναστών:

Ο ΛΑ.Ο.Σ. επιμένει να φύγουν όλοι οι παράνομοι μετανάστες ΤΩΡΑ! Κατηγορεί την Χρυσή Αυγή, ότι την βολεύουν οι μετανάστες γιατί έτσι βρίσκει λόγο ύπαρξης δέρνοντας τους. Η Χρυσή Αυγή με την σειρά της δεν κάνει πολιτικές προτάσεις. Μάλλον ελπίζει ότι με το άγριο ξύλο, όσοι επιζήσουν θα φύγουν μόνοι τους τρομοκρατημένοι.

Από candia alternativa.info

Θεωρώ ότι δεν αρκεί να κριτικάρουμε τις παραπάνω «ριζικές λύσεις», στενά από ηθική και δημοκρατική σκοπιά. Προφανώς οι μετανάστες είναι άνθρωποι, και έχουν δικαιώματα. Προφανώς ως λαός, που για χρόνια μεταναστεύαμε σε ανεπτυγμένες χώρες οφείλουμε να είμαστε φιλόξενοι. Όμως η παραπάνω δημοκρατική και ανθρωπιστική στάση, δεν λύνει το πρόβλημα  την εγκληματικότητας στον Άγιο Παντελεήμονα, ούτε απαντά στο κρίσιμο ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν να έχουμε 23% ανεργία και ταυτόχρονα να δίνουμε δουλειές σε ξένους; Πώς θα αντιμετωπιστεί η εγκληματικότητα;

Εάν η μόνη απάντηση στο πρόβλημα των μεταναστών είναι το ότι οφείλουμε να είμαστε φιλάνθρωποι και φιλόξενοι, ας μην απορούμε γιατί ανεβαίνουν τα ποσοστά της ακροδεξιάς!

Ας εντοπίσουμε λοιπόν το πραγματικό πρόβλημα:

Από technotropon.ea.gr

• Πρώτον ας δεχθούμε ότι υπάρχει έντονο μεταναστευτικό ρεύμα, που οφείλεται στην εξαθλίωση πολλών χωρών του Τρίτου Κόσμου. Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι τις επόμενες δεκαετίες θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να καταφύγουν στην Ευρώπη. Οι κλιματικές αλλαγές, οι πόλεμοι και η ληστρική στάση των πολυεθνικών εταιριών σε αυτές τις χώρες γεννά μετανάστευση. Κάθε φορά που υπερκαταναλώνουμε πετρέλαιο, κάθε φορά που αγοράζουμε ένα εισαγόμενο παντελόνι αδιαφορώντας για το πόσο αμείφθηκε ο εργάτης-δούλος που το έφτιαξε, ας καταλάβουμε ότι προσκαλούμε έναν μετανάστη στην χώρα μας.
  Το γεγονός, ότι η μετανάστευση είναι αναπότρεπτη δεν σημαίνει ότι δεν είναι πρόβλημα. Σημαίνει όμως ότι οι λύσεις πρέπει να εστιάζουν στις πραγματικές αιτίες και όχι να είναι «παυσίπονα».

• Δεύτερον, είναι πραγματικά παράλογη η στάση της Ε.Ε. να φορτώνει το πρόβλημα στις χώρες που έχουν σύνορα με τον Τρίτο Κόσμο, όπως η Ελλάδα. Το Δουβλίνο ΙΙ είναι μία απαράδεκτη επιλογή. Είναι τουλάχιστον στρουθοκαμηλισμός, των χωρών της Ε.Ε. που δεν έχουν εξωτερικά σύνορα, να υποθέτουν ότι με το να συσσωρεύονται οι μετανάστες στην Ελλάδα ή την Ιταλία, εκείνοι θα γλυτώσουν το πρόβλημα.

• Τρίτον ας παραδεχθούμε, ότι το μεγαλύτερο μέρος των μεταναστών προσέφεραν στην Ελλάδα φθηνή εργασία εδώ και περισσότερα από 20 χρόνια. Πιθανότατα η κρίση να είχε έρθει πολύ νωρίτερα εάν δεν υπήρχαν οι μετανάστες: Μεγάλο κομμάτι της αγροτικής παραγωγής στηρίζεται σε τριτοκοσμικές αμοιβές. Το ίδιο ισχύει για τον κατασκευαστικό τομέα. Όσοι έχουμε επαφή με βιομηχανίες ξέρουμε, ότι μεγάλο κομμάτι του προλεταριάτου είναι ξένοι. Τέλος δεκάδες εργαζόμενες μητέρες αφήνουν την φροντίδα του σπιτιού και των παιδιών σε ξένες. Ας θέσουμε ένα θαρραλέο ερώτημα: Αντέχει η ελληνική παραγωγή το να εργάζεται νόμιμα όλο αυτό το προσωπικό; Αντέχει να πληρώνει το ΙΚΑ και όλα τα γραφειοκρατικά κόστη μίας νόμιμης πρόσληψης. Ή μήπως προτιμά τον παράνομο μετανάστη, γιατί δεν πρόκειται ποτέ να προβεί σε κάποια καταγγελία, ακόμα και εάν αμείβεται με αμοιβή δούλου;

• Τέταρτον ας ξεχωρίσουμε τα προβλήματα της μετανάστευσης από την εγκληματικότητα. Προφανώς η παράνομη μετανάστευση γεννά εγκληματικότητα. Αφού ένας άνθρωπος δεν μπορεί να έχει νόμιμη διέξοδο για τις καθημερινές του ανάγκες θα καταφύγει σε κάποια μαφία, που θα του βρίσκει δουλειά, θα του παρέχει προστασία, θα λαδώνει αστυνομικούς και διοικητικούς υπαλλήλους. Ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος της εγκληματικότητας έχει άλλα αίτια:Πολύ πριν την έλευση μεταναστών βλέπαμε γειτονιές της Αθήνας να υποβαθμίζονται και να γίνονται άντρα πορνείας, λαθρεμπορίου και διακίνησης ναρκωτικών. Το ζήσαμε στην Πλάκα, αργότερα στου Ψυρρή και τώρα σειρά έχουν η πλατεία Βάθης και ο Άγιος Παντελεήμονας. Είναι εξαιρετικά ύποπτο, ότι σε κάποιους δρόμους η αστυνομία φαίνεται να χάνει την μάχη από τις μαφίες, ενώ λίγα μέτρα πιο πάνω, καλοντυμένες κυρίες επισκέπτονται θέατρα με απόλυτη ασφάλεια. Αυτή η τμηματική εξαθλίωση ολόκληρων τετραγώνων, που απαξιώνονται, εγκαταλείπονται από κατοίκους και καταστηματάρχες για να αγοραστούν κοψοχρονιά από επενδυτές, δεν κρύβει καμία αθωότητα, ούτε υπακούει στους νόμους της ελεύθερης αγοράς. Είναι κατευθυνόμενη υποτίμηση, που στηρίζει κερδοσκοπία δισεκατομμυρίων.
  Απόδειξη των παραπάνω, είναι ότι άλλες περιοχές με υψηλότατο ποσοστό μεταναστών, όπως το Παλαιό Φάληρο, δεν αντιμετωπίζουν, ούτε μαφίες, ούτε έκρηξη της εγκληματικότητας.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ:

Με βάση τα παραπάνω οι επιλογές της Χρυσής Αυγής ή του ΛΑΟΣ δεν είναι απλά απαράδεκτες από ανθρωπιστική σκοπιά. Προσφέρουν στους κατοίκους των περιοχών μία αυταπάτη, ότι η βία θα λύσει το πρόβλημα με μία "συγκριτική λογική" ότι εμείς κάνουμε κάτι ενώ οι άλλοι δεν κάνουν τίποτα.

Από Morguefile free photos

Τα κόστη να «οχυρώσουμε» τα σύνορα μας και να αυξήσουμε σε τέτοιο βαθμό την αστυνόμευση για να πιάσουμε όλους τους τωρινούς και μελλοντικούς μετανάστες, είναι τεράστια. Χώρες με εξαιρετικά υψηλή αστυνόμευση όπως οι ΗΠΑ δεν κατάφεραν να λύσουν το πρόβλημα.

Οι λύσεις λοιπόν πρέπει να είναι ουσιαστικές:

1. Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης να εκτιμήσουμε τον αριθμό των μεταναστών που θα εισρεύσουν λόγω των παγκόσμιων προβλημάτων. Θα πρέπει να φτιαχτούν γραφεία μετανάστευσης σε όλες τις πρεσβείες των χωρών προέλευσης, ώστε οι άνθρωποι να ζητάνε προσωρινή βίζα εργασίας και να έρχονται για λίγα χρόνια στην Ευρώπη. Στην βίζα θα αναφέρεται και το επάγγελμα που προσδοκά να ασκήσει ο μετανάστης, ώστε να μην τρώει με μαύρη εργασία θέσεις από το ντόπιο δυναμικό. Εάν ο κύριος όγκος μεταναστών μπορεί να φθάσει στην Ευρώπη νόμιμα, οι παράνομη εισροή θα ελεγχθεί πολύ ευκολότερα. Αν τα πάντα απαγορεύονται εν τέλει τα πάντα επιτρέπονται.
2. Πρέπει να μειωθεί δραστικά το μη παραγωγικό κόστος εργασίας. Όσο οι ασφαλιστικές εισφορές και η γραφειοκρατία κοστίζει σχεδόν όσο και ο μισθός, ο μικρός επιτηδευματίας, ή ο αγρότης είτε θα απασχολούν το σόι τους, είτε να ψάχνουν για παράνομους. Και εάν υπάρχει ζήτηση για παράνομους, θα γεννιέται και προσφορά. Και όσο το κράτος θα κλιμακώνει την βία με συνταγές Χρυσής Αυγής ή ΛΑΟΣ, τόσο και οι μαφίες θα κλιμακώνουν με την σειρά τους την δική τους οργάνωση, όπως έγινε στις ΗΠΑ. Εν τέλει θα φθάσουμε να ζούμε σε εμπόλεμες ζώνες και περιοχές ολόκληρες θα γίνου γκέτο, όπως στην Βραζιλία.
3. Τέλος ας λογοδοτήσει η αστυνομία για την έλλειψη κάλυψης ολόκληρων περιοχών. Δεν την πληρώνουμε μόνο για να μας δέρνει. Ας κάνει και κάτι χρήσιμο.

Για κλείσιμο ας θυμηθούμε τα γραπτά του Ρήγα Βελεστινλή από τη «Νέα Πολιτική Διοίκησης», το σύνταγμα που ονειρεύονταν για την ελεύθερη Ελλάδα:

Κάθε άνθρωπος που εργάζεται και προκόβει για ένα χρόνο στην Ελλάδα, δικαιούται  να είναι Έλληνας υπήκοος.

Αυτή την Ελλάδα ονειρεύονταν όσοι ήταν πραγματικοί πατριώτης και όχι πατριδοκάπηλοι!

Καλό ταξίδι Παναγιώτη

 Ο Παναγιώτης Τσίγκανος έφυγε από κοντά μας, για το ταξίδι που, άλλος λίγο νωρίτερα και άλλος λίγο αργότερα, όλοι θα κάνουμε.

Ωστόσο ο Παναγιώτης κάθε μέρα μας θύμιζε ότι δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία πότε φεύγουμε, αλλά πώς ζούμε. Και ο Παναγιώτης κέρδιζε την ζωή του κάθε μέρα. Κάθε μέρα του ήταν ένα χωριστό ταξίδι. Γιατί, από τα 21, από ένα τροχαίο, έμεινε τετραπληγικός. Και στην Ελλάδα του αποκλεισμού, ένας ΑΜΕΑ ζει σε …άλλη διάσταση. Τα πεζοδρόμια ανήκουν στα μηχανάκια, ή είναι πολύ στενά. Τα μπαράκια, που έπαιζαν την αγαπημένη του μουσική, δεν έχουν κατάλληλη τουαλέτα ή έχουν αδιάβατα σκαλιά.

Παρ’ όλα αυτά κατάφερε να τελειώσει τις σπουδές του στο Βιολογικό και, το σπουδαιότερο, να ζει ανεξάρτητος. Αυτή η ανεξαρτησία, πέρα από το ανεξάντλητο χιούμορ, ήταν που τον χαρακτήριζε.

Δεθήκαμε με τον Παναγιώτη, όταν ήμασταν συνυποψήφιοι στην Αττική Οικολογική Απάντηση. Γιατί ο Παναγιώτης πέρα από τον αγώνα της καθημερινότητας, ήταν ενεργό μέλος της κοινωνίας των πολιτών. Μέλος περιβαλλοντικών οργανώσεων, όπως η Greenpeace και το WWF, αλλά και ενεργό μέλος του Disabled Hellas.

Τώρα ο Παναγιώτης, που δήλωνε λάτρης των ταξιδιών, έφυγε για άλλους ωκεανούς αφήνοντας μας μία παρακαταθήκη: Το μεγαλύτερο όπλο μας είναι το γέλιο και η διάθεση για ζωή.

Νίκος Σελλάς, Γιάννης Τσιρώνης

Είναι εφικτό σε συνθήκες κρίσης να ασχοληθούμε με την προστασία του περιβάλλοντος;

Η οικονομική δραστηριότητα πρέπει να αντιμετωπίζεται συνολικά και όχι αποσπασματικά. Ένα λιμάνι για παράδειγμα, αν αντιμετωπιστεί αποσπασματικά, δεν πρόκειται ποτέ να αποσβέσει το κεφάλαιο που δαπανήθηκε για να χτιστεί. Ωστόσο τα οφέλη που διαχέονται στην κοινωνία από την χρήση του, είναι πολλαπλάσια και δικαιολογούν την κατασκευή του.

by morgueFile

 Το ίδιο ισχύει για το περιβάλλον. Με την έννοια περιβάλλον εννοούμε τον δημόσιο χώρο, είτε μέσα στην πόλη (πάρκα, οδικό δίκτυο), είτε στην φύση. Αν με την λέξη περιβάλλον περιοριζόμαστε στην άγρια φύση, βλέπουμε την μία μόνο μεριά του νομίσματος και μάλιστα την μικρότερη, αφού οι άνθρωποι περνάμε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μας σε χώρους δουλειάς, ή για να πάμε στην δουλειά μας.

Ας αναλογιστούμε λοιπόν πόσο κόστισε στην χώρα μας η αδιαφορία για το περιβάλλον:

•     Καταπατώντας και χτίζοντας αυθαίρετα, γλυτώσαμε πρόσκαιρα χρήμα και είχαμε οικονομική ανάπτυξη. Ήταν όμως μία πρόσκαιρη ανάπτυξη: Αν κάθε κάτοικος πόλης, δαπανά μιάμιση ώρα κάθε μέρα σε μετακινήσεις, η απώλεια παραγωγικού χρόνου είναι περισσότερο από το 10% του ΑΕΠ και αυτό χωρίς να υπολογίσουμε το κόστος μετακίνησης (ανταλλακτικά, ατυχήματα, καύσιμα). Το συνολικό λοιπόν κόστος από μία άναρχη δόμηση είναι πολλαπλάσιο από το πρόσκαιρο κέρδος.

Συμμετοχή στην εκπομπή "Αντιπαραθέσεις"

Παρουσία του Γιάννη Τσιρώνη, υποψήφιος βουλευτής Β' Αθηνών με τους Οικολόγους Πράσινους, στην εκπομπή "Αντιπαραθέσεις", μια εκπομπή πολιτικής ανάλυσης στην οποία κορυφαίοι παράγοντες της δημόσιας ζωής αναλύουν θέματα της καθημερινότητας του πολίτη και καταθέτουν τις προτάσεις τους για την πρόοδο και την έξοδο από την κρίση. Την εκπομπή παρουσιάζει ο Αντώνης Κοκορίκος κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη στις 20:00.

Οι Πολυεθνικές και ... το εγχώριο βοτανικό ολοκαύτωμα ...πλήρης παράδοση της ελληνικής βιοποικιλότητας στα μονοπώλια

Του Αλέξανδρου Λαλάκου*

*O Αλέξανδρος Λαλάκος είναι υποψήφιος στην Β' Αθήνας με τους Οικολόγους Πράσινους

 Οι σφοδρές και «βίαιες» εξελίξεις που έφερε η τεχνολογική επανάσταση των πολυεθνικών εταιρειών, η λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη στον αγροτικό χώρο διατάραξαν και μείωσαν δραματικά, τη βιοποικιλότητα σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα. Η μαζικοποίηση και εντατικοποίηση της γεωργίας συνετέλεσε στην εξαφάνιση ντόπιων φυτών ή ζώων και στην αντικατάστασή τους από υβρίδια και μεταλλαγμένους οργανισμούς υψηλών αποδόσεων. Η επιβολή των υβριδίων στην αγροτική φύση, είχε σαν αποτέλεσμα την απώλεια του γενετικού δυναμικού, που χαρακτηρίστηκε επιστημονικά ως «Γενετική Διάβρωση». Στην ουσία όμως πρόκειται για ένα βοτανικό ολοκαύτωμα. 

από το morgueFile

 Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι μόνο το 1% των ντόπιων ποικιλιών σιταριού και το 2-3% των ποικιλιών λαχανικών, που υπήρχαν πριν από 50 χρόνια στην Ελλάδα, καλλιεργούνται ακόμη. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβαίνει, όταν ένα σημαντικό μέρος των ειδών διατροφής μας, όπως τα οπωροκηπευτικά, το σιτάρι και το καλαμπόκι, παράγονται από φυτά κατασκευασμένα σε εργαστήρια ξένων χωρών, από τα λεγόμενα δηλαδή βελτιωμένα φυτά ή υβρίδια. Η προσπάθεια παραγωγής όμορφων στην όψη προϊόντων, αλλά όχι απαραίτητα και στη γεύση από τα εργαστήρια, οδήγησε στον παραγκωνισμό των μυρωδάτων και γευστικών οπωροκηπευτικών μας.

Γιατί είμαι υποψήφιος των Οικολόγων Πράσινων στην Β' Αθήνας;

Γιατί είμαι υποψήφιος στις εκλογές;

Διότι από το 80 συνειδητοποίησα, ότι είτε θα εκχωρήσουμε τον τόπο μας σε ξένους, είτε θα ασχοληθούμε εμείς οι ίδιοι με το νοικοκύρεμα του. Το πραγματικό νόημα της ανεξαρτησίας, δεν είναι η συμμετοχή ή όχι της χώρας στην Ε.Ε. ή την ευρωζώνη, αλλά η καθημερινή παρουσία όλων μας στα κέντρα λήψης αποφάσεων, από το επίπεδο της γειτονιάς, της εργασίας, του σχολείου των παιδιών μας, της πόλης και της χώρας ολόκληρης.

Με αυτή την έννοια δεν νιώθω πολιτικός, αλλά πολίτης! Η άμεση συμμετοχή όλων μας στην πολιτική είναι υποχρέωση και όχι επιλογή. Και η συμμετοχή είναι καθημερινή και όχι μόνο την μέρα των εκλογών.

Το κρίσιμο ερώτημα λοιπόν δεν είναι εάν συμμετέχω στις εκλογές, ως υποψήφιος, ή ως ψηφοφόρος, αλλά ποια είναι η συνεισφορά μου στην δημόσια ζωή σε καθημερινό επίπεδο. Και σε αυτό το επίπεδο περιμένω να με κρίνουν οι συμπολίτες μου.

Γιατί υποστηρίζω τους Οικολόγους Πράσινους;

Γιατί είναι το μόνο κόμμα, που απαντά με ριζοσπαστικό τρόπο, στα αδιέξοδα των δύο οικονομικών μοντέλων, που επικράτησαν κατά τον 20^ο αιώνα: Της οικονομίας της αγοράς και του κρατικά ελεγχόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού.

Γιατί τα οράματα των Πράσινων πριν 20 χρόνια, έγιναν σήμερα ρεαλιστικές λύσεις, που όπου εφαρμόζονται προσφέρουν σημαντική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της ποιότητας ζωής. Οι προτάσεις των Πρασίνων υλοποιούνται με μοντέλα παραγωγής που δεν κατασπαταλούν τους φυσικούς πόρους και σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Η ...θυσία του Άκη

“Η «θυσία» του Άκη Τσοχατζόπουλου δεν μπορεί να διασώσει το σάπιο πολιτικό σύστημα” είναι ο τίτλος δελτίου τύπου της ΚΟΕ.

η εικόνα από το tzoumerkahotel.blogspot.com

Φοβάμαι, ότι βιάζονται πολύ οι σύντροφοι να προεξοφλούν την θυσία του Άκη. Από την εποχή της καταδίκης Τσοβόλα το 92 μέχρι σήμερα έχουμε δει να «θυσιάζονται», οι κουμπάροι στο σκάνδαλο την επιτροπής ανταγωνισμού, ο Γιοσάκης στο παραεκκλησιαστικό, αρκετοί δικαστικοί στο παραδικαστικό και πιο πρόσφατα έκανε Χριστούγεννα στην φυλακή ο ηγούμενος Εφραίμ.

Χωρίς να έχω πλήρη στοιχεία φοβάμαι, ότι ο συνολικός χρόνος φυλάκισης, όλων των υπαιτίων για δεκάδες σκάνδαλα δεν αγγίζει την πενταετία, λιγότερο δηλαδή από ένα συστηματικό κλεφτρόνι.

Εάν κάποιος επικαλεστεί τον απαράδεκτο νόμο περί ευθύνης υπουργών και την βουλευτική ασυλία, θα πρέπει να σκεφτεί, ότι ούτε τα μη πολιτικά πρόσωπα, που ενεπλάκησαν στα παραπάνω σκάνδαλα τιμωρήθηκαν τελικά. Και αφού δεν τιμωρήθηκαν δεν εξέθεσαν ούτε τους πολιτικούς τους προϊστάμενους. Με το υπάρχον σύνταγμα, που εμποδίζει την φυλάκιση υπουργών, θα μου αρκούσε τουλάχιστον ο πολιτικός τους «θάνατος». Δυστυχώς, δεν αποφεύγουν μόνο την φυλάκιση, αλλά εξακολουθούν να ζητούν την ψήφο μας, εμφανιζόμενοι και ως θύματα πλεκτάνης.

Λέτε ο Άκης να αποτελέσει εξαίρεση;

Από την παρουσίαση των ψηφοδελτίων των Οικολόγων Πράσινων

Γιάννα Κοντούλη, επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας
"Το 60% των υποψηφίων μας συμμετέχουν για πρώτη φορά σε εκλογική αναμέτρηση ως υποψήφιοι. Για μας η πολιτική είναι υπόθεση των ίδιων των πολιτών και όχι ανάθεση της τύχης μας στα χέρια επαγγελματιών της πολιτικής"



  Γιάννης Παρασκευόπουλος, επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας
 Οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε επιφυλακτικοί με την συχνή αναφορά άλλων κομμάτων στην ανάγκη να μπει η χώρα σε φάση ανάπτυξης. Συνήθως η "ανάπτυξη" αναφέρεται στην ευημερία των αριθμών. Οι Πράσινοι δίνουμε προτεραιότητα στην ευημερία των ανθρώπων. Η "ανάπτυξη" τις τελευταίες δεκαετίες στηρίχθηκε σε πρακτικές με ημερομηνία λήξεως, που ερήμωσαν τα δύο τρίτα της χώρας"

218 δις ΟΙ ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ

Στρασβούργο 18.04.2012

218 δισεκατομμύρια δολάρια για “αμυντικές δαπάνες” 

Ασφάλεια και ανεξαρτησία ή επιβάρυνση χρέους και διαφθορά; 

                    Παρέμβαση του Νίκου Χρυσόγελου στο Ευρωκοινοβούλιο για τις αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας 197-2011 και τις ευθύνες ευρωπαϊκών χωρών

Δείτε την παρέμβαση του Νίκου Χρυσόγελου:

Παρέμβαση γύρω από το ζήτημα των εξοπλιστικών/αμυντικών δαπανών στην Ελλάδα έκανε ο Ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο την Τρίτη 17 Απριλίου, με αφορμή την παγκόσμια μέρα μείωσης των εξοπλισμών.

Στην ομιλία του ανέφερε πως η χώρα από τη μεταπολίτευση ως σήμερα έχει ξοδέψει συνολικά 218 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτικές και εξοπλιστικές δαπάνες συνεισφέροντας έτσι στη διόγκωση του δημοσίου χρέους. Παρέθεσε σειρά στοιχείων που αναδεικνύουν ότι αυτού του είδους οι δαπάνες κλιμακώθηκαν τα τελευταία χρόνια και συνεχίζονται ακόμα σε αξιοσημείωτα επίπεδα και σήμερα, σε μια περίοδο πρωτοφανούς δημοσιονομικής κρίσης που διανύει η χώρα. Τη στιγμή λοιπόν που ένα ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας ζει κάτω από τα όρια της φτώχιας ως αποτέλεσμα της ατελέσφορης και κοινωνικά άδικης πολιτικής λιτότητας που έχει επιβληθεί στη χώρα, υπερβολικά χρήματα εξακολουθούν να ξοδεύονται σε αμυντικά και εξοπλιστικά προγράμματα στο «όνομα της ασφάλειας και της εθνικής ανεξαρτησίας».

ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΗ ΦΑΣΗ Η ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Σήμερα Τρίτη 17 Απριλίου έκλεισε η προθεσμία υποβολής προσφορών για την πώληση του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού. Η Eπιτροπή αγώνα για το μητροπολιτικό πάρκο Ελληνικού με επικεφαλής τον δήμαρχο Ελληνικού Αργυρούπολης Χρήστο Κορτζίδη οργάνωσε συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά στα γραφεία του Ταμείου αξιοποίησης ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου.

Αξίζει να θυμίσουμε μερικά κομβικά σημεία που αποδεικνύουν το ότι η εκποίηση του χώρου του πρώην αεροδρομίου αποτελεί απιστία σε βαθμό κακουργήματος, που ελάχιστα θα συνεισφέρει στην μείωση του δημόσιου χρέους: 

1. Ο πριν λίγες εβδομάδες παραιτηθείς πρόεδρος του οργανισμού Αθήνας καθηγητής Γιάννης Πολύζος παραδέχθηκε σε δημόσια ημερίδα για το Ελληνικό, ότι τα έργα που απαιτούνται για να μπορέσει να πουληθεί το Ελληνικό (μετεγκατάσταση υπαρχουσών χρήσεων και οδικά έργα σύνδεσης) θα ξεπεράσουν τα 2 δις. Άρα το καθαρό όφελος, ακόμα και εάν το δημόσιο εισπράξει 5 δις θα είναι πολύ μικρότερο.
2. Δεν υπάρχει καμία σοβαρή οικονομοτεχνική μελέτη, που να συνδέει την πιθανή επένδυση με το ρυθμιστικό της Αθήνας. Η μόνη μελέτη είναι  η μελέτη του ΕΜΠ, που προβλέπει αξιοποίηση των υπαρχουσών εγκαταστάσεων, που θα αποφέρουν πολλαπλάσια οικονομικά οφέλη από την πώληση σε κάποιον επενδυτή και επιτρέπουν την χρήση της υπόλοιπης έκτασης ως πάρκο υψηλής βλάστησης.
3. Είναι απαράδεκτο να συζητάμε για πώληση, χωρίς να έχουν καθοριστεί οι χρήσεις γης: Τι πρόκειται να χτίσει ο νέος επενδυτής; Ένα διυλιστήριο, ένα καζίνο, ξενοδοχεία, κατοικίες; Είναι συμβατά τα σχέδια του κάθε επενδυτή με το ρυθμιστικό της Αθήνας; Ούτε στις μπανανίες δεν συμβαίνει το ανήκουστο, πρώτα κάποιος να αγοράζει και μετά να καθορίζεται τι δικαιούται να κατασκευάσει.
4. Δεν υπάρχει κανένας χωροταξικός σχεδιασμός που να προβλέπει κατοικίες, εμπορικές και τουριστικές χρήσεις στην περιοχή. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο, που να εξηγεί, πώς θα απορροφήσουν η Βουλιαγμένης και η Ποσειδώνος την κυκλοφοριακή κίνηση 20.000 επιπλέον κατοίκων και εργαζομένων. Πρόκειται για μία αυθαίρετη πόλη μέσα στην πόλη. Πρόκειται για μία βίαιη αύξηση προσφοράς ακινήτων, που απλά θα ρίξει τις τιμές σε όλο το λεκανοπέδιο, όταν ήδη υπάρχουν χιλιάδες κενά μαγαζιά γραφεία και διαμερίσματα.
5. Δεν υπάρχει καμία μελέτη για τις συνολικές θέσεις εργασίας. Τα δεδομένα του Mall στο Μαρούσι και του Metro Mall στον Άγιο Δημήτριου αποδεικνύουν, ότι οι θέσεις εργασίας που ανοίγουν είναι πολύ λιγότερες από τις θέσεις εργασίας που χάθηκαν από το κλείσιμο μαγαζιών στις γειτονικές αγορές.
6. Αποκρύπτεται συστηματικά, ότι το Ελληνικό δεν ήταν ανέκαθεν δημόσια έκταση και απαλλοτριώθηκε μεταπολεμικά για να γίνει αεροδρόμιο. Το σύνταγμα ορίζει ρητά ότι, όταν αρθεί ο λόγος απαλλοτρίωσης, τα ακίνητα επιστρέφουν στους παλαιούς ιδιοκτήτες. Οι παλαιοί ιδιοκτήτες έχασαν στο ΣΤΕ προσφυγή, όταν διεκδίκησαν τα οικόπεδα τους την εποχή που έφυγε το αεροδρόμιο. Ωστόσο το σκεπτικό της απόφασης έλεγε, ότι μπορεί η απαλλοτρίωση να έγινε για αεροδρόμιο, ωστόσο η αλλαγή χρήσης σε μητροπολιτικό πάρκο δεν αίρει τον κοινωφελή χαρακτήρα της απαλλοτρίωσης. Η αλλαγή όμως χρήσης σε ιδιωτικές κατοικίες, καζίνο ή ξενοδοχεία, δεν αίρουν τον κοινωφελή χαρακτήρα της απαλλοτρίωσης; Είναι λογικό να δικαιούται το δημόσιο να απαλλοτριώσει τα σπίτια μας για να τα πουλήσει σε άλλους ιδιώτες με πρόσχημα την μείωση του χρέους;

ΤΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

Η κρίση βαθαίνει, άνθρωποι χάνουν την δουλειά τους. Λεφτά …δεν υπάρχουν! Τα δύο μοντέλα που συγκρούστηκαν τον 20^ο αιώνα βρίσκονται σε βαθειά κρίση:

• Οι κρατικά ελεγχόμενες οικονομίες του υπαρκτού σοσιαλισμού, κατέρρευσαν από διαφθορά, αυταρχισμό και κακή ποιότητα ζωής.
• Η «ελεύθερη» αγορά, μετέτρεψε όλα τα αγαθά σε εμπορεύματα με λίγους κεφαλαιούχους να συσσωρεύουν πλούτο σε βάρος της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού. Οικονομικά ασθενέστεροι αποκλείονται από αγαθά αυτονόητα πριν 20 χρόνια, όπως η υγεία, η παιδεία και η ασφάλιση. Στο όνομα του κέρδους απειλούνται αγαθά που δανειστήκαμε από τα παιδιά μας, όπως τα υπόγεια νερά ή ο ενάλιος πλούτος.

Η  ζοφερή πραγματικότητα επιβάλει την αυτοοργάνωση των πολιτών και την ανάπτυξη νέων οικονομικών μοντέλων. Με αφορμή το κίνημα της πατάτας θέλουμε να δείξουμε με αυτό το αφιέρωμα, ότι ανάμεσα στον κρατικό συγκεντρωτισμό και την ιδιωτική κερδοσκοπία υπάρχει άφθονος χώρος. Τα πράσινα κινήματα παγκόσμια, από το στάδιο του ακτιβισμού, ωριμάζουν και γίνονται εναλλακτικές οικονομικές πρακτικές  για την πλειοψηφία των πολιτών. Αξίζει λοιπόν να δούμε αυτές τις πρακτικές που αφορούν όλους μας:

ΑΜΕΣΗ ΣΧΕΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

Το κίνημα της πατάτας είναι μόνο μία αποσπασματική πρακτική αγοράς προϊόντων από τον παραγωγό. Στην Γαλλία εδώ και δεκαετίες, σε αρκετές γειτονιές πόλεων, ομάδες πολιτών προαγόραζουν την ετήσια παραγωγή αγροτών. Ο αγρότης μερικές φορές τον μήνα παραδίδει στους πελάτες του τις προσυμφωνημένες ποσότητες. Οι καταναλωτές και τα παιδιά τους επισκέπτονται το αγρόκτημα, βλέπουν πώς καλλιεργείται η γη. Η παρακολούθηση τις διαδικασίας εξασφαλίζει καλύτερη ποιότητα ενώ ο χρόνος ανάμεσα στην παραγωγή και την κατανάλωση ελαχιστοποιείται.

Στις ΗΠΑ μικρές φάρμες πουλάνε καθημερινά το γάλα που έχουν παραγγείλει συγκεκριμένοι πελάτες. Έτσι ο παραγωγός γνωρίζει εκ των προτέρων πόσο γάλα θα πουλήσει. Το γάλα αυτό είναι πολύ χαμηλής επεξεργασίας και άρα υψηλότατης θρεπτικής αξίας, καταναλώνεται σε ημερήσια βάση, έχει ελάχιστα κόστη συσκευασίας και διαχείρισης. Η πώληση κρατά ελάχιστα αφού πραγματοποιείται σε ραντεβού. Στην Γαλλία ορισμένοι γαλακτοπαραγωγοί εγκαθιστούν αυτόματους πωλητές που τους τροφοδοτούν καθημερινά με ένα δοχείο γάλακτος. Οι πελάτες τοποθετούν ένα καθαρό γυάλινο μπουκάλι και αφού καταβάλλουν το αντίτιμο, ο αυτόματος πωλητής το γεμίζει με γάλα. Με διαδικτυακό τρόπο ο παραγωγός παρακολουθεί την επάρκεια του γάλακτος, ώστε να επανατροφοδοτήσει εάν χρειαστεί την συσκευή.

Η παραδοσιακή λαϊκή έχει κόστος για τον παραγωγό: Δεν ξέρει πόσο θα πουλήσει, ενώ η τιμή καθορίζεται από την προσφορά και την ζήτηση. Αφιερώνει ολόκληρη μέρα και εάν υπάρχει υπερπροσφορά, κινδυνεύει να επιστρέψει με απούλητο προϊόν. Τελικά ο μόνος που μπορεί να του εξασφαλίσει σταθερή τιμή για μεγάλες ποσότητες είναι ο χονδρέμπορος και έτσι ξεκινά ο κύκλος του εκβιασμού και της αισχροκέρδειας. Ταυτόχρονα αυξάνεται το κόστος αποθήκευσης προϊόντων που μένουν ακόμα και μήνες στα ψυγεία. Μεγάλο μέρος τους καταλήγει στα σκουπίδια. Αντίθετα το διαδίκτυο ανοίγει απεριόριστες δυνατότητες επικοινωνίας παραγωγών και καταναλωτών και ελαχιστοποίησης του κόστους αποθήκευσης και διάθεσης.

Συνέχεια του διαλόγου για την δραχμή ή το ευρώ

Στις 12 Ιανουαρίου αναδημοσιεύτηκε στο TVXS άρθρο μου στην εφημερίδα Πράσινη Πολιτική. Αρκετοί αναγνώστες διατύπωσαν ενδιαφέροντες προβληματισμούς, που ιδιαίτερα πριν τις εκλογές είναι εξαιρετικά επίκαιροι. Θεωρώ ότι οφείλω μία απάντηση σε δύο σκέλη το οικονομικό και το πολιτικό:

ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΚΕΛΟΣ

Συστηματικά καλλιεργείται η αυταπάτη, ότι η έξοδος από το ευρώ θα τονώσει την ελληνική μεταποίηση. Αυτό θα συνέβαινε εάν η Ελλάδα ήταν αυτάρκης στον πρωτογενή τομέα. Αν όμως μία ελληνική βιομηχανία όπως π.χ. μία ζυθοποιεία αγοράζει το κριθάρι, τον λυκίσκο και την μαγιά από το εξωτερικό, όπως και όλα τα μηχανήματα,τα ανταλλακτικά και τον εξοπλισμό, τότε θα αντιμετωπίσει πολύ σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης εάν οι προμηθευτές της ζητάνε τα χρήματα τους σε ευρώ. Ακόμα και εάν ελπίζει κανείς ότι με την δραχμή θα αναγκαστούμε να καλλιεργήσουμε την εγκαταλελειμμένη ύπαιθρο και μάλιστα χωρίς τρακτέρ (είναι και αυτά εισαγόμενα) και αγροτικά μηχανήματα, αυτό θα σημαίνει αλβανοποίηση.

Στο πρόβλημα εξεύρεσης πρώτων υλών θα πρέπει να προσθέσουμε τα διαχειριστικά κόστη κτήσης εμπορικού συναλλάγματος.

Το ίδιο ισχύει για τον τουριστικό τομέα, όπου σήμερα περισσότερα από το 90% των προϊόντων που προσφέρονται στα ξενοδοχεία και τα τουριστικά μαγαζιά είναι εισαγόμενα.

Ο αστικός μύθος του υδροκέφαλου ελληνικού δημοσίου

Υπάρχουν δύο στάσεις απέναντι στην κρίση: Κάποιοι ανοίγουν τους ορίζοντες τους και αναζητούν εναλλακτικές. Κάποιοι άλλοι βρίσκουν ευκαιρία να καλλιεργούν μύθους και να παπαγαλίζουν συνθήματα. Οι δεύτεροι κερδίζουν πρόσκαιρη δημοσιότητα. Στους πρώτους όμως ανήκει το μέλλον.

Ένας παγιωμένος αστικός μύθος είναι ο μύθος του υδροκέφαλου και χρηματοβόρου ελληνικού δημοσίου.

Στην έκθεση Mc Kinsey  που δεν την παρήγγειλαν αριστεριστές αλλά ο ΣΕΒ και η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, και  καλό είναι να την μελετήσουμε όλοι, η Ελλάδα εμφανίζεται κάτω από τον μέσο όρο της Ε.Ε. σε δημόσιες δαπάνες. Κοιτάξτε συγκεκριμένα το σχήμα 11 στην σελίδα 20 της περίληψης.

Εκεί βλέπουμε ότι η Ελλάδα είναι κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσον όρο: Με περίπου 48% του ΑΕΠ βρίσκεται μόλις 3 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από την Ισπανία και την Γερμανία που έχουν το χαμηλότερο ποσοστό δημόσιων δαπανών στην Ε.Ε. με 45%. Πρωταθλητής η Δανία με 58%. Στον πίνακα 11 της σελίδας 20, βλέπουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι οι δαπάνες αλλά η αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα, δηλαδή ότι τα λεφτά που πληρώνουμε πάνε στον βρόντο!!!!

Μικρό ή μεγάλο κράτος;

Με την χώρα στα πρόθυρα της κατάρρευσης εντείνεται η σύγκρουση ανάμεσα στους οπαδούς του μικρού ή μεγάλου κράτους. Νομίζω ότι είναι επιτακτικό πλέον, να ξεφύγουμε από το δίλημμα "Μεγάλο ή μικρό κράτος", που πολύ κακώς συγχέεται με την βασική σύγκρουση του 20ου αιώνα "Σοσιαλισμός ή καπιταλισμός" ή "Κρατικά κατευθυνόμενη οικονομία ή οικονομία της αγοράς".

Θα αναφέρω δύο ακραία παραδείγματα για να εξηγήσω τι εννοώ: Η Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα, είναι προφανώς τα απόλυτα κράτη, αλλά δεν έχουν καμία σχέση ούτε με τα οράματα του σοσιαλισμού, ούτε με δημόσια αγαθά. Αντίθετα κάποιες αφρικανικές χώρες, έχουν πολύ μικρά κράτη, αλλά είναι απόλυτα εξαθλιωμένες χωρίς κανένα από τα πλεονεκτήματα της οικονομίας της αγοράς.

Το μεγάλο ή μικρό κράτος δεν έχει στην πράξη μεγάλη σχέση με το οικονομικό μοντέλο. Ιστορικά οι καπιταλιστές, παρά το ότι δηλώνουν «ιδεολογικά αντίθετοι» με τις κρατικές παρεμβάσεις, πολύ συχνά και χωρίς αιδώ διεκδίκησαν μεγαλύτερο κράτος, όταν βόλευε τα συμφέροντα τους.

Η παγκόσμια επιλογή της Αριστεράς να διεκδικήσει μεγαλύτερο κράτος, οφείλεται κυρίως σε 2 ιστορικές επιλογές:

ΕΥΡΩ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΔΡΑΧΜΗΣ Ένα οικονομικό ή πολιτικό δίλημμα;

Τον τελευταίο καιρό φουντώνει η διαμάχη, ανάμεσα στους οπαδούς της παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη και όσους υποστηρίζουν την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.

Αμφότεροι συμφωνούν, ότι έρχονται δύσκολες μέρες. Που λοιπόν διαφωνούν;

Οι οπαδοί της δραχμής παραδέχονται ότι η χρεοκοπία θα εξαφανίσει αρχικά το 50 έως και 80% των εισοδημάτων, αλλά υπόσχονται ότι μελλοντικά θα ορθοποδήσουμε, ανεξάρτητοι και νοικοκύρηδες στον τόπο μας. Αντίθετα παραμένοντας στο ευρώ θα χάσουμε την εθνική μας κυριαρχία, θα ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία και θα είμαστε για πάντα εξαθλιωμένοι υπηρέτες Γερμανοφινλανδών.

Οι οπαδοί του ευρώ παραδέχονται την επικείμενη φτώχια, αλλά υπόσχονται μελλοντική ανάκαμψη, αφού μετά την κρίση θα παραμείνουμε κάτοικοι της μεγαλύτερης οικονομικής ένωσης στον πλανήτη. Αντίθετα έξω από το ευρώ, θα μετατραπούμε σε μία τριτοκοσμική διεφθαρμένη μπανανία, που Αμερικάνοι Ρώσοι και άλλοι ισχυροί θα αγοράζουν πάμφθηνα επιρροή και θα πουλάνε πανάκριβα τα όπλα τους.

Με δραχμή ή ευρώ το άμεσο μέλλον προβλέπεται δραματικό.

Ωστόσο είναι απορίας άξιο, πώς με τόσο αβέβαιες συνθήκες, οι υποστηρικτές της κάθε άποψης εγγυώνται κατηγορηματικά την ανάκαμψη, και κατηγορούν με βεβαιότητα την αντίθετη επιλογή σαν τελεσίδικο Αρμαγεδδώνα Αυτή η «σιγουριά» φαντάζει παράλογη, γιατί στην οικονομία τίποτα δεν είναι σίγουρο και εξασφαλισμένο.

Οι Έλληνες απέναντι στο κοινό καλό

Πρόσφατα δύο φίλοι διαφωνούσαν για το εάν στην Ελλάδα απουσιάζει η έννοια του κοινού καλού. Ο Νίκος επέμενε ότι οι Έλληνες είμαστε ιδιότυπα συμφεροντολόγοι, ενώ ο Μιχάλης διαφωνώντας ανέφερε δύο παραδείγματα:

1. Τις ξερολιθιές στα νησιά, που έχουν φτιαχτεί με απίστευτο κόπο. Αν υπολογίσουμε στενά το κόστος ως προς την ωφέλεια, η κατασκευή είναι εντελώς ασύμφορη και μόνο η χρήση της για δεκαετίες, πιθανότατα αφού οι κατασκευαστές έχουν πεθάνει, αποσβένει τον κόπο και τον χρόνο για την κατασκευή τους.
2. Τον εθελοντισμό κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων, που ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Θα συμπλήρωνα ότι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα πράξης στην κατεύθυνση του κοινού καλού είναι το φύτεμα ενός πλάτανου. Όταν ξεκουραζόμαστε στην σκιά ενός πλάτανου, που κοσμεί την πλατεία ενός χωριού, ας αναλογιστούμε αυτόν που τον φύτεψε και τον φρόντισε. 

Ο άνθρωπος αυτός ήξερε, ότι αποκλείεται ούτε αυτός ούτε τα εγγόνια του να χαρούν την σκιά.

Τέτοια παραδείγματα είναι πάμπολλα στην ελληνική ανθρωπογεωγραφία

Όχι στις διακρίσεις σε βάρος των Ατόμων με Αναπηρία! - Επιστολή προς την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας αναφορικά με καταγγελία για απαγόρευση εισόδου ΑμεΑ σε υποκατάστημα

Επιστολή προς τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας κ.Απόστολο Ταμβακάκη έστειλαν χθες οι Οικολόγοι Πράσινοι αναφορικά με επώνυμη καταγγελία για απαγόρευση πρόσβασης σε υποκατάστημα της Τράπεζας ατόμου που επέβαινε σε αναπηρικό αμαξίδιο καθώς και για απαράδεκτη συμπεριφορά υπαλλήλων της Τράπεζας σε βάρος του.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι επισημαίνουμε ότι ενδεχόμενη υιοθέτηση τέτοιων πρακτικών σε βάρος των Ατόμων με Αναπηρία ως επίσημη πολιτική μιας Τράπεζας αποτελεί πρόκληση για το κοινωνικό σύνολο σε μια χρονική περίοδο που οι έλληνες φορολογούμενοι επωμίζονται το βάρος ενός τεράστιου δημόσιου χρέους που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και το κόστος της ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών. Υπενθυμίζουμε ότι η έμμεση ή άμεση διάκριση σε βάρος ΑμεΑ αποτελεί ποινικό αδίκημα που διώκεται σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το ν.3304/2005.

Χαιρετίζουμε την κύρωση από τη Βουλή της Σύμβασης του Ο.Η.Ε. για τα ανθρώπινα δικαιώματα των ΑμεΑ και του προαιρετικού πρωτοκόλλου της, η οποία αποτελεί μια σημαντική κατάκτηση για το ελληνικό αναπηρικό κίνημα και τους έλληνες πολίτες με αναπηρία. Επισημαίνουμε ωστόσο ότι οι διακρίσεις σε βάρος των ατόμων με αναπηρία στην Ελλάδα συνεχίζονται και επιδεινώνονται όσο βαθαίνει η οικονομική κρίση και η αποσύνθεση του κοινωνικού κράτους.